ตอนที่ 100 บ้านเกิด

「 ที่นี่...เป็นเมืองบ้านเกิดของท่านเซเรสสินะคะ」

「เป็นเมืองที่เข้าท่าเลยนะ」

「นั่นสินะคะ ไม่ยักกะรู้ว่าจะมีเมืองแบบนี้อยู่ด้วย」

โทษทีนะแต่ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

เพราะก่อนหน้านี้มันยังเป็นแค่หมู่บ้านธรรมดาเอง

ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้มันใหญ่เสียจนกลายเป็นเมืองไปแล้ว

ความเจริญทางการค้าของมันมีมากพอจนสามารถพัฒนากลายเป็นเมืองได้

นอกจากนี้ก็มีผู้คนและที่อยู่อาศัยเกิดขึ้นมาใหม่อีกจำนวนมากด้วย

ดังนั้นจากหมู่บ้านจิมน่า คงต้องเปลี่ยนไปเรียกเมืองจิมน่าแทน

แต่ก็เห็นว่ายังมีบางคนที่เรียกสถานที่แห่งนี้ว่าหมู่บ้านจิมน่า คงเพราะมันเติบโตเร็วเกินไปจริงๆ

ช่วยไม่ได้นี่นะบางครั้งผู้ใหญ่บ้านหรือเทศมนตรีก็ยังเรียกสลับหมู่บ้านบ้างเมืองบ้างเลย

「ตอนที่ฉันอาศัยอยู่ มันยังเป็นแค่หมู่บ้านธรรมดาเอง แต่ตอนนี้มันพัฒนาไปไกลมากจริงๆ」

วันนี้ฉันได้พาพวกชิซุโกะกับคนอื่นๆ

วันนี้ฉันได้พามาเรี่ยน เซซิเลย แล้วก็เฟรมาเดินเล่น ซึ่งพวกชิซุโกะก็อนุญาตมาแล้ว

ดังนั้นพวกเธอก็เลยไปคุยกับทางเทศมนตรีนาจิมแทน

「แต่ก็น่าทึ่งมากเลยนะคะ...ทั้งน้ำพุแห่งวีรบุรุษตรงจตุรัสเซเรสนนั่น ทั้งสะพานเซเรส ทั้งรูปปั้นเซเรส....ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็เห็นแต่ชื่อท่านเซเรสไปหมดเลยค่ะ」

「ก็จริง เพราะที่อื่นคงไม่มีอะไรแบบนี้แน่」

「ฉันก็คิดแบบนั้นค่ะ ขนาดในหมู่นักบุญเองยังเทียบท่านไม่ได้เลย」

แต่ฉันว่าตัวเองก็ไม่ได้ทำอะไรที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นนะ

ก็แค่ส่งเงินกลับมาให้หมู่บ้านเท่านั้นเอง

ที่เหลือทางเทศมนตรีนาจิมก็จัดการซะหมด

『ไม่จำเป็นต้องส่งเงินกลับมาที่หมู่บ้านแล้วนะ...ตอนนี้พวกเราก็มีกันมากพอแล้ว....เดี๋ยวจะกลายเป็นหนี้เจ้าเสียจนไม่สามารถใช้เวลาทั้งชีวิตตอบแทนได้พอดี』

นั่นคือสิ่งที่เขาบอกกับฉัน

นอกจากนี้ก็ดูเหมือนว่าพวกขุนนาง ศาสนจักร กับประเทศอื่นๆก็พยายามสนับสนุนหมู่บ้านนี้เหมือนกัน

ดังนั้นตอนนี้ก็เลยไม่มีอะไรที่ฉันจำเป็นต้องทำให้กับหมู่บ้าน ไม่สิเมืองแห่งนี้อีก

แอบเหงานิดหน่อยแฮะ

ถึงชื่อเสียงของฉันจะเลื่องลือไปทั่ว...แต่ที่แห่งนี้ก็ไม่ใช่หมู่บ้านจิมน่าที่ฉันรู้จักอีกแล้ว

「ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศานะ....ก็แค่ส่งเงินให้กับพวกเขาเท่านั้นเอง」

แค่นั้นเลยจริงๆนะ

「ไม่จริงหรอกค่ะ」

「ใช่ๆ」

「จะว่าไปแล้ว...รู้สึกเหมือนทุกคนจะจ้องมองมาที่พวกเราเลยนะคะ」

ถึงหมู่บ้านจะเปลี่ยนไปแล้ว แต่ผู้คนยังคงเหมือนเดิมสินะ....

「เซเรสคุง ถึงจะยากไปสักหน่อยเพราะนายอยู่กับพวกเจ้าหญิงอยู่ แต่ถ้าเย็นนี้ว่างเรามาดื่มกันหน่อยไหม? ฉันว่าจะเอาข้าวปั้นที่เซเรสคุงแนะนำมาให้ดูด้วยนะ」

「ลุงชู้ต!」

「โฮ่ ว่าไงพ่อหนุ่มคนนี้นี่ ถ้าอยากดื่มก็มาที่บาร์ของกิลด์ได้เลยนะ ฉันเลี้ยงไม่อั้น」

「ถึงจะไม่มีหน้ามาพบแล้ว แต่ก็....อยากจะขอบคุณเรื่องบุญคุณนะ」

「ลุงไคโตะ ลุงเซ็กเตอร์」

「ท่านเซเรสคะ คนเหล่านี้คือใครกัน?」

「ดูจะแสดงท่าทางเป็นมิตรมากด้วย…」

「เป็นญาติกันเหรอคะ?」

คงต้องบอกไปตามตรงสินะ....

「พวกเขาคืออดีตสามีของภรรยาฉันน่ะ....จะเรียกว่าเพื่อนสนิทก็ได้ หรือจะบอกว่าเป็นพ่อของฉันก็ไม่ผิดนัก」

「「「เซเรส(คุง)」」」

「ยินดีที่ได้พบนะคะ ฉันชื่อว่ามาเรี่ยนค่ะ เป็นหนึ่งในภรรยาของท่านเซเรส」

「ส่วนฉันชื่อเฟร...คิดว่าพวกกิลด์คงรู้จักฉันดีอยู่แล้วมั้ง」

「ส่วนฉันชื่อว่าเซซิเลียค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ」

เหล่าลุงทั้ง 3 อยู่ดีๆก็ทำหน้าเขินเมื่อถูกเจ้าหญิงกับอดีตนักบุญทักทายแต่....

ไม่ใช่ว่าพวกเขาลืมไปแล้วเหรอว่าลูกสาวของตัวเองก็เป็นอดีตนักบุญเหมือนกัน

 เอาเป็นว่าบรรยากาศในตอนนี้ก็เปลี่ยนไปมากแล้ว....บรรยากาศแห่งความขัดแย้งในอดีตก็ไม่หลงเหลืออยู่

ฉันได้พบเจอกับผู้คนมากมาย

ทั้งเหล่าลุงๆป้าๆที่ทักทายกันเมื่ออดีต

สุดท้าย...มันก็คือหมู่บ้านจิมน่าที่ฉันรู้จักไม่ใช่หรือไง

จนทำให้อยากจะพูดคำนั้นออกมา

「กลับมาแล้วครับ」

「「「ยินดีต้อนรับกลับนะ เซเรส(คุง)」」」

ว่าแล้วเชียวนี่แหละบ้านเกิดของฉัน