หน้าหลัก > เพื่อนสนิทผมคิดไม่ซื่อผมเลย ยม. มัน! (นิยาย) > ตอนที่ 89

ตอนที่ 89 - 【เรื่องราวแยก】 สถานที่ที่ฉันไม่คู่ควร 2

เพื่อนสนิทผมคิดไม่ซื่อผมเลย ยม. มัน! (นิยาย)

ตอนที่ 89 【เรื่องราวแยก】 สถานที่ที่ฉันไม่คู่ควร 2

เมื่อพ่อบอกว่า ให้เร็วที่สุด ก็หมายความว่าเขาไม่อยากให้ฉันอยู่ที่นี่นานนัก

「เอาเป็นว่า ก็อยู่ที่นี่สักเดือนหนึ่งเป็นไง ถ้าหลังจากนั้นต้องการบ้านหรืออะไรก็ค่อยไปคุยกับผู้ใหญ่บ้านเอาละกันนะ…」

「อื้อ ผมขอคิดดูก่อนละกัน…」

หลังจากชิวะเขข้านอน พ่อก็เริ่มพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับแม่

ก็รู้แล้วว่าพ่อมันเป็นขยะสังคม แต่ก็ไม่นึกว่าจะแย่ถึงขั้นขายภรรยาตัวเอง

จะว่าไปเซเรสกับคนอื่นๆเองก็เหมือนจะเคยพูดๆเอาไว้บ้าง

ให้ตายสิ อยากจะไปขอโทษหมอนั่นตอนนี้เลยจริงๆ

แต่อย่างน้อยตอนนี้ แม่ของฉันก็มีความสุขแล้วในฐาะภรรยาของเซเรส เธอสมควรได้รับในสิ่งที่เธอคู่ควรแล้ว

พอกลับมาย้อนนึกดู...

『ผมอยากจะแต่งงานกับคุณป้าชิซุโกะจังเลย』

เซเรสก็เคยพูดเอาไว้นี่นะ

『เซเรส พอแกอายุได้ 15ปี ยัยนี่ก็กลายเป็นยายแก่ไปแล้วนะ...ไว้ถึงตอนนั้นข้ายกให้เลยในราคา 1 เหรียญทอง』

จะว่าไปก็มีเรื่องแบบนี้ด้วยสินะ

แต่มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรในสังคมของหมู่บ้านที่จะมอบภรรยาที่แก่ตัวและเบื่อแล้วให้กับพวกคนหนุ่ม

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหมู่บ้านที่ขาดแคลนผู้หญิง

※ นี่เป็นการอ้างอิงจากประเพณีในหมู่บ้านของญี่ปุ่นบางแห่งที่ปฏิบัติกันมาช้านานแล้ว

เรื่องราวมันก็เลยมาจบลงแบบนี้สินะ

ตอนนั้นฉันคิดว่าหมอนั่นไม่ได้จริงจังอะไรซะอีก...

นอกจากนี้เซ็คเตอร์ พ่อของฉันคนนี้ก็ได้เปลี่ยนไปแล้ว เขาได้พยายามทำงานหนักเพื่อสนับสนุนเซเรส และดูแลภรรยาคนใหม่ของเขาอย่างเต็มที่

เขาทำการซื้อที่ดินคืนมาได้ 2/3จากเดิมที่มีแล้วด้วย

「พ่อว่าพ่อจะเปลี่ยนตัวเองและใช้ชีวิตเพื่อชิวะสักที นับจากนี้ไปขอแค่มีผู้หญิงดีๆเคียงข้าง เหล้าอร่อยๆ กับงานประจำ เท่านั้นก็พอแล้ว」

