ตอนที่ 74 สมบูรณาญาสิทธิราชย์ของวีรบุรุษ

มุมของโป๊ปโรมาริส

ข้าไม่สามารถซ่อนความประหลาดใจเอาไว้ได้

ตอนนี้ข้ากำลังดูการต่อสู้ของท่านเซเรสผ่านคริสทัลสื่อสาร

สิ่งที่ข้าทำได้มีเพียงแค่กัดฟันทน และเฝ้ารอการจบสิ้นของโลกใบนี้

ในระหว่างที่ข้าคิดเช่นนั้น....ทันใดท่านเซเรสก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น

นั่นมันอะไรกัน

「นี่มันสัตว์ประหลาดชัดๆ...ร่างกายงอกขึ้นมาใหม่ได้เหรอ」

「นอกจากนี้ยังสามารถฉีกกระชากร่างของแมมมอนที่แกร่งกว่ามิธริลได้อีก...นั่นไม่ใช่มนุษย์แล้ว」

ทุกคนที่กำลังดูภาพที่ฉายตรงโบสถ์กลางต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน

ท่านเซเรสตอนนี้ไม่ใช่มนุษย์แล้ว

แน่นอนว่าภายนอกไม่ได้มีความเปลี่ยนแปลงอะไร

แต่ภายใน ไม่ว่าจะมองจากมุมไหนเขาก็คือสัตว์ประหลาดที่แสนน่ากลัวไปแล้ว

「พลังระดับนี้มันไม่ใช่มนุษย์แล้ว นี่มันสัตว์ประหลาดชัดๆ ท่านเซเรส ไม่สิเซเรสในตอนนี้ไม่ใช่วีรบุรุษแล้ว เขามันก็แค่สัตว์ประหลาดตนหนึ่ง」

ขนาดตัวข้าเองก็ยังไม่รู้เลยว่าเขาเป็นตัวอะไร

มันจะดีหรือเปล่านะหากจะปฏิบัติกับสัตว์ประหลาดเช่นนี้ในฐานะวีรบุรุษเช่นเดิม

「หลังการต่อสู้นี้จบลง....」

「นี่ท่านกำลังพยายามจะบอกอะไรกันแน่ โป๊ปโรมาริส!」

「ท่านโรสแมน?」

「ท่านกำลังจะบอกว่า ท่านเซเรสกลายเป็นสัตว์ประหลาดไปแล้วเหมือนกันงั้นหรือ...…」

「เอาเป็นว่าข้าจะแสร้งทำเป็นว่าไม่ได้ยินในสิ่งที่ท่านพูดก่อนหน้านี้...เหล่าอัศวินศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ต่อจากนี้ไปจงกำจัดพวกอาร์คบิชอปและซิสเตอร์ที่กล้าเรียกท่านเซเรสว่าสัตว์ประหลาดขึ้นมาอีกเสีย! นอกจากนี้เราเราจะเรียกท่านเซเรสว่า 『ซามะ』แทนคำว่า『โดโน』」

 (*ไทยเราใช้คำว่าท่านเหมือนกัน แต่ระดับการให้เกียรติมันต่างกัน)

「ท่านมันบ้าไปแล้ว...ทำไมจะต้องไปทำเพื่อมันถึง...」

「อัศวินศักดิ์สิทธิ์จัดการมันเสีย」

「ฮ่า!」

หัวของอาร์คบิชอปได้กระเด็นออกมา พร้อมกับซิสเตอร์อีก 4 คน

「ทำไมท่านถึงต้องทำขนาดนี้เพื่อสัตว์ประหลาดตนนั้นกัน?」

「หากท่านพูดไปมากกว่านี้ ข้าจะไม่ยกโทษให้แล้วนะ」

นี่มันบ้าเกินไปแล้ว...

「ทำไม ทำไมกันล่ะ...」

「โป๊ปโรมาริส ท่านคิดว่า กฏหมายคุ้มครองผู้กล้าถูกสร้างขึ้นมาเพื่ออะไรงั้นหรือ」

「ก็เพราะผู้กล้าคือผู้ส่งสารแห่งเทพธิดา ดังนั้นเขาก็ควรจะได้รับความเคารพ..」

「ไม่ใช่...แต่เป็นเพราะ ผู้กล้าคืออาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดของมนุษยชาติที่เอาชนะได้แม้กระทั่งจอมมาร ก็เข้าใจนะว่าผู้กล้าที่แท้จริงมันไม่ได้ถือกำเนิดมานานแล้วจนท่านหลงหลืมไปบ้าง แต่กฏหมายดังกล่าวน่ะ มันช่างเหมาะสมกับคนอย่างท่านเซเรส ท่านก็รู้ดีนี่ว่าถึงจะเป็นอาวุธสุดแกร่งยังไงก็มีหัวใจ หากผู้กล้าสูญเสียตัวตนของตัวเองไป นั่นก็หมายถึงมนุษยชาติต้องเผชิญความสูญเสียครั้งใหญ่ นั่นแหละคือเหตุผลที่มีกฏหมายขึ้น มันมีไว้เพื่อปกป้องหัวใจของผู้กล้า」

