ตอนที่ 106 จงเป็นผู้กล้า! เฉกเช่นแซ็ค!

「เซเรสคุง ดูเหมือนช่วงนี้เธอจะตัวติดกับลิดาจังตลอดเลยนะ」

「อื้มนั่นสิ ก็จริงว่าเซเรสมีความสัมพันธ์ที่ดีกับลิดามาตั้งแต่เด็กๆ....แต่มันจะไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ?」

ดวงตาของชิซุโกะค่อนข้างน่ากลัวเลยนะ ทางฮารุกะเองก็ทำท่าเหมือนถ้าฉันพูดอะไรกลับไปละก็โดนตบแน่

「ชิซุโกะซัง...พี่สาว....ลิดาก็เป็นเพื่อนรักของผมนะครับ....พวกคุณก็รู้ดีไม่ใช่เหรอ?」

「ก็ต้องรู้อยู่แล้ว แต่มาตัวติดกันทุกวันมันใช่ซะที่ไหนกัน?」

「เซเรส พวกเราก็เพิ่งแต่งงานกันมาไม่นานนะ ดังนั้นก็ดูแลฉันให้ดีกว่านี้หน่อยสิ!」

「ฉันเข้าใจดีค่ะ ว่าเซเรสซังเป็นคนอ่อนโยน ลิดาก็เป็นเพื่อนสนิทของคุณ แต่ว่าช่วยคิดหน่อยสิคะว่าเพื่อนสนิทกับภรรยา อะไรสำคัญกว่ากัน?」

「เซเรสจัง...การมีเพื่อนมันสำคัญก็จริง แต่ลิดาจังก็เป็นข้ารับใช้เธอนะ....หากเจ้านายออกไปไหนมาไหนกับข้ารับใช้คนเดียวตลอด มันจะไม่ดีเอานะ...」

「ชิซุโกะซัง พี่สาว ซาโยะซัง มิซากิซัง....ผมขอโทษครับ」

พวกเธอตามฉันมา ส่วนลิดาได้ทิ้งคันเบ็นแล้ววิ่งหนีไปเรียบร้อยแล้ว

ทีจังหวะนี้ดันหนีซะเร็ว...ไม่ยุติธรรมเลยมาใช้พลังของนักบุญดาบในการหนีแบบนี้

ข้ารับใช้ก็ควรจะปกป้องเจ้านายตัวเองไม่ใช่เหรอไง?

ไม่สิฉันยังเหลือ มาเรียกับเมลอยู่นี่นา

จากนั้นฉันก็หันไปทางอดีตเพื่อนร่วมปาร์ตี้แล้ว ขยิบตาให้

แต่สายตาของพวกเธอก็เปลี่ยนไปเหมือนกัน

ไม่สิ...เดี๋ยวก่อน...

「ก็อย่างที่มาม๊าพูดนั่นแหละ ทั้งที่พวกเราก็เป็นข้ารับใช้ของนายเหมือนกัน แต่ทำไมเซเรสถึงได้เอาแต่อยู่กับลิดาล่ะ ลืมฉันกับเมลไปแล้วหรือไง」

「ใช่แล้ว....เอาแต่อยู่กับลิดา...แย่มาก!」

ทำไมเหมือนฉันได้ศัตรูเพิ่มแทนล่ะ

ตอนแรกก็มีแค่ 4

แต่ตอนนี้ดันงอกเป็น 6 งานหยาบแล้วสิ ต้องรีบหาทางออก

「เซเรสคุงการขอโทษมันก็ดีอยู่หรอกนะ...แต่คิดจะแก้ไขปัญหานี้ในอนาคตยังไงจ๊ะ?」

「นั่นสิ ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน!」

「ใช่แล้วค่ะ เซเรสซังจะทำยังไงคะ? เอาแต่ขอโทษอย่างเดียวไม่ได้นะคะ」

「หากรู้ตัวว่าทำผิดก็ควรจะหาทางแก้ไข นอกจากการพูดขอโทษด้วยนะ เซเรสจัง!」

พอถูกเปิดโหมดคุณแม่ใส่แบบนี้...มันก็น่ารักอยู่หรอก แต่ก็แอบน่ากลัวเหมือนกัน

ช่วยไม่ได้สินะ ในเวลาแบบนี้ เห็นที่ต้องใช้ เทคนิครักๆของออร์คแมนบทที่ 1 เสียแล้ว

《ย้อนความ》

※มันคือก่อนที่ออร์คแมนจะกลายเป็นข้ารับใช้ของเซเรส

「ฟังฉันนะเซเรส หากมีเรื่องให้ทะเลาะกับพวกภรรยาแล้วละก็ ฉันขอแนะนำให้นายแชร์ห้องนอนกับพวกเธอ」