พ่อของฉันหัวเราะออกมาโดยแสดงให้เห็นถึงร่องรอยบาดแผลต่างๆไว้บนแขนและหน้า

เซเรสนี่น่าทึ่งจังเลยนะ

ในสถานการณ์ตอนนี้ เซเรสได้ทำการส่งเงินเข้ามที่หม่บ้านอย่างต่อเนื่อง จนทำให้หมู่บ้านสามารถพัฒนาขึ้นมาได้จากเงินพวกนั้น....และเพราะเซเรสเป็นถึงวีรบุรุษเงินสนับสนุนจากฝ่ายอื่นก็เลยเข้ามาด้วย ก็ยิ่งพัฒนาไปมากกว่าเดิม ด้วยความสำเร็จของเซเรสเพียงคนเดียวเขายังสามารถเปลี่ยนที่แห่งนี้ให้กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวในฐานะบ้านเกิดของวีรบุรุษได้อีกด้วย

「หมอนั่นน่าทึ่งสุดๆเลยนะครับ」

「ไม่ใช่แค่นั้น....เพราะเด็กนั่นหลงรักแม่ของเพื่อนมาตั้งแต่สมัยเด็ก...ดูตอนนี้สิสุดท้ายก็กวาดแม่ของเพื่อนสมัยเด็กไปจนหมดซะแล้ว」

「เรื่องนั้น ผมรู้อยู่แล้วครับ」

เฮ้อ~คิดไม่ถึงเลยจริงๆว่านายจะเป็นพวกยม.....

แต่มันจะเป็นฮาเร็มที่เข้าท่าจริงเหรอ?

ก็จริงว่าพวกเธอยังสวยกันทุกคน...

แต่อายุของพวกเธอก็ล้วนปาไปช่วง 30 แล้วนะ!

ก็จริงว่าเขาอาจจะหลงแม่เราเพราะแม่เราสวย

ทางเจ้าหญิงมาเรี่ยน เลดี้เซซิเลีย เจ้าหญิงเฟรก็งดงามไม่ต่างกัน...

แต่ถ้าถามฉันพวกเธอก็ไม่ต่างอะไรไปจาก สาวสวยที่มีอายุมากแล้ว

ความรู้สึกของฉันมันเลยเหมือนเซเรสถูกบังคับให้แต่งงานกับคนแก่หรือแม่ม่ายอะไรทำนองนั้นเลย

หากฉันต้องเจอเรื่องแบบนี้ คงได้หัวเสียแน่

แต่เขากลับมีความสุข

อาจจะเพราะเขาเสียแม่ไปตั้งแต่เด็ก เขาก็เลยรู้สึกสนใจแม่ของฉัน

เอาเถอะ...หากเป็นเซเรสแล้วเขาจะทำอะไรก็ได้ตามใจอยาก

จะเป็นสายบาบ้าค่อนหรือมาเทอร์ค่อนก็ตามสบาย

แต่ว่าทำไมกัน

『ทำไมฉันถึงลืมไปได้กันนะ』

ฉันก็เคยเห็นเรื่องพวกนี้มาตั้งหลายครั้งตั้งแต่เด็กไม่ใช่เหรอ?

หากฉันรู้สึกตัวให้เร็วกว่านี้ คอยสานสัมพันธ์ให้เซเรสกับแม่ ทุกอย่างก็คงจะออกมาสวยงามกว่านี้มากเลยสินะ?

※เพราะมนุษย์มีช่วงอายุขัยที่ 50-60ปี ในสังคมหมู่บ้านที่ขาดแคลนผู้หญิง จึงไม่ใช่เรื่องแปลกหากจะมีการส่งต่อภรรยาให้กับชายหนุ่มในหมู่บ้าน

※อันนี้ประเพณีที่มีจริงในอดีตนะเอ้อ

บางทีอาจจะเป็นความปรารถในในความรักของคนเป็นแม่เขาก็เลยเลือกเส้นทางนี้

ถึงจะดูไม่ดีไปบ้าง แต่ก็หายได้ยากจริงๆที่เด็กหนุ่มจะรักสาวแก่โดยไม่เกี่ยวกับทรัพสินหรือสถานะของเธอ

ใบหน้าของแม่ที่ฉันเห็นตอนนี้มันไม่ใช่ใบหน้าของคนเป็นแม่ แต่เป็นใบหน้าของผู้หญิงคนหนึ่ง

