ตอนที่ 115 【บทคั่น】การเริ่มต้นใหม่ของผู้กล้าแซ็ค 8 มังกรดำ

มุมของแซ็ค

วันนี้ฉันก็มาออกล่าอีกครั้ง

เป้าหมายคือพวกมังกร

บริเวณที่อยู่ตอนนี้เป็นจุดที่ไวเวิร์นกับมังกรดินมักจะมากัน

ถึงตอนนี้เงินเหลือเก็บอยู่เยอะแล้ว....แต่สุดท้ายฉันก็เลือกจะตั้งใจทำงานต่อไป

พ่อของฉันเซ็คเตอร์เป็นพวกไม่เอาการเอางาน

ส่วนแม่ของฉันชิซุโกะเป็นคนขยันขันแข็ง

เพื่อไม่ให้ลูน่าเห็นว่าเป็นพวกขี้แพ้ดังนั้นคงต้องตั้งใจทำงาน

นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันมาออกล่าหลายครั้งในหนึ่งสัปดาห์

หากไม่ทำแบบนี้ลูน่าอาจจะจำเป็นตัวอย่างไม่ดีได้

ตอนนี้ไม่มีใครในจักรวรดริที่จะไม่รู้จักลูน่า

ผลจากการทำโรงทานและรักษาผู้ป่วยในสลัมอย่างต่อเนื่อง ลูน่าก็เลยกลายเป็นคนที่มีชื่อเสียงตามไปด้วย

เธอไม่ได้ไปสร้างปัญหาอะไรให้คนอื่นด้วย

ตอนแรกก็แอบกังวลเลยลองตามไปดูบ้างแต่เหมือนจะไม่เป็นไร

「ลูน่าจัง ไปซื้อของเหรอ เก่งจังเลยนะ เอ้านี่」

「พี่ลูน่าสู้ๆน้า」

ไม่มีใครใช้ประโยชน์จากความไร้เดียงสาของลูน่าเลย

ถ้าเธอออกไปซื้อของเธอก็มักจะได้อะไรติดไม้ติดมือมาด้วย

พอเป็นแบบนี้ฉันก็เลยวางใจให้ลูน่ามีอิสระมากขึ้น

เวลาแบบนี้เพื่อให้เธอได้ศึกษาสังคมของมนุษย์ฉันก็จะไปออกล่า

หวังว่าอีกไม่นานพอเธอสามารถใช้ชีวิตในเมืองได้ตามปกติแล้ว ฉันคงต้องสอนวิธีการเป็นนักผจญภัยให้เธอด้วยสินะ....

ขั้นแรกคงต้องไปหาซื้อหนังสือภาพมาสอนการอ่านเขียนคงจะดี

แต่งานที่มีอยู่ตอนนี้ก็ล้นมือแล้วด้วย...บางทีสุดท้ายฉันอาจจะไม่ได้ทำมันก็ได้

◆◆◆

พวกมังกร...มันเป็นเพียงไม่กี่เผ่าพันธุ์ที่ตอนนี้พวกนักผจญภัยยังได้รับอนุญาตให้ล่า ดังนั้นก็ต้องเก็บเกี่ยวให้มากที่สุด

ก็จริงว่ายังพอจะมีออร์คหรือโอเกอร์บางกลุ่มให้พวกนักผจญภัยล่าได้บ้างพวกนั้นเลยต้องแย่งกัน แต่สำหรับมังกรที่ต้องเป็นแรงค์Aขึ้นไปถือว่าหาได้น้อยที่จะมีคนมาล่าได้

ดังนั้นฉันจึงไม่ต้องไปแข่งกับใคร

ส่วนพวกที่ฉันจะล่าก็เป็นมังกรดินกับไวเวิร์นนี่แหละ หากโหดกว่านั้นคงไม่ไหว

วันนี้ร่างกายก็พร้อม...โชคดีที่เจอมังกรดินกับไวเวิร์นด้วย

เมื่อกระเป๋าเก็บของเต็มแล้ว...ก็ได้เวลากลับ

「ล่ามังกรได้ชำนาญพอตัวเลยนี่!」

「ก็ของกล้วยๆน่า」

ชายชุดดำคนนี้ใครกันนะ

「อ้อ...เรอะ ของกล้วยๆสินะ ช่างเหมาะกับพวกที่ชอบยืดอกเพียงเพราะชนะกิ้งก่าได้จริงๆ」

ไอ้หมอนี่ใครกัน...กำลังหาเรื่องเหรอ?

「นี่ไม่รู้จริงเหรอว่าฉันเป็นใคร?」

「โทษที แต่ข้าไม่รู้เรื่องของทางโลกมากหรอก」

「งั้นเหรอ ฉันเป็นนักผจญภัยแรงค์ S แซ็ค...ดังนั้นอย่ามายุ่งเกี่ยวกันดีกว่านะ」

หากเป็นฉันคนก่อนคนซัดตาลุงนี่ไปแล้ว

แต่...ไม่มีความจำเป็นต้องมาทะเลาะกันเพราะเรื่องแบบนี้

「แบบนี้นี่เอง...ก็ดูแข็งแกร่งระดับหนึ่งแหละนะ ก่อนอื่นข้าต้องขอชมเชยเจ้าที่ล่ามังกรได้ละกันถึงมันจะเป็นแค่พวกระดับต่ำก็เถอะ....แต่ยังไงเจ้าก็ประเมินพวกมังกรต่ำเกินไปแล้ว การปฏิบัติต่อเผ่าพันธุ์เดียวกับข้าในฐานะของกล้วยๆ มันก็มีราคาที่ต้องจ่ายนะ」

นี่เขาไม่รู้หรือไงว่าฉันคืออดีตผู้กล้า?