「หือ ทำไมต้องทำแบบนั้นล่ะ?」

「ก็นะ ผู้ชายส่วนใหญ่ที่มีภรรยาหลายคนก็มักจะพลาดแล้วทำให้พวกเธอรู้สึกเหงากันนี่นา...ดังนั้นการได้มาหลับนอนด้วยกันจึงเป็นเรื่องจำเป็นมากเลยนะสำหรับแต่ละคน.....หากให้เวลาตรงนี้กับพวกเธอได้ การแก้ปัญหาหลายๆอย่างก็น่าจะได้ผลนะ 」

《จบการย้อนความ》

「นั่นสินะครับ ช่วงนี้ผมก็รู้สึกว่าไม่ค่อยได้ใช้เวลากับทุกคนเท่าไหร่ ถึงผมจะรักและเอ็นดูทุกคนจริง แต่การกระทำมันก็สำคัญ...ต้องขอโทษด้วยนะครับ...ดังนั้นผมก็เลยคิดว่า พวกเราควรจะหาเวลาใช้ร่วมกันให้มากขึ้น....งั้นวันนี้พวกเรามานอนด้วยกันเป็นไงครับ?」

「หมายความว่ายังไงกัน เซเรสคุง?」

「เอ๋ เอาจริงเหรอเซเรส?」

「พวกเราก็แยกกันนอนมาพักใหญ่ๆแล้ว ดังนั้นทำไมเราไม่มาจัดเตียงแล้วนอนด้วยกันทุกคนเลยดีล่ะครับ วิธีนี้น่าจะช่วยให้พวกเราได้ใช้เวลาด้วยกันมากขึ้นด้วย จะได้พูดคุยกันจนง่วงเลย...ดีไหมครับ?」

「เป็นความคิดที่ดีเลยนี่...เซเรสคุง」

「คิดอะไรเข้าท่าได้เหมือนกันนี่เซเรส เอาสิ」

「หากเซเรสซังพูดอย่างงั้น...ก็ได้ค่ะ」

「เซเรสจังพูดได้น่าสนใจจริงๆ」

「ฉันก็ชอบนะ」

「อื้อ ดีจริงๆ」

อย่างที่คิด เห็นทีคงต้องไปขอบคุณออร์คแมนตอนถึงโคฮาเนะหน่อยแล้ว

「ทุกคนมีความสุขก็ดีแล้วครับ แต่มาเรียกับเมลเธอไม่ใช่ภรรยาของฉันสักหน่อย ดังนั้นแยกห้องนะแยกห้อง เอาเป็นว่าเดี๋ยวจะชวนออกไปซื้อของแล้วกัน ขอโทษด้วย」

แล้วทำไมถึงทำหน้าผิดหวังขนาดนั้นล่ะ

「อื้อ...ก็ได้」

「ฉันก็มีหลายอย่างที่อยากจะได้ด้วยสิ จ่ายให้ด้วยนะ」

「ก็ได้อยู่หรอก ถ้ามันไม่เกิดเบอร์」

「ถ้างั้นให้พวกเราไปด้วยได้ไหมคะ เซเรสซัง」

「โถ่ มาม๊าอย่ามาขวางกันอีกสิ」

「ใช่แล้วค่ะ! มิซากิซังกับแม่ก็จะได้นอนกับเซเรสทุกคืนแล้วนี่นา แค่นี้ปล่อยไปไม่ได้เลยหรือไง!」

「เมลซัง...ทำไมถึงพยายามขัดขวางคุณแม่ที่กำลังแต่งงานใหม่กันจ๊ะ? เดี๋ยวคุณแม่จะโกรธเอานะ...」

