ตอนที่ 120 【บทคั่น】การเริ่มต้นใหม่ของผู้กล้าแซ็ค 10 มารินมาเยือน 2

มุมของแซ็ค

「นี่มัน! อร่อยมากเลยค่ะ!」

「แฮมเบอร์เกอร์คือความยุติธรรม...อร่อย」

ืทางลูน่าก็พอเข้าใจได้หรอก แต่มารินนี่เป็นเจ้าหญิงจริงเหรอ?

ปกติเธอต้องได้ทานอะไรที่อร่อยกว่านี้สิ

「มารินเธอก็เป็นถึงเจ้าหญิงนะ ปกติก็ควรได้กินของที่อร่อยกว่านี้ไม่ใช่เหรอ?」

「ของอร่อยมันก็เคยกินอยู่หรอกค่ะ แต่นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ได้ทานสิ่งนี้」

จะว่าไปแล้วเมนูนี้มันก็คิดโดยคาซุมะซังกับเซเรสนี่นา

ดังนั้นมันคงจะเป็นต้นตำรับ

ที่ไม่มีใครเหมือนแน่ๆ

แต่ว่า หากเป็นของจริงคงอร่อยกว่านี้

แฮมเบอร์เกอร์ที่ทำโดยคาซุมะซังกับเซเรสนั้นฉ่ำมาก แถมมาพร้อมกับสารอาหารพร้อมเติมเต็มร่างกายมากมาย

เทียบกับฉันที่เอาเนื้อสับมาปั้นเป็นก้อนแล้วเอาไปย่าง ก่อนจะปรุงรสด้วยเนยอีกนิดหน่อยช่างแตกต่าง

ให้ตายสิ...รู้งี้น่าจะเรียนวิธีทำอาหารให้เป็นเรื่องเป็นราว

พวกสาวๆก็ทำอะไรกันไม่เป็นด้วย

ดังนั้นก็มีแต่ฉันก็ต้องทำมันให้หมด

「หลังทานเสร็จแล้ว ลูน่า ช่วยเอาเสื้อผ้าใส่ในถุงแล้วไปวางหน้าประตูทีนะ」

「อื้ม..เข้าใจแล้ว」

ลูน่าสามารถทำในเรื่องที่เธอทำได้ดีอย่างไม่มีปัญหา

แต่เรื่องที่ทำไมได้เลยก็คือไม่รอด

แถมเธอยังไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง....อันนี้ยิ่งทำให้ฉันหนักใจจนไม่รู้ต้องทำยังไง

ด้วยบุคลิกของเธอ...ก็เหมือนจะยากจริงๆนั่นแหละ

「ท่านแซ็ค มีอะไรพอให้ฉันช่วยได้หรือเปล่าคะ?」

「นั่นสินะ ถ้างั้นเดี๋ยววันนี้ฉันจะสอนวิธีการทำความสะอาดให้แล้วกัน」

「ทำความสะอาดสินะคะ? เข้าใจแล้วค่ะ」

ตัวเธอก็เป็นถึงอดีตเจ้าหญิงงานบ้านคงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเรียนรู้

◆◆◆

「ลูน่า มาริน ไปกันเถอะ」

「โอ้…」

「ท่านจะออกไปไหนเหรอคะ?」

「พอหาอะไรกินกันเสร็จแล้ว พวกเราจะไปทำงานประจำวันน่ะ อย่างการแจกอาหารกับรักษาคนป่วย」

「แจกอาหาร...รักษาคนป่วย」

「นั่นเรียกว่างานได้ด้วยเหรอคะ?」

「แน่นอนสิ เพราะสัญญาสงบศึกกับฝ่ายปีศาจ ถึงฉันจะเป็นนักผจญภัยก็ไม่เหลืองานให้ทำหรอกนะ」

