62 ผู้กล้า ความมุ่งมั่นของแซ็ค
มุมมองของลิด้า
หลังจากการต่อสู้อันเลวร้ายนั้น ก็ได้มีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างเราสามคนกับแซ็ค
'เราจะถูกตำหนิ'
ฉันคิดอย่างนั้น... แต่น่าแปลกที่แซ็คไม่ตำหนิเราเลย
มาเรียและเมลต่างก็เตรียมพร้อมที่จะถูกดี... ซึ่งเราเตรียมพร้อมสำหรับมันมาก
แต่แซ็คก็ไม่ได้พูดอะไร
ตอนแรกเราคิดว่าเขาโกรธและ 'ไม่ยอมพูด'... แต่เขาไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย
ข้อพิสูจน์คือเมื่อเราพูดเขาจะตอบสนองตลอด
「มาเรีย... เราจะทำยังไงดี?」 (ลิด้า)
「เราทำอะไรไม่ได้แล้ว หลังจากสิ่งที่พวกเราทำลงไป」 (มาเรีย)
「ยังไงก็ตาม ทุกคนสบายดีไหม? ฉันรู้ว่าพวกเธอทุกคนกลัวมังกร… แต่ต่อจากนี้ไปมันจะเลวร้ายกว่านี้อีก」 (แซ็ค)
「「อึก...」」
「แน่นอน... แซ็คต้องได้รับคำตำหนิมากมายหลังจากความผิดพลาดนั้น」 (แซ็ค)
「ฉันสงสัยจังว่าจะมีบทลงโทษอะไรกันนะ?」 (มาเรีย)
「นั่นก็เรื่องหนึ่ง...แต่ตอนนี้เราจะทำอะไรกันดี?」 (แซ็ค)
「「...」」
เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
ฉันอยากให้เซเรสอยู่ที่นี่ในเวลานี้... ฉันไม่ใช่คนเดียวที่คิดอย่างนั้น
◆◆◆
มุมมองของแซ็ค
ฉันถูกปกป้องโดยเซเรส...
น่าสมเพชจริงๆที่คิดว่า...
ผู้ชายคนนี้เคยบอกให้อ่านหนังสือ...
แต่ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยเพราะ 'ฉันเป็นผู้กล้าไม่ใช่กงการอะไรของฉัน'... อย่างไรก็ตาม ถ้าฉันมีความรู้ บางทีเรื่องอาจเปลี่ยนไปจากเดิมก็ได้
เขาเคยบอกฉันว่า 'นายยังทำไม่ได้ในตอนนี้'... และเขาพูดถูก
ฉันคือผู้กล้า... และฉันก็แข็งแกร่งโดยธรรมชาติเพราะอาชีพของฉัน
เพื่อให้ตามฉันทัน เขาจะต้องใช้เวลาว่างในการฝึกและดูแลอุปกรณ์ของเราให้ด้วย
ถ้าฉันทำสิ่งเดียวกัน ... บางอย่างอาจแตกต่างออกไป
แม้ว่าเขาจะอยู่ที่นั่น... สงครามก็คงไม่เปลี่ยนไปมากนัก
แต่เขาจะปกป้องเรา ให้กำลังใจเรา... เท่าที่เขาจะทำได้
ถ้าเขาทำอย่างนั้น เราคงไม่สูญเสียมากขนาดนี้
บางทีเราอาจให้มังกรเป็นคนเริ่มก่อนก็ได้...
นอกจากนี้ เราจะต่อสู้เพื่อไม่ชนะ แต่เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ
แม้ว่าฉันจะไม่รู้จริงๆ... ฉันก็อดไม่ได้ที่จะคิดว่าเขาอาจทำอย่างนั้น
ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า... ถึงอย่างนั้น เราก็ได้รับการปกป้องแม้ว่าเขาจะออกไปแล้วก็ตาม
เขาทำให้แน่ใจว่าโปปและคนอื่น ๆ จะไม่ตำหนิเรา
เขาได้เจรจากับโปปและบรรดาผู้ยิ่งใหญ่ในคริสตจักรเมื่อทุกอย่างจบลง
ฉันสงสัยชะมัดว่า... มันเป็นไปได้อย่างไร
โปปคือ...บุรุษที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกใบนี้...
แม้แต่กษัตริย์ก็ไม่สามารถเจรจาเช่นนั้นได้
แต่เขาทำมันไปแล้ว
เขาทำอย่างนั้นได้อย่างไร?
ฉันไม่รู้... แต่ฉันรู้ว่าเขาทำไปทำไม
'เขาทำเพื่อเรา'
เขาทำงานหนักเพื่อเรา
นั่นคือทั้งหมดที่ฉันรู้...
