ตอนที่ 85 จอมมารถูกปราบอย่างง่ายดาย
ตอนนี้พวกฉันได้อาศัยอยู่ในบ้านเดียวกันถึง 10 คน
3 คนเป็นหนึ่งในอดีตปาร์ตี้ผู้กล้าที่ต้องตื่นมาทำงาแต่เช้า
แต่มันก็เป็นเรื่องปกติของสาวชาวบ้าน
เพราะพวกผู้หญิงที่อาศัยอยู่บ้านนอกนั้นจะทำงานตั้งแต่เช้ายันค่ำ ไม่เหมือนในเมืองใหญ่
ทั้งทำอาหารเช้า ไปทำงานในไร่ ทำอาหารเย็น...นอกจากนั้นก็ต้องไปทำหน้าที่ยามค่ำคืนให้สามี พอลูกเกิดมาก็ต้องดูแลอีก
แต่นั่นก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมหลงรักพวกเธอทั้ง 4 คน
ทั้งสวย เก่งและใจดี จะไม่ให้ชอบได้ยังไงกัน
แต่ปัญหามันหลังจากนี้แหละ
ชาติที่แล้วฉันก็เคยแต่งงาน...แต่การแต่งงานแบบคลุมถุงชนนี่ คงต้องบอกว่าไม่เคยมีประสบการณ์
ก็จริงอยู่ว่าการแต่งงานกับแม่ของเพื่อนสมัยเด็กมันแปลก แต่...การตกหลุมรักของฉันมันเกิดขึ้นดังนี้ 『เห็นว่าพวกเธอเป็นแม่ที่ดี』→『เห็นว่าพวกเธอเป็นคนที่ยอดเยี่ม』→『เห็นว่าพวกเธอเป็นคนที่น่ารักดี』→『หลงรักพวกเธอ』นั่นแหละคือการเปลี่ยนแปลงของฉัน
หากตัดเรื่องชาติก่อนไป ชาตินี้ฉันได้อาศัยอยู่ในสังคมหมู่บ้านเล็กๆมาตั้งแต่เกิด...และเพราะสังคมที่เล็กพวกเราจึงรู้จักคนรอบๆทั้งหมด....จนสามารถออกไปข้างนอกโดยไม่ต้องล็อคบ้านเอาไว้ได้อย่างสบายใจ
เอาเป็นว่า พวกชิซุโกะทั้ง 4 คน กับ พวกมาเรีย 3 คน ฉันได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันมามากกว่า 10 ปีแล้วจึงไม่ติดขัดอะไร
แต่สำหรับ 3 คนที่มาใหม่มันต่างออกไป
มาเรี่ยนเธอเป็นเจ้าหญิง เซซิเลียเป็นอดีตนักบุญคนของทางศาสนจักร เฟรเองก็เป็นเจ้าหญิงและอดีตนักบุญดาบ
『โลกที่พวกเราอยู่ช่างแตกต่างกัน』
ฉันก็เลยขอให้ชิซุโกะกับคนอื่นๆออกไปก่อนเพื่อพูดคุยกับ 3 คนนี้
ฉันอยากจะรู้ว่าพวกเธอคิดยังไงกับฉันกันแน่ แล้วก็สามารถใช้ชีวิตกับฉันได้จริงไหม
「คือว่า...ถึงจะบอกว่าตัวเองเป็นอดีตเจ้าหญิง แต่ท่านวีรบุรุษเซเรส ก็มีตำแหน่งสูงกว่าฉันอยู่ดีนะคะ ทางโป๊ปก็เป็นคนยืนยันเองว่าท่านคือคนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก...แม้ว่าฉันจะไม่สามารถทำงานบ้านได้ แต่หากเป็นเรื่องของการเมืองและฐานะผู้หญิงซึ่งผ่านหลักสูตรพิเศษของรางวงศ์มาแล้ว ฉันสามารถช่วยเหลือท่านได้มากกว่าที่คิดแน่ค่ะ」
「ฉันเคยเป็นนักบุญมาก่อน ในช่วงที่ต้องไปต่อสู้กับจอมมาร ฉันก็ได้เดินทางไปหลายหนแห่ง ก่อนจะมาจบลงที่การเป็นซิสเตอร์ค่ะ ดังนั้นวิถีชีวิตก่อนหน้าจึงไม่ได้ต่างจากท่านเซเรสมากนัก ไม่ว่าจะเป็นงานบ้านหรืองานทั่วไปฉันก็ทำได้โดยไม่มีปัญหาค่ะ」
「ฉันก็ไม่ได้ดูเหมือนเจ้าหญิงอะไรอยู่แล้ว หลังจากที่ได้กลายเป็นนักบุญดาบ ฉันก็มักจะแกว่งดาบอยู่ในสนามรบตลอดเวลา หลังจากพ่ายแพ้ให้จอมมารไปก็เข้าไปอยู่ในภาคีอัศวิน...เอาเป็นว่าวิถีชีวิตฉันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับอัศวินหรือนักผจญภัยหรอก」
「ถ้างั้น...ก็คงไม่มีปัญหาสินะ...」
ด่านแรกถือว่าผ่านไปได้ด้วยดี...ที่เหลือก็คือต้องทำการลดระยะห่างระหว่างพวกเรา
◆◆◆
ในระหว่างที่ฉันกำลังเผชิญหน้ากับชีวิตที่ยากลำบาก โป๊ปโรมาริสได้ติดต่อมา
『มีข้อเสนอสงบศึกมาจากฝั่งปีศาจ』 นั่นคือสิ่งที่เขาบอก
เนื้อหาที่ได้ก็เหมือนฝ่ายมนุษย์ของเราจะได้ประโยชน์มากว่า...ที่เหลือก็อยู่ที่การหารือเพิ่มเติม
ตามที่เขาบอกว่า ดูเหมือนการที่ฉันเอาชนะแมมมอนได้จะส่งผลกระทบมากจริงๆ...
สงบศึกเป็นเวลา 300 ปี หากนานขนาดนั้นพวกแซ็คและคนอื่นๆคงได้จากโลกนี้ไปแล้วแน่ๆ พวกเขาไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้นานขนาดนั้นหรอก
ผู้กล้าที่เกิดมาหลังจากแซ็คคงจะมีความสุขมากแน่ๆ....แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นก็อาจจะน่าเสียดายตรงที่กฏหมายคุ้มครองผู้กล้าต้องถูกระงับไปด้วยในช่วงพักรบ
เพราะสิทธิพิเศษแบบนั้นมันควรจะเป็นของคนที่เข้าไปสู้กับจอมมารเท่านั้น
กลับกันกฏหมายคุ้มครองวีรบุรุษเหมือนจะยังอยู่
ชักจะแปลกเกินไปแล้ว...แต่ก็นั่นแหละพอทางนั้นพูดถึงเรื่องจอมมารจนพอใจแล้ว พวกเขาก็ตัดสายทิ้งไป
ก็หมายความว่าพวกเราไม่จำเป็นต้องสู้อีกต่อไปแล้วสินะ?
ฉันอดไม่ได้ที่คิดจะแบบนั้น
โดยปกติแล้วจอมมารก็อาศัยอยู่ในปราสาทของมันโดยไม่ออกไปไหน....การจะไปจัดการเขาเผื่อไว้ก่อนก็คงไม่เปลี่ยนแปลงอะไร
เอาเป็นว่าปัญหาใหญ่ๆก็จบลงไปแล้ว
โลกได้เข้าสู่ช่วงสงบสุข...จากนี้ไปฉันก็จะมีเวลาค่อยๆมาแก้ปัญหาไปทีละอย่างสักที
