ตอนที่ 56 ผู้กล้า ปะทะ มังกร 3 คำขอโทษมันไม่จำเป็น

มุมมองของแซ็ค

เมื่อหมัดทั้งสองข้างของฉันเต็มไปด้วยเลือด....ในที่สุดมาเรียก็ได้สติกลับมาสักที

ไม่อยากจะพูดด้วยเลยจริงๆ ...

แต่จะไม่พูดก็ไม่ได้อีก...

「ไปกันเถอะ…」

「เอ่อ..คือ…」

「ฉัน…」

「ขอโทษ…」

「ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว...ไปกันเถอะ」

พวกนั้นคงจะรู้แล้วว่าฉันอารมณ์ไม่ดีสุดๆ ...ก็เลยเลือกจะตามฉันมาเงียบๆ โดยไม่พูดอะไรอีก

มันจบแล้ว...ชีวิตฉันมันจบแล้ว

ถึงจะไม่รู้ก็เถอะว่าคนตายไปกี่คน แต่อย่างน้อยมันต้องเกินพันแน่ๆ

พระสันตะปาปากับศาสนจักร แล้วก็...ราชาคงจะโกรธมากแน่ๆ

◆◆◆

ฉันเดินทางมาถึงเมืองเล็กๆ เมื่องหนึ่ง

จากนั้นก็ทำการจองห้องพักที่โรงแรมไว้สองห้องโดยให้พวกสาวๆ อยู่รวมกันห้องหนึ่ง

ถึงจะไม่อยากติดต่อ....แต่ก็ช่วยไม่ได้จริงๆ ...ฉันเลยหยิบคริสทัลสื่อสารออกมา

คนที่อยู่ปลายสายนั้นก็คือ...พระสันตะปาปาโรมาริส (Romalis)

เหนื่อสิ่งอื่นใดคือ...พระสันตะปาปาเขา...

「…」

ฉันนิ่งเงียบเพราะไม่รู้จะพูดอะไร

และปล่อยให้ความเงียบดำเนินต่อไป

「ขอบคุณสำหรับความพยายาม...เหนื่อยหน่อยนะ」

เขาพูดเพียงเท่านั้น...และทำท่าเหมือนจะตัดสายไป

「คือว่า....พระสันตะปาปา..ท่านจะไม่ตำหนิข้าหน่อยเหรอ...」

「ข้าไม่คิดจะโทษเจ้าหรอก...」

「ทำไมกันล่ะ ครั้งนี้เพราะข้าคนหลายพันคนก็เลย...」

「พวกเขาเลือกที่จะตายด้วยตัวเอง ท่านแซ็คไม่มีความจำเป็นต้องกังวลไปหรอก」

「ทำไมกัน...ทั้งที่ข้า...」

「ข้าได้สัญญากับท่านเซเรสเอาไว้แล้ว...ดังนั้นข้าคงจะกล่าวโทษอะไรท่านไม่ได้....ไม่ว่าจะมีคนตายไปอีกสักกี่พันล้านคนก็ตาม」

「นั่นมันหมายความว่ายังไงกัน? 」

「นั่นสินะ...ท่านเซเรสคงไม่ได้บอกเรื่องนี้กับพวกท่าน แต่ว่าก่อนหน้านี้ภารกิจที่ท่านได้รับและทำไม่สำเร็จน่ะ ก็มีผู้เสียชีวิตไปประมาณ 30 คนเช่นกัน」

ย้อนกลับไปเมื่อตอนนั้น...

◆◆◆

「พวกท่านจะรับผิดชอบอย่างไรกับความล้มเหลวที่น่าอับอายนี้กัน ทั้งที่ได้ชื่อว่าเป็นปาร์ตี้ของผู้กล้าแท้ๆ!」

「ท่านก็เอากับเขาด้วยเหรอ? แล้วทำไมพวกเราต้องรับผิดชอบด้วยล่ะ? พวกชาวบ้านก็ตายกันเพราะพวกเขาเองแท้ๆ!」

「ไม่ใช่แบบนั้นสิท่านเซเรส...ถึงจะรู้ว่าพยายามแล้ว แต่นี่มันก็เกิดการสังเวยขึ้นถึง 30 ชีวิตเลยนะ พวกท่านจะไม่ขอโทษแม้แต่คำเดียวเลยงั้นหรือ? 」