「แม่อ่ะ....อึก ก็ได้....ไปกับทุกคนคงจะสนุกกว่าจริงๆนั่นแหละ」

「เด็กดีจ๊ะเด็กดี」

ถึงจะทำตัวเหมือนเด็กไปบ้าง...แต่ด้านนี้ของมิซากิซังก็น่ารักจริงๆ

◆◆◆

ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดออกมา

「แฮกๆ เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว ท่านเซเรส」

「แย่แล้วค่ะ แฮกๆ ท่านเซเรส」

เฟรกับมาเรี่ยนกลับมาในสภาพหอบ

น่าแปลกจริงๆที่ได้เห็นเจ้าหญิงทั้งสองวิ่งกลับมา

โดยเฉพาะมาเรี่ยนที่มักจะไม่วิ่งไปไหน

「เป็นอะไรไปเหรอ พักหายใจกันก่อนสิ...」

「ท่านเซเรส อดีตผู้กล้าแซ็ค ได้บุกเข้าไปที่วังของประเทศฉันค่ะ」

นี่แซ็คเสียสติไปแล้วเหรอ?

「ความเสียหายล่ะ?」

「ปราสาทถูกทำลายไปบางส่วนค่ะ นั่นสร้างความเสียหายให้จักรวรรดิพอสมควร...」

「มีคนตายหรือเปล่า?」

「ถึงจะน่าแปลกไปบ้าง แต่ไม่มีใครเสียชีวิตค่ะ」

ก็แปลว่าแซ็คไม่น่าจะเป็นฝ่ายผิด

「ถ้าเป็นแบบนั้น แซ็คคงไม่ใช่ฝ่ายผิดสินะ...แล้วทางจักรวรรดิไปก่อเรื่องอะไรให้เขาไว้ล่ะ?」

「ท่านเซเรส...ปราสาทถูกทำลายไปครึ่งหนึ่งเลยนะคะ!」

「อื้อ...แต่เฟรก็เป็นนักดาบไม่ใช่เหรอ คงจะรู้ดีนี่ว่าหากผู้กล้าสู้อย่างสุดแรงเกิด การจะมีคนตายสักพันหรือแสนคนก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก แต่นี่กลับไม่มีใครเสียชีวิตเลยนะ...ดังนั้นก็คงต้องมีสาเหตุอะไรอยู่แล้วสิ แซ็คแข็งแกร่งซะขนาดนั้น」

ฉันที่เป็นมังกรเหลืองไปแล้วจึงขอยกเว้นไว้แล้วกัน วิธีที่จะหยุดผู้กล้าได้ยังไงก็ต้องใช้จำนวนเข้าแลก

ถึงจะเป็นแค่นักบุญที่มีพลังต่อสู้ต่ำที่สุดในหมู่ปาร์ตี้ผู้กล้า แต่พลังก็เพียงพอจะโค่นเหล่าอัศวินระดับสูงแล้ว

การที่ไม่มีใครตายเลยสักคนก็แสดงว่าแซ็คไม่ได้ตั้งใจจะเอาเรื่องจริงๆ

「ถึงจะมีเหตุผลอะไรก็ตามแต่การทำลายปราสาทไปกว่าครึ่งและทำให้พวกอัศวินบากเจ็บหนัก...ไม่คิดว่าเกินไปหน่อยเหรอคะ?」

เฟรไม่ใช่เพื่อนสมัยเด็กของฉัน ดังนั้นเธอก็เลยไม่รู้จักนิสัยของแซ็ค

「ฉันเข้าใจที่เธอจะบอกนะเฟร แซ็คอาจจะนิสัยไม่ค่อยดีนักและชอบทำตัวเหมือนเด็กจริงๆนั่นแหละ」

「ใช่ไหมล่ะคะ ดังนั้น」

「แต่ยังไงเขาก็เคยเป็นผู้กล้าเลยนะ...อย่างน้อยเขาก็มีความยุติธรรมอยู่ในใจแน่นอน เขาคงไม่ทำไปโดยไม่มีเหตุผลเพียงพอหรอก」

「นั่นสิ ถึงลูกชายของฉันจะโง่และงี่เงา แต่เขาก็ไม่ใช่คนที่คิดทำเรื่องแย่ๆหรอก อย่างดีที่สุดก็คงเป็นการแกล้งแบบเด็กๆ」

「ก็อย่างที่ชิซุโกะบอกนั่นแหละ ถึงจะเห็นแซ็คเป็นแบบนั้นแต่เขาก็ไม่ใช่คนที่จะทำเรื่องเลวร้ายจริงๆหรอก」