◆◆◆
ฉันมีไอเดีย
ฉันเลยไปเรียกสามสาวมา
ลิด้า มาเรียและเมลดูประหม่า
ไม่น่าแปลกใจ พวกเขาคงคิดว่าฉันโกรธพวกเขาหลังจากทำผิดพลาดไป
「อย่าเสียใจไป... มันก็เป็นความผิดของฉันเหมือนกัน... และเรื่องนั้น... พวกเราจะไม่ถูกลงโทษ... และมันก็เป็นเพราะเซเรสที่ทำใหเราไม่โดนต่อว่า」
ฉันบอกพวกเธอถึงสิ่งที่โปปบอกฉันเกี่ยวกับเซเรส
「นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น...」
"เซเรส... ทำอะไรแบบนี้...」 (ลิด้า)
「เซเรสทำงั้นจริงเหรอ...?" (มาเรีย)
「เซเรส...」 (เมล)
「ใช่ เขาเป็นคนเคยที่ไปคุยกับทางนั้นไว้ ดังนั้นเราจึงไม่ได้มาตำหนิอะไรเรา... และฉันคิดว่าฉันแค่อยากจะ... คุยกับเขา」
「「「ตกลง」」」
「นี่คือความคิดของฉันที่ว่าถ้าเซเรสกลับมา ฉันจะเลิกเป็นหัวหน้าปาร์ตี้ ฉันจะเป็นแค่สมาชิกปาร์ตี้ และฉันจะให้เซเรสขึ้นมาเป็นหัวหน้าปาร์ตี้นี้แทน... ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉัน 'ดีไม่พอที่จะมาเป็นหัวหน้า...ฉันไม่ไหวแล้ว...」
「ถ้าแซ็คพูดอย่างนั้น ฉันว่าฉันก็คงจะไม่มีทางเลือก」 (ลิด้า)
「ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมืินกัน...」 (มาเรีย)
「ตกลง」 (เมล)
ฉันว่าทั้งสามคนคงคิดเรื่องนี้มาสักระยะหนึ่งแล้ว... และดูเหมือนว่าพวกเธอจะไม่คัดค้านเลย แม้ว่าดวงตาของพวกเธอจะดูเศร้าหมองก็ตาม
「แต่ตอนนี้... ฉันยังคงเป็นหัวหน้าปาร์ตี้ และในขณะที่ฉันยังเป็นหัวหน้าปาร์ตี้ ฉันได้ตัดสินใจที่จะออกคำสั่งให้พวกเธอทั้งหมด... มาเรีย ลิด้า และเมลจะต้องถูกไล่ออกจากปาร์ตี้ในเร็วๆนี้! วันก่อนในการต่อสู้กับมังกรฉันคิดว่า... พวกเธอร้องไห้เหมือนตอนที่พวกเธอยังเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆและเซเรสกับฉันคอยช่วยเหลือพวกเธออยู่เสมอ... ดังนั้นฉันคิดว่าเลิกต่อสู้กันดีกว่า... พวกเธอกลับไปที่หมู่บ้านของพวกเธอหรือพวกเธอจะไปหาเซเรสก็ได้」
「แซ็คฉันดีใจน่ะที่นายรู้สึกอย่างนั้นนะและฉันจะไม่โทษนายแต่นายไม่สามารถขับไล่พวกเราทั้งสามคนได้ นักบุญ นักปราชญ์ และนักบุญดาบ...」 (ลิด้า)
「นักบุญไม่สามารถถูกขับไล่ออกไปได้」 (มาเรีย)
「นักปราชญ์ก็เหมือนกัน」 (เมล)
ตอนนี้ฉันเข้าใจความหมายของเซเรสแล้วที่เขาพูดว่า 『นายควรจะอ่านหนังสือนะ』
「ฟังฉันก่อน! อย่างแรกลิด้านักบุญดาบสามารถถูกขับไล่ได้อย่างง่ายดายโดยไม่มีปัญหาใดๆ... มีหลายครั้งที่มีเพียงผู้กล้า นักบุญและนักปราชญ์และนักบุญดาบบางคนใช้ชีวิตอย่างอิสระหลังจากถูกขับไล่ จากปาร์ตี้ ปัญหาคือนักบุญมาเรีย........」
「นายจะทำทำแบบนี้แค่ฉันกับเมลไม่ได้นะ」 (ลิด้า)
「ไม่ต้องห่วงฉันหรอกนะ」 (มาเรีย)
「ไม่ มาเรีย เราทิ้งเธอไว้คนเดียวไม่ได้หรอกนะแล้วนายล่ะแซ็ค?」
พวกเขาทั้งสามสนิทกันมาก ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะทิ้งมาเรียไว้คนเดียว
「ฉันรู้ว่าพวกธอรู้สึกอย่างไร แต่เซเรสบอกฉันว่าโปปและคนอื่นๆ ว่า 'ถ้าพวกคุณบังคับให้เราทำงานเสี่ยงตายที่เราก็ไม่ได้อยากจะทำ... รับผิดชอบหากเราล้มเหลวด้วยละ... ถ้าคุณไม่ทำ 'เราจะเลิกเป็นผู้กล้า!' ฉันไม่คิดว่าเซเรสจะพูดแบบนี้โดยไม่มีเหตุผล... อาจมีทางเลิกได้... ดังนั้น จะต้องมีวิธีพามาเรียและพวกเธอทั้งสามคนออกไป... แล้วฉันจะหาทางให้เอง... ถึงอาจจะไม่ถูกต้องแต่อย่าได้กังวลไป」
เซเรส... นายคงไม่ปล่อยให้พวกขี้แยทะเลาะกันหรอกจริงไหม...?
ฉันก็จะทำเหมือนกัน... และถ้าตอนนี้ฉันทำไม่ได้ฉันก็จะให้พวกเธอออกกันไปก่อน...
「เดี๋ยว แล้วแซ็คล่ะ?」 (ลิด้า)
「นายไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้ด้วยตัวเองคนเดียวได้นะ」 (มาเรีย)
「ใช่แล้ว」 (เมล)
ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันอยากจะพูดอะไรที่ไม่เท่เลย
「ฉันจะทำอะไร... ฉันจะถามเซเรสเกี่ยวกับเรื่องนี้เอง」
และถ้าไม่ได้ผล ฉันก็จะสู้ตายอย่างเดียวดาย
ก็ยังดีกว่าพวกเรา4คนตาย...
