ตอนที่ 87 มังกรดำ

ตอนนี้ฉันกำลังมานั่งดื่มกับมังกรดำที่บาร์

ระหว่างที่เดินเล่นอยู่ในเมืองฉันเจอเขาเข้าก็เลยเรียกมาดื่มด้วยกัน

ส่วนหนึ่งก็เพราะมีเรื่องอยากจะคุยด้วย

「มีอะไรอยากจะพูดล่ะ!」

「นี่ ไม่ว่าจะมองมุมไหน ฉันว่าโชคมันก็ไม่ได้เข้าข้างฉันเลยสักนิดนะ...」

ฉันกำลังปรึกษาปัญหากับมังกรดำ

「ถามจริง? อย่างแรกเลยนะ นี่มันโคตรจะปฏิหาริย์แล้วนะที่มาเจอข้าในที่แบบนี้...ลองคิดดูสิโอกาสที่จะเจอข้าซึ่งอยู่แต่ในดรากอนเนี่ยมมันต้องน้อยขนาดไหน และถึงข้าจะออกมาในโลกมนุษย์เจ้าก็ไม่รู้หรอกว่าจะเจอข้าได้ที่ไหน」

ก็ถ้าถามฉันว่าเรียกว่าโชคดีได้ไหมก็คงใช่แหละ

หากเขาอาศัยอยู่ใกล้ๆนี้โอกาสจะเจอก็คงไม่ยากนัก แต่สำหรับมังกรดำที่จะไปโผล่ที่ไหนของโลกตอนไหนก็ไม่รู้นี่ก็ยากจริงๆ

「ก็จริงอยู่...แต่ว่า...」

ฉันเอาปัญหาที่ต้องแต่นงานกับ 3 คนนั้นมาคุย

「เอาละ งั้นนี่เป็นคำถามจากข้านะ เจ้าไม่ชอบพวกเธอหรือเปล่า?」

ฉันก็คิดว่าพวกเธอสวยดีนะ ไม่ได้เกลียดอะไรด้วย แต่มันก็แค่นั้น

「ก็ไม่นะ...แต่ฉันแค่ยังไม่รู้จักพวกเธอดีเลย..」

「ข้าก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกเพราะข้าเป็นมังกร แต่ 3 สาวนั่นก็สวยสุดยอดในหมู่มนุษย์ใช่ไหมล่ะ? ไม่ใช่ว่าเจ้าเคยแอบคิดในใจประมาณว่า 『เฮ้อ อยากจะแต่งงานกับคนแบบนี้จังเลยน้า』 อะไรทำนองนั้นหรือเปล่า? แล้วพลังของเจ้ามันก็เลยทำให้สิ่งนั้นเป็นจริงไง」

หากเขาบอกแบบนั้น มันก็คงจะจริง เพราะในอดีตผมก็เคยเห็นหน้าพวกเธอผ่านรูป แล้วแอบหวังว่าจะเป็นยังไงนะถ้าได้อยู่กับคนสวยขนาดนั้น ไม่ก็อยากได้คนแบบเธอมาเป็นภรรยาจัง แต่นั่นมันก็แค่ในฐานะผู้ชมคนหนึ่งเอง

มันก็ไม่ต่างอะไรกับชาติก่อนที่ฉันเห็นไอดอลแล้วบอกว่าชอบเธอคนนี้จังเลยน้า

「เพราะแค่นั้นพลังก็เลยทำงานเหรอ?」

「โชคของมังกรเหลืองน่ะ มันน่ากลัวเสียจนข้าเองก็ขนลุกเลยนะ...ถึงแม้จะพยายามสักแค่ไหน มันก็ไม่ใช่ของที่จะควบคุมได้โดยง่าย.....แม้แต่ไอเทมผนึกจากสวรรค์หรือตำนาน ก็ไม่สามารถทำอะไรกับโชคของมังกรเหลืองได้หรอก ไม่ว่าจะเป็นท่านเบาเออร์หรือเทพธิดาก็ไม่มีข้อยกเว้น」

「มันขนาดนั้นเลยเหรอ?」

「ลองคิดดูสิ พักนี้เจ้าก็เป็นห่วงความปลอดภัยของเพื่อนสมัยเด็กแล้วไม่อยากจะสู้กับจอมมารใช่ไหมล่ะ....จากนั้นไม่นานจอมมารก็ขอย้อมแพ้แล้วประกาศพักรบทันทีเลยนี่」

「เขาก็แค่กลัวฉันไม่ใช่หรือไง?」

「คิดว่ามันเพราะแค่นั้นจริงๆเหรอ? ขนาดเทพธิดาผู้ปกป้องมนุษยชาติยังทำได้เพียงรักษาสมดุลของโลกโดยส่งผู้กล้ามาต่อสู้.....กลับกันตัวเจ้าที่ต้องการเพียงแค่ไม่อยากให้เพื่อนสมัยเด็กต้องออกไปสู้อีก....เรื่องราวทั้งหมดก็จบลงได้ด้วยดี...มันคือความสำเร็จที่แม้แต่เทพธิดาก็ยังไม่สามารถทำได้มาตลอดนับพันปี」

