ตอนที่ 121 【บทคั่น】 มุมของมาริน รำลึกความหลัง

เมื่อไม่นานมานี้ฉันได้รับจดหมายจากพี่สาวเป็นครั้งแรก

โดยภายในนั้นเต็มไปด้วยเนื้อหารักๆใคร่ๆ

ก็เข้าใจว่าอีกฝ่ายเป็นถึงวีรบุรุษเซเรส แต่อย่างน้อยก็อยากจะให้นึกถึงความรู้สึกของฝ่ายฉันบ้าง

ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ระหว่างทางแยกของชีวิต

『เราจะสละตำแหน่งนี้ได้จริงไหมนะ?』

หากฉันเลือกจะทิ้งมัน ฉันก็จะสามารถกลับไปหาท่านแซ็คได้

ช่างแปลกจริงๆ

เพราะฉันไม่มีวันคิดเลยว่า เขาจะยอมเลิกการหมั้นแม้ตนจะพ่ายแพ้มา

『ตอนนี้เขาเป็นแค่พวกเศษเดนที่มีดีแค่หน้าตานี่นะ』

ฉันก็ไม่ได้สนอะไรนักหรอกหากเป็นในอดีต

ตอนที่ได้ยินว่าเขาเป็นถึงผู้กล้า ก็แอบคาดหวังไว้นิดหน่อย แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ต่างอะไรกับพวกขุนนางคนอื่นแล้ว

แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันนะ?

ท่านแซ็คที่เข้ามาคุยเรื่องการหมั้นหมายคราวนี้ถึงกลายเป็นคนละคน

ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร แต่เขาดูเป็นผู้เป็นคนมากขึ้น

ฉันสัมผัสได้ถึงบรรยากาศรอบตัวเขาที่มีความสง่า

แต่ฉันก็ไม่สามารถตกหลุมรักใครได้ในฐานะที่เกิดมาเป็นคนของราชวงศ์

ถ้าจะให้ยกเว้นก็คงเป็นพี่สาวของฉัน

แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นฉันก็ไม่สามารถละสายตาจากท่านแซ็คได้เลย หัวใจของฉันมันได้ถูกเขาขโมยไปตั้งแต่วันที่เขาปฏิเสธการหมั้นหมาย

『อยากจะอยู่กับเขา』

มันคือความรู้สึกของฉัน

『จะต้องเป็นคนคนนี้เท่านั้น』

มันคือสิ่งที่เปลี่ยนไปภายในตัวฉัน

แต่ฉันไม่รู้จะทำอย่างไรดีกับความคิดภายในหัว

ฉันพยายามจะสละตำแหน่งนี้ของฉันหลายต่อหลายครั้ง

ทว่า...

สุดท้ายก็กลับมาสงสัยว่าฉันควรจะทิ้งมันไปจริงๆเหรอ

เพราะตำแหน่งนี้มันจึงทำให้ฉันใช้ชีวิตอย่างสุขสบายมาจนถึงตอนนี้

คนทั่วไปคงไม่มีวันได้ใช้ชีวิตแบบฉัน ถึงจะต้องลำบากทำงานชั่วชีวิต

นอกจากนี้เหตุคิดแบบเป็นเหตุเป็นผล ฉันก็ไม่เห็นประโยชน์ของการกระทำแบบนี้เลย

หากเป็นในฐานะหญิงสาวคนหนึ่งเธอพร้อจะทิ้งตำแหน่งนี้

แต่ในฐานะเจ้าหญิงแล้วช่างยากลำบากเหลือเกิน

◆◆◆

ฉันถูกท่านพ่อเรียกเข้าพบ

ในโถงเข้าเฝ้า

นี่อาจจะไม่ใช่เรื่องคุยตามประสาพ่อลูกแต่เป็นราชากับเจ้าหญิง

ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่

「ดีจริงๆที่ลูกมา มาริน ถึงนี่จะเป็นคำขอจากพ่อก็จริง แต่ถ้าลูกไม่ชอบลูกก็สามารถปฎิเสธได้นะพ่อไม่ว่าอะไร!」

ทำไมเขาถึงต้องพูดว่าดีจริงๆที่ฉันมาด้วยล่ะ

แถมถ้าไม่ใช่เรื่องใหญ่โตจริงเขาคงไม่เรียกฉันมาที่โถงเข้าเฝ้าแน่

「หากเป็นคำขอของฝ่าบาท ในฐานะเจ้าหญิงฉันก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธค่ะ เชิญกล่าวมาได้เลย!」

「นี่ไม่ใช่คำสั่ง แต่เป็นคำขอจริงๆ...พ่อต้องขอโทษด้วย แต่ลูกช่วยสละตำแหน่งแล้วไปแต่งงานกับท่านแซ็คได้หรือเปล่า?」

「แต่งงานกับท่านแซ็ค...งั้นเหรอคะ?」

ถึงฉันจะคิดอยู่ในหัวมาหลายครั้ง แต่คาดไม่ถึงเลยจริงๆว่าพ่อของฉันจะอนุญาต

「หมายความว่าฉันสามารถสละตำแหน่งเจ้าหญิงแล้วไปแต่งงานกับท่านแซ็คได้จริงเหรอคะ?」

「ก็อย่างที่พ่อบอก...พวกเราไม่สามารถปล่อยให้คนที่สามารถทำลายปราสาทจักรวรรดิตั้งครึ่งหนึ่งด้วยตัวคนเดียวไปได้ นอกจากนี้ประเทศอื่นก็ไม่ได้เคลื่อนไหวในการส่งหญิงสาวไปเป็นภรรยาเขาด้วย ก็จริงว่าเป็นทางท่านแซ็คที่ปฎิเสธแต่พ่อก็คิดไม่ตกจริงๆ สุดท้ายก็ควรหาทางจัดการ」

มันคือคำของจากพ่อของฉัน

ฉันสามารถทิ้งตำแหน่งนี้ไปได้ด้วยหน้าที่

ฉันไม่จำเป็นต้องเป็นเจ้าหญิงอีกแล้ว

ชักแอบขนลุกจริงๆที่เหมือนกับเทพธิดาแห่งโชคชะตายิ้มให้

แต่หากเธอยื่นโอกาสมาฉันก็พร้อมรับไว้

「เข้าใจแล้วค่ะท่านพ่อ! ฉันเองก็รักท่านแซ็คเหมือนกัน ดังนั้นจะขอรับไว้ด้วยความยินดีค่ะ !」

เมื่อได้รับคำอนุญาตจากพ่อของตัวเอง ฉันก็ไม่ลังเลที่จะเดินทางไปหาท่านแซ็ค