หากไม่นับเซเรสฉันว่าก็ไม่มีใครแข็งแกร่งกว่าฉันแล้วนะ

「ราคาที่ต้องจ่ายอะไรกัน? เผ่าพันธุ์เดียวกับข้านั่นด้วยเป็นพวกเดียวกันหรือไง? แต่ถึงจะเป็นมังกรก็สู้ฉันไม่ได้หรอกนะ....เห็นแบบนี้ฉันก็เคยเป็นผู้กล้ามาก่อน」

สรุปคือจะหาเรื่องกันจริงๆสินะ

ช่วยไม่ได้รีบๆทำให้จบดีกว่า

「เลิกพูดมากซะแล้วมาสู้กัน ฉันมังกรดำ!」

「ช่วยไม่ได้สินะ กัดฟันทนให้ดี! อ๊ากกกกกก」

นั่นมันบ้าอะไรกัน ฉันตามการเคลื่อนไหวของเขาไม่ทันเลย

บ้าไปแล้ว...เร็วกว่าลิดาอีก

รู้สึกเหมือนของเก่ามันจะย้อนออกจากปากมาเลย ทั้งที่โดนอัดแค่เบาๆ

「เห้ย อย่าบอกนะว่าแค่นี้จะจอดแล้วน่ะ」

「ยังหรอกน่า」

หมอนี่แข็งแกร่ง

พอได้สังเกตเข้าไปในแววตาและสังเกตให้ดี...นั่นสินะ

บางทีอาจจะพอๆกับแมมม่อนเลยก็ได้

「เป็นอะไรไป? มีดีแค่นี้เหรอ...จะอะไรก็รีบๆใส่มาให้หมดเลยข้าจะรับไว้เอง」

หากเป็นแบบนี้ก็คงต้องอัดไม้ตายให้จบในทีเดียว

หนึ่งในศาสตร์ลับแห่งผู้กล้า

「เอาไปกิน―――ศาสตร์ลับแห่งผู้กล้า――ปีกแห่งแสงงงงงงงง――」

นกแห่งแสงขนาดมหึมาปรากฏขึ้นจากปลายดาบของฉันก่อนจะพุ่งเข้าไปปะทะกับมังกรดำ

ฟิ้วววววววว――ตู้ม!

น่าจะปิดงานไหว...เว้นเสียแต่หมอนี่คือแมมม่อน..ถ้าเป็นงั้นทุกอย่างก็จบ

「ถือว่าใช้ได้สำหรับมนุษย์เลยนะ...แต่แค่นี้ทำอะไรข้าไม่ได้หรอก」

ถามจริง...ไม่เป็นไรเลยงั้นเหรอ

「นี่เหรอศาสตร์ลับ? ไม่ไหวๆ....งั้นถึงตาข้าบ้างแล้วสินะ? แต่จะให้จัดเต็มก็คงน่าสงสารเอาเป็นหมัดเพียวๆละกันเนอะ」

「อ๊ากกก――」

หมอนี่มันตัวอะไรกัน ฉันไม่สามารถหลบการโจมตีของมันได้เลย

ถึงจะกางบาเรียลดดาเมจที่ได้รับแล้วแต่ก็เจ็บชะมัด

สุดท้ายฉันก็โดนอัดอยู่ฝ่ายเดียวจนหมดสภาพ

「ฮ่าๆๆๆ...แพ้จนได้...เอ้าฆ่าฉันซะสิ」

「การที่เจ้าถูกมังกรดำอย่างข้าสังหาร คือข้อพิสูจน์แห่งความแข็งแกร่ง จงตายอย่างมีเกียรติเสีย」

「สุดท้าย ก็เป็นเหมือนเซเรสไม่ได้สินะ...ถึงจะแอบเป็นห่วงลูน่าอยู่ แต่ก็ช่วยไม่ได้…」

「หา～เซเรสเหรอ」

อยู่ดีๆหมอนี่ก็แสดงสีหน้าแปลกใจ

「เดี๋ยวๆ...เป็นอะไรไปน่ะ」

「นี่เจ้าเกี่ยวข้องยังไงกับเซเรส」

「เพื่อนสมัยเด็กที่สนิทกันน่ะ」

「เอ้าเรอะ....ก็แล้วไป...ทีหลังก็อย่ามาฆ่ามังกรอีกล่ะ....ฉันเองก็เป็นเพื่อนซี้กับเจ้าเซเรสเหมือนกัน....เอ้า เอาโพชั่นนี่ไป...น่าจะพอช่วยได้」

「อึก..ช่วยได้เยอะเลย」

เขาก็เป็นคนรู้จักกับเซเรสงั้นเหรอ เป็นใครกันนะ

โลกนี้ช่างกว้างใหญ่จริงๆ

「ถ้าเข้าใจก็ดี...งั้นข้าไปก่อนล่ะ...ถ้าเจอเซเรสก็ฝากทักทายด้วยละกัน」

「เข้าใจแล้ว」

หลังจากพูดจบมังกรดำก็กางปีกบินจากไป

ปีกนั่น มังกรของจริงหรอกเหรอ?

อย่างไรก็ตามถือว่าคราวนี้โชคดีที่เขาเป็นเพื่อนกับเซเรส

ไม่งั้นฉันคงได้ตายไปแล้ว