「แต่พวกเพื่อนสมัยเด็กของฉันก็แค่....」

「ไม่ใช่ว่านั่นคือความปรารถในลึกๆของเจ้าหรอกหรือ? เพราะเจ้าไม่อยากให้เธอมาเป็นภรรยาแต่อยากให้เธอมาเป็นลูกของเจ้า เจ้าก็เลยได้ตามที่ปรารถนาหรอก โดยเฉพาะเด็กที่ชื่อลิดานั่น เจ้ารู้จักกับเธอมาตั้งแต่เด็กและอยากให้เธออยู่เคียงข้างนายในฐานะเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง เจ้าก็ได่ตามที่หวังนี่ และถึงจะเป็นความรู้สึกที่มังกรไม่มี แต่ข้าก็ได้ยินมาว่าแม่ของมนุษย์ได้ร้องไห้เป็นสายเลือดแน่หากต้องส่งลูกสาวออกไปแต่งงานกับสามีของตัวเอง」

ก็จริงว่าฉัน...ปฏิเสธเรื่องนี้ไม่ได้

「นั่นจริงเหรอ?」

「เจ้าลองคิดดูให้ดีสิ...แม้เจ้าจะยังอายุเพียงแค่นี้ แต่เจ้าก็มีผู้หญิงที่แสนดีล้อมรอบตัวเต็มไปหมด แถมพวกเธออยู่ด้วยกันอย่างไม่มีปัญหาอีก....นอกจากนี้ก็ไม่ต้องไปสู้กับจอมมารด้วย เจ้าคิดจริงๆเหรอว่าเรื่องพวกนี้จะเกิดขึ้นมาได้โดยไม่ต้องพึ่งโชคเลยสักนิดน่ะ?」

ฉันพอจะเข้าใจแล้วว่าที่เขาพูดอาจจะจริง

「ก็นั่นสิ อาจจะอย่างที่นายพูดก็ได้」

「โฮ่ๆ ในที่สุด แต่เจ้าก็ต้องระวังความคิดแปลกๆด้วยละ! ไม่งั้นแย่แน่」

「ความคิดแปลกๆงั้นเหรอ?」

「ก็อย่างเช่น 『อยากจะแต่งงานกับเทพธิดา』　อะไรแบบเนี้ย ขืนคิดงั้นจริงได้เกิดเรื่องใหญ่แน่ หรือไม่ก็ 『เด็กคนนี้น่ารักจังเลยนะ อยากจะได้เธอมาเป็นลูกสาวจริง』คงรู้ใช่ไหมว่าจะเป็นยังไง?」

「ฮ่าๆๆ เรื่องเด็กน้อยนั่นก็ว่าไปอย่าง แต่ถึงขนาดเทพธิดานี่ไม่ไหวมั้ง」

「โห้ย～ความสามารถของเจ้ามันแกร่งถึงขั้นลบล้างการโจมตีของข้าได้เลยนะ...ถึงจะเป็นท่านเบาเออร์ก็ไม่ไหวหรอก ดังนั้นถึงจะเป็นเทพธิดาก็คงไม่อาจต้านทานเจ้าได้แน่...ไม่ตลกเลยนะเอ้อเรื่องนี้ ระวังตัวไว้ให้ดีล่ะ...ไม่งั้นวันดีคืนดี เทพธิดาอาจจะโผล่มาแล้วพูดกับเจ้าว่า 『กำลังรออยู่เลยค่ะ นายท่าน』ก็ได้นะ」

แบบนี้มันซวยแล้วชัดๆ

「พอมาคิดๆดูแล้ว ชีวิตของฉันช่วงที่ผ่านมาก็เกิดเรื่องสำคัญๆขึ้นเยอะเลยนะ....แต่สุดท้ายมันก็ผ่านไปได้ด้วยดีหมดเลยซะงั้น」

「นั่นก็เพราะเจ้าสามารถได้ทุกสิ่งมาโดยที่ไม่ต้องพยายามไงล่ะ....และนับจากนี้ไปก็คงไม่เปลี่ยนแปลง เสียใจด้วยนะ! แต่ไม่ว่าจะเงินทอง ชื่อเสียง ผู้หญิงทุกสิ่งทุกอย่างเจ้าจะได้มาอย่างง่ายดาย...ชีวิตของเจ้านับจากนี้ เพชรพลอยก็ไม่ต่างอะไรกับก้อนหิน ผู้หญิงก็ได้มาง่ายไม่ต่างจากซื้อกิน สมบัติล้ำค้าก็เจอได้เหมือนเหรียญหล่นข้างทาง....เดี๋ยวสักวันเจ้าก็จะเข้าใจถึงความน่าเบื่อนี้เอง....เอาเป็นว่าข้าไปก่อนละ」

หลังจากพูดจบมังกรดำ ก็ทิ้งเหรียญทองเอาไว้หนึ่งเหรียญ

แต่ในเมือไม่มีอะไรที่ฉันจะทำได้อีกแล้ว ฉันก็ขอใช้ชีวิตในปัจจุบันให้มีความสุขสุดๆไปเลยแล้วกัน

มันก็เท่านี้เองนี่