「พ่อได้คุยกับพวกเธอทุกคนมาแล้วด้วยนะ พวกเธอก็ตกลงกันได้ด้วยดี แน่นอนว่าคราวนี้ไม่ได้คิดจะหลอกหลวงอะไรอีก ก็เลยทำตามประเพณีของหมู่บ้านไปอย่างเหมาะสม เซเรสก็คงจะรู้อยู่เหมือนกันว่าคนอายุปูนนี้แล้วก็ลำบากในหลายๆเรื่อง เขาก็เลยซื้อเหล่าผู้หญิงวัยสาวมาให้กับพวกเราเป็นการตอบแทนทั้งหมู่บ้านแทนเหล่าภรรยาคนเก่าที่พวกพ่อยกให้เขาไป พอมาย้อนนึกดู...พ่อที่ขายชิซุโกะไปเป็นทาสก็รู้เสียใจมาจริงๆ」

ประเพณีของหมู่บ้านที่ยากจนและมีผู้หญิงน้อย พวกผู้หญิงที่แก่ตัวไปก็เลยต้องมาช่วยเป็นที่ปลดปล่อยอารมณ์ของชายหนุ่มที่ยังไม่ได้แต่งงานและอัดอั้นเรื่องทางเพศ

หากอายุได้ 30 ปีก็ถือว่าแก่แล้วสำหรับผู้หญิง

(※อายุขัยเฉลี่ยของคนบนโลกนี้คือ 50-60ปี)

ดังนั้นถึงจะให้พูดว่าเป็นรางวัลก็คงบอกได้ไม่เต็มปาก เพราะสำหรับเด็กหนุ่มแล้วการจะต้องมาอาศัยอยู่กินกับหญิงสูงวัยมันเป็นเรื่องทำใจได้ยาก ถึงจะเกิดภาวะขาดแคลนผู้หญิงก็ตาม...ตัวอย่างที่มีให้เห็นก็เลยน้อยเข้าไปอีก

ตัวอย่างที่เคยได้ยินก็เหมือนจะเป็นเด็กหนุ่มผู้แข็งกร้าวคนหนึ่งที่ไม่สามารถหาภรรยาได้ จนสุดท้ายเขาก็รับหญิงแก่ไปเป็นเมียก็มีให้เห็นอยู่ครั้งสองครั้ง

『รับเอาป้าวัย 30 ไปแล้วส่งเด็กสาววัย10ต้นๆมาให้แทน』

คงจะหาคนบนโลกที่หมือนกับเขาอีกได้ยากยิ่งที่เข็มในทะเลทราย...

「รู้สึกว่าบาบ้าค่อนกับมาเทอร์ค่อนของเซเรสจะหนักไปจริงๆนั่นแหละ....」

「พ่อไม่คิดว่าเป็นแบบนั้นหรอก เขาก็แค่หวงแหนความทรงจำที่เคยมีภายในหมู่บ้านนี้เท่านั้นเอง...หลักฐานก็คือแม้แต่คนที่น่ารังเกียจอย่างพ่อ เขาก็ยังยื่นมือเข้ามาช่วยยังไงล่ะ จากที่พ่อเห็นเขาไม่ใช่วีรบุรุษหรอก แต่เป็นมิสเตอร์จิมน่า(บุรุษแห่งหมู่บ้านจิมน่า)ต่างหาก」

ก็คงจะจริง

「นั่นสินะครับ…」

「ถ้างั้นแซ็ค...ลูกเองก็คงเป็นหนึ่งในคนที่ถูกเซเรสช่วยเอาไว้ ถ้ายังไงมาช่วยพ่อพัฒนาหมู่บ้านของเซเรสไปด้วยกันไหม?」

「ก็จริงว่าผมเป็นหนี้บุญคุณหมอนั่น แต่ผมตั้งใจจะตอบแทนด้วยวิธีอื่นมากกว่า...」

「งั้นเหรอ...ถ้าลูกเลือกแล้ว ก็พยายามเข้าแล้วกัน!」

ฉันสัมผัสได้เลยว่าเซ็คเตอร์พ่อของฉันกลายเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาแล้ว