หน้าหลัก > เพื่อนสนิทผมคิดไม่ซื่อผมเลย ยม. มัน! (นิยาย) > ตอนที่ 96

ตอนที่ 96 - สู่โคฮาเนะ

เพื่อนสนิทผมคิดไม่ซื่อผมเลย ยม. มัน! (นิยาย)

ตอนที่ 96 สู่โคฮาเนะ

สุดท้ายแล้ว ทั้งมาเรียกับเมลก็กลายมาเป็นข้ารับใช้ของฉัน ดังนั้นก็คงไม่มีเหตุผลให้ต้องอยู่เมืองหลวงต่อแล้ว

ทีนี้จะเอายังไงต่อดีล่ะ

ตอนนี้ฝ่ายปีศาจก็เจรจาขอสงบศึก คงไม่จำเป็นต้องออกไปสู้แล้ว

ร้านอาหารของพี่คาซุมะก็ดำเนินการไปได้ด้วยดี...บ้านที่อยู่ตอนนี้ก็เริ่มจะเล็กลงไปเรื่อยๆ

บางทีคงถึงเวลาต้องย้ายไปอยู่ที่อื่นแล้วสิ

แต่จะไปไหนดีล่ะ

จะเอาเป็นโคฮาเนะที่ได้รับมา

หรือจะกลับไปหมู่บ้านจิมน่าดี…ลองปรึกษาทุกคนดูดีกว่า

「ที่นี่ก็เริ่มคับแคบแล้ว นอกจากนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่พวกเราจะอยู่เมืองหลวงกันต่อด้วย ดังนั้นผมเลยคิดว่าจะย้ายไปอยู่ที่โคฮาเนะไม่ก็หมู่บ้านจิมน่าครับ...พวกคุณยังไงกันบ้าง?」

「บ้านของเซเรสคุงที่หมู่บ้านจิมน่าก็เป็นบ้านหลังเล็กๆเองนะ ถ้าจะแวะไปเที่ยวเล่นเฉยๆแล้วตรงไปที่โคฮาเนะแทนจะดีกว่าไหม?」

「เซเรส โคฮาเนะมีที่เที่ยวน่าสนใจเยอะด้วย...ฉันเห็นด้วยกับชิซุโกะนะ」

「นั่นสินะคะ คราวนี้ฉันให้ทุกคนตัดสินใจกันได้ตามสะดวกเลยค่ะ」

「เอาตามที่เซเรสจังสบายใจเลยจ่ะ」

「ฉันก็อยากเห็นบ้านเกิดของท่านเซเรสเหมือนกันนะคะ แต่โคฮาเนะเองก็น่าสนใจ ดังนั้นจะที่ไหนฉันก็ไม่ขัดค่ะ」

「ฉันด้วยค่ะ」

「ฉันก็ว่าตามที่ทุกคนสะดวกเลย」

「ถ้างั้นพวกเราจะมุ่งหน้าไปยังโคฮาเนะหลังจากแวะหมู่บ้านจิมน่าก็แล้วกัน ลิดา มาเรีย เมล พวกเธอโอเคไหม?」

「ผมไม่มีปัญหาหรอก」

「ฉันก็ไม่ว่าอะไรเหมือนกัน」

「ตามที่ท่านเซเรสต้องการเลย」

「ทุกอย่างเป็นไปตามประสงค์ของท่านเซเรสค่ะ」

ฉันต้องทำการแบ่งแยกตำแหน่งอย่างชัดเจน

เหล่าภรรยาของฉันจะเป็นคนตัดสินใจก่อน ตามมาด้วยการถามลิดา มาเรีย เมลที่เป็นข้ารับใช้

ส่วนชารอนที่เป็นทั้งทาสและสาวใช้..จะเป็นคนที่แสดงความเห็นเป็นลำดับสุดท้าย

ฉันจำเป็นต้องกำหนดให้ชัดเพื่อไม่ให้เกิดปัญหาอะไรขึ้น

ก็จริงว่าฉันสามารถเดินทางได้ด้วยปีกมังกร แต่คราวนี้คงไม่ไหว

◆◆◆

สุดท้ายก็ลงเอยที่ฉันยกบ้านในเมืองหลวงให้กับพี่คาซุมะ

ถึงมันจะเล็กเกินไปสำหรับคน 11 คน แต่ถ้ามีแค่พี่คาซุมะกับแมรี่ซังก็นับว่าใหญ่โตเลยทีเดียว

แถมมันคงจะเป็นการช่วยเหลือพวกเขาครั้งสุดท้าย เพราะมีความเป็นไปได้สูงที่ฉันจะไม่กลับมาเมืองหลวงอีก

「เซเรส...นายนี่มันคนดีจริงๆ...ดูแลฉันจนวินาทีสุดท้ายเลยนะ ถ้างั้นก็ฝากนายดูแลฮารุกะด้วยล่ะ」

「เดี๋ยวฉันจะดูแลคาซุมะซังให้เองจ่ะ」

「งั้น...ไว้เจอกันใหม่นะครับ พี่คาซุมะ」

ฉันไม่ได้พูดบอกลาแบบถาวรออกไป แบบนี้คงจะดีแล้ว

ถ้าอยู่คนเดียวก็คงจะใช้ปีกมังกรบินไปมาได้ง่ายแท้ๆน้า

◆◆◆

ตอนแรกก็วางแผนว่าจะเตรียมรถม้าเพื่อเดินทางอยู่หรอก แต่ฉันเป็นถึงดราก้อนลอร์ดเลยนะ

พอออกมาจากเมืองหลวงได้สักหน่อย...ฉันก็คำรามขึ้นไปบนท้องฟ้า

「เซเรสคุง...นั่นมัน」

「รอดูไปก่อนนะครับ...」

เมื่อพวกมันได้ยินเสียงของฉัน เหล่ามังกรฟ้าก็บินโฉบลงมา

「เซเรสคุง พวกมังกรฟ้ามันมาทางนี้แล้ว」

「เซเรส...เรารีบถอยกันก่อน」

「ไม่เป็นไรครับ...เด็กพวกนี้ไม่ทำอะไรหรอก」

「「「「「「「「「「「เอ๋」」」」」」」」」」」

「เขาบอกว่าให้ขึ้นหลังมาได้เลยน่ะ」

จากนั้นทุกคนก็ขึ้นไปบนหลังของมังกรฟ้ารวมกันทั้งหมด 4 ตัว ส่วนที่เหลือก็บินจากไป

「เป้าหมายแรกก็คือหมู่บ้านจิมน่า…」

สรุปแล้วพวกเราก็เดินทางจากเมืองหลวงด้วยมังกรฟ้า

นี่คือจุดสิ้นสุดของการอาศัยอยู่ในเมืองหลวง