「แต่ว่า…」

「ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น!! แมมมอนเป็นคู่ต่อสู้ที่แม้พวกเราจะทุ่มกองกำลังระดับประเทศเข้าไปโจมตี สุดท้ายก็คงเป็นได้แค่มดให้มันเหยียบ ดังนั้นการดำรงอยู่ของราชสีห์จึงจำเป็นต่อตัวตนของมดเช่นพวกเรา พวกมดจำเป็นต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ราชสีห์พอใจ ไม่ว่าจเป็น อำนาจ เงิน ผู้หญิง และเนื่องจากท่านเซเรสเป็นวีรบุรุษ์ ดังนั้นตอนนี้ข้าก็เลยจะถือสิทธิ์เปลี่ยนกฏหมายคุ้มครองผู้กล้าเป็นกฏหมายคุ้มครองวีรบุรุษเสียเลย โป๊ปโรมาริสเอ๋ย ตอนนี้ท่านไม่ใช่ผู้ชี้นำของโลกใบนี้แล้ว แต่เป็นท่านเซเรสต่างหาก!」

ั่นั่นสินะ นี่ก็เป็นเรื่องที่ข้าเคยพูดเอาไว้

『หากรู้สึกไม่พอใจ เขาก็สามารถพุ่งเข้าไปที่ปราสาทแล้วฆ่าราชาลงได้ก่อนจะกลับบ้านอย่างสบายใจ เขาเป็นตัวตนที่สามารถทำเช่นนั้นได้นะ พวกเราจงอย่าลืมเสียสิ』

ใช่แล้ว...กฏหมายนี้มันมีไว้เพื่อคุ้มครองตัวตนเช่นนั้น กฏหมายคุ้มครองผู้กล้า

เซเรสในตอนนี้ไม่มีประเทศในจัดการได้อีกแล้ว

ตัวเขาไม่สามารถถูกใครผูกมัดเอาไว้ได้

สิ่งที่จะช่วยให้เขาทำเช่นนั้นได้ก็คือกฏหมายคุ้มครองผู้กล้า

คิดดูสิหากสัตว์ประหลาดที่สามารถเอาชนะได้แม้กระทั่งจอมมาร กลายมาเป็นพวกของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ผู้คนนับหมื่นแสนซึ่งอยู่ฝ่ายตรงข้ามคงได้ถูกสังหารหมู่เป็นแน่ ดังนั้น ไม่ว่าจะ ผู้หญิง เงิน อำนาจ ....ทุกคนก็พร้อมจะถวายให้เขา

「สิ่งมีชีวิตที่สูงส่งและศักดิ์สิทธิ์ที่สุดในโลกนี้! ก็คือท่านเซเรสผู้นั้น! พวกเจ้าทุกคนจงอย่าได้ละสายตาไปจากตัวตนที่แสนสง่างามและสวดภาวนาเสีย!」

「โป๊ปโรมาริสท่านก็คงไม่ว่าอะไร...สินะ」

อาวุธที่แท้จริงซึ่งสามารถฆ่าได้แม้กระทั่งจอมมารได้ปรากฏตัวขึ้นแล้ว....ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเคารพมันไปด้วย

◆◆◆

「ท่านโป๊ปคะ นั่นคือท่านเซเรสสินะคะ ช่างงดงามและยอดเยี่ยมเสียจริง คู่ควรกับการรับใช้ไปชั่วชีวิต...อ๊า..」

ทำไมใบหน้าของนางถึงเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรือให้กับสิ่งมีชีวิตที่น่ารังเกียจนั่นได้กันนะ

「เซซิเลีย จงดูไว้เสียนั่นแหละคือคู่ชีวิตของเจ้า」

「โอ้ท่านโรสแมน...เมื่อการต่อสู้ครั้งนี้จบลง ได้โปรดช่วยสานสัมพันธ์ให้กับพวกฉันด้วย」

「แน่นอนอยู่แล้ว เพราะทางเราได้วางแผนในการส่งหน่วยฮิลเลอร์ไปช่วยภายในเมืองนั้น เดี๋ยวข้าจะช่วยจัดการให้เอง」

「เมื่อถึงเวลานั้นก็จะเป็นตาของฉันสินะคะ....ไว้ใจฉันได้เลยค่ะ」

สิ่งที่พวกเขาต้องการคือผู้กล้าที่แท้จริง

จากลัทธิสมบูรณาญาสิทธิราชย์ของผู้กล้าบัดนี้มันได้แปรเปลี่ยนเป็นลัทธิสมบูรณาญาสิทธิราชย์ของวีรบุรุษไปเสียแล้ว