「แซ็คซังนิสัยไม่ดีก็จริง แต่เขาไม่ทำเรื่องแบบนั้นหรอกค่ะ」

「แซ็คจังก็คงทำไปโดยมีเหตุผลของเขาแหละจ่ะ」

ถึงเขาจะมีด้านไม่ดีอยู่มากก็จริง

แต่เขาก็เป็นถึงผู้กล้า

แม้ว่าจะบ้าบอไปบ้าง แต่เขาก็กล้าจะท้าทายกับฝูงมังกร และเข้าไปสู้กับแม่มมอนอย่างกล้าหาญ

เขาเป็นคนแบบนั้นแหละ... ฉันจึงเชื่อใจเขา

「หมอนั่นก็เป็นผู้กล้ายันหัวใจเลยนี่นะ」

「นั่นสิ」

เพราะพวกเราเป็นเพื่อนสมัยเด็กกันฉันจึงเข้าใจดี

「แล้วเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นบ้างล่ะ? ผลลัพธ์จากการกระทำของแซ็คก็น่าจะออกมาให้เห็นแล้วด้วย....」

「ผลก็คือพ่อของฉันซึ่งเป็นจักรพรรดิได้ออกปากขอโทษเขาค่ะ แล้วก็ออกประกาศว่าหากใครไปยุ่งกับแซ็คที่เป็นนักผจญภัยแรงค์Sหรือทาสของเขาจะถูกส่งเข้าคุกเป็นเวลา 1 ปี」

เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ?

「ทาสเหรอ...เป็นทาสผู้หญิงด้วยหรือเปล่า?」

「ดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้นค่ะ」

「ฉันเดาว่า คงจะมีรายละเอียดมากกว่านี้ในจดหมายที่ส่งมาด้วยสินะ...ขอฉันอ่านหน่อยได้ไหม?」

พออ่านจดหมายฉันก็เข้าใจทุกอย่าง

ชิซุโกะกับพวกมาเรียก็มาแอบอ่านด้วย

「อาร่าม่า เด็กคนนี้นี่นะ」

「สมกับเป็นแซ็คจริงๆ」

「ก็ช่วยไม่ได้นี่คะ」

「ก็แซ็คจังนี่นะ」

เฟรมองพวกฉันด้วยสีหน้าแปลกใจ

ทางมาเรี่ยนก็เหมือนกัน

「แต่ว่าแค่เพื่อทาสสาวคนเดียว...ต้องทำถึงขนาดนั้นเลยเหรอ」

「นั่นสิคะ การทำลายปราสามไปกว่าครึ่งเพราะคนคนเดียวมันจะมากเกินไปหน่อยนะคะ」

「แปลกเหรอ? ถ้าเป็นฉันก็คงทำเหมือนกันนะ...หากพวกพ้องของฉันตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน...ฉันก็ไม่ลังเลหรอกที่จะทำเหมือนแซ็ค」

「หรือก็คือหากฉันตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนั้น ท่านเซเรสก็จะทำแบบเดียวกับแซ็คซัง.....แบบนี้นี่เอง...ถ้างั้นที่แซ็คซังทำไปก็คงไม่แย่ไปเสียหมดหรอกค่ะ」

「มาเรี่ยน นี่เธอ」

「งั้นฉันถามเฟรหน่อยสิ หากท่านเซเรสอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายขนาดนั้น เธอจะไม่ชักดาบออกมาปกป้องเขาเหรอ?」

「ใครจะไปยอมอยู่เฉยๆเลย....เห้อ...ช่วยไม่ได้สินะ...ก็จริง หากเป็นฉันก็คงทำแบบเดียวกัน」

「งั้นก็อย่าไปโทษแซ็คซังเขาเลยค่ะ」

「ให้ตายสิ....เข้าใจแล้ว..ยังไงจักรวรรดิเราก็ให้ความสำคัญกับพลัง...คงจะไปบ่นเพราะเป็นเรื่องของคนใกล้ตัวไม่ได้ด้วย」

「เข้าใจก็ดีแล้วค่ะ」

ดีจริงๆที่แซ็คยังสามารถใช้ชีวิตได้สมกับเป็นแซ็ค

พอได้ยินว่าเขากำลังได้ดีกับเส้นทางของตัวเอง...ก็ได้แต่ขอให้โชคดี!