「หนักขนาดนั้นเลยสินะคะ…」

◆◆◆

「さมาเลย เข้าแถวกันให้ดีแล้วเอาซุปไป」

「อาหารพร้อมแล้ว…」

「นี่มาริน เธอมาก็ช่วยด้วยสิ」

「เอ๋ ฉันเหรอคะ?」

「ก็ไม่ใช่เจ้าหญิงแล้วนี่」

「นั่นสินะคะ」

ถึงจะยังทำการล่าไหว แต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว

ปีศาจกับมอนสเตอร์ที่มีสติปัญญาหน่อยก็กลับไปแดนปีศาจหมดแล้ว พวกที่เหลือก็เป็นปลาซิว ล่าไปก็ไม่คุ้มแรง

หากคิดจะล่าพวกมังกร เดี๋ยวคงได้มีเรื่องกับมังกรดำอีกดังนั้นไม่ไหวๆ

คงหางานล่ามอนสเตอร์ไม่ได้อีกแล้ว

ดังนั้นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันทำอาหารแล้วรักษาคนเป็นงานหลักแทน

「โฮ่ ว่าไงท่านผู้กล้า! วันนี้มีสาวน้อยอีกคนมาด้วยเหรอเนี่ย」

「ก็บอกแล้วไง ว่าฉันไม่ใช่ผู้กล้า เรียกแซ็คเฉยๆก็พอแล้ว」

「ก็นั่นสิน้อ อ๊ะขอเครื่องดื่มนี่หน่อยนะ」

「อ๊ะ เอาไปสิ」

「ขนมปัง…」

「มาริน ช่วยเอาชามไปแจกให้พวกคนที่ไม่ได้พกชามมาด้วยนะ」

「เข้าใจแล้ว」

ถึงจะใช้เวลาสักพักในการปรับตัว แต่ตอนนี้ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว

ทุกคนเข้าแถวกันอย่างเป็นระเบียบ ถึงจะมีบางคนที่ไม่มีชามแต่ก็ไม่ใช่ปัญหาเพราะการแจกชามครั้งก่อนๆมันช่วยลดจำนวนคนที่ไม่มีได้เยอะเลย

การแจกจ่ายดำเนินไปอย่างรวดเร็วกว่าแต่ก่อน

หลังจากนั้นฉันก็ไปทำงานรักษาต่อ

ถึงตอนนี้ฉันจะไม่ใช่ผู้กล้าแล้ว แต่งานของฉันก็ยังดึงประโยชน์จากผู้กล้าได้ ทั้งความแข็งแกร่งทางกายและพลังเวทที่มากกว่าคนทั่วไป

พอทำการรักษาคนเสร็จเวลาก็ล่วงเลยไปช่วงเย็นแล้ว

「เหนื่อยกันหน่อยนะ งั้นเรากลับบ้านไปหาอะไรอร่อยทานดีกว่า ลูน่ากับมารินเองก็เหนื่อยแล้วใช่ไหมล่ะ?」

「…เหนื่อย」

「ก็รู้สึกเหนื่อยนิดหน่อยเหมือนกันค่ะ ว่าแต่ท่านแซ็คมาทำแบบนี้ทุกวันเลยเหรอคะ?」

「ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก ทำเมื่อมีอารมณ์อยากมากกว่า อีกอย่างไม่อยากจะให้พวกนั้นพึ่งฉันมากเกินไปด้วย」

「อื้อ 2-3ครั้งต่อสัปดาห์」

「เยอะขนาดนั้นเลยเหรอคะ ลูน่าซัง?」

「...ใช่ ฉันกับเซ็คมีชื่อเสียง…」

「แล้วนอกจากนี้ได้ทำอะไรกันอีกไหมคะ?」

「ก็ไม่มีอะไรมากหรอก หากพวกนั้นมีปัญหาอะไรบางครั้งพวกเขาก็มาขอให้ฉันช่วยน่ะ」

「...วันก่อน มีงานปราบสไลม์ในท่อระบายน้ำ...ฝีมือแซ็ค」

「งั้นเหรอคะ」

คงจะเป็นเรื่องที่น่าตลกสำหรับเธอละมั้ง

เพราะเธอต้องการผู้กล้าที่อาจหาญ ไม่ใช่ฉันที่ทำงานทั่วไปพวกนี้

เห็นทีคงต้องส่งตัวเธอกลับไปที่อาณาจักรซะแล้วสิ