「พวกเขาตายก็เพราะตัวพวกเขาเอง..มันก็เท่านั้นแหละ! แซ็คกับคนอื่นๆ ก็พยายามกันอย่างเต็มที่แล้ว แต่สุดท้ายพวกเขาก็ไม่รอดกันอยู่ดี ไม่มีอะไรมากน้อยไปกว่านี้หรอก」

「ท่านเซเรสถึงข้าจะคิดแบบนั้นก็ตาม...แต่จะพูดออกมาแบบนี้ไม่ได้สิ」

「ผู้กล้าก็เหมือนกับการเล่นรูเร็ต...ผู้คนจำเป็นต้องลงพนันกับแซ็ค โดยมีกระดานคือโลกใบนี้และชิปคือชีวิตของพวกเขา...เมื่อทุกคนเข้ามาในคาสิโน แล้วเดิมพันแพ้....ขอถามหน่อยสิว่าจะมีใครบอกให้เจ้ามือรับผิดชอบหรือเปล่า....ถ้าหากกลัวจะสูญเสียก็อย่ามาลงเล่นพนันแต่แรกสิ...มันก็แค่นั้นเอง」

「ท่านเซเรส...ตอบแบบนี้มันจะดีจริงๆ หรือ? 」

「งั้นเอาเป็นแบบนี้แล้วกันนะครับท่านสันตะปาปา...แซ็คกับพ่อแม่ของเขาก็เป็นชาวบ้านและจ่ายภาษีกันอย่างครบถ้วน...นอกจากนี้พวกเขาก็เป็นคนเคร่งและฝักใฝ่ในศาสนาเป็นอย่างมาก แถมยังหมั่นสวดภาวนาด้วย」

「นี่ท่านต้องการจะพูดอะไรกันแน่? 」

「แต่แล้วอยู่มาวันหนึ่ง...ชาวบ้าน 5 คนเสียชีวิตเพราะถูกกูลโจมตี」

「ข้าชักไม่เข้าใจซะแล้วสิ」

「ทว่าลอร์ดของดินแดนก็ไม่ได้ถูกลงโทษอะไร...สุดท้ายก็จบลงที่เป็นเรื่องช่วยไม่ได้ไป」

「ข้าไม่เข้าใจว่าท่านต้องการจะบอกอะ-…」

「ทั้งที่คนในหมู่บ้านก็จ่ายภาษีครบถ้วน....แต่พอพวกเขาตายทุกคนก็จะบอกเพียงว่าเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้และยอมรับมัน...แล้วลอร์ดจะแตกต่างอะไรกับราชาและสันตะปาปากันเล่า พวกเขาไม่เห็นจำเป็นต้องรับผิดชอบกับการตายของประชาชนและเหล่าผู้ศรัทธาเลยใช่ไหมล่ะ ดังนั้นทำไมแซ็คกับคนอื่นๆ ถึงต้องมารับผิดชอบแทนด้วยล่ะ? 」

「อย่ามาผลักความรับผิดชอบด้วยเหตุผลนี้สิ!」

「ไม่มีสมาชิกในปาร์ตี้คนไหนของเราอยากจะต่อสู้กับราชาปีศาจหรอกนะครับ! หากพวกท่านบังคับให้พวกเราต้องเอาชีวิตมาเสี่ยงโดยที่พวกเราไม่ได้ต้องการเลยสักนิด...แล้วยังจะมาถามหาความรับผิดชอบพอเราล้มเหลวแบบนี้อีก พวกเราก็ไม่ต้องการหรอกครับไอ้ผู้กล้าอะไรนั่น! ถ้าบ่นนักก็ไปหาคนอื่นทำแทนสิ...โปรดระลึกไว้เสมอด้วยนะว่าระหว่างที่พวกเรากำลังเผชิญหน้ากับความยากลำบากอยู่ บนโลกใบนี้ยังมีฝ่ายที่เอาแต่ใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบายและโอบกอดผู้หญิงกับความสุข ดังนั้นอย่าได้กล่าวว่าอะไรกับแซ็คอีก...อย่างน้อยครอบครัวของพวกคนที่ตายไป...พวกเขาก็คงสามารถใช้ชีวิตกันได้อย่างผาสุกขึ้นด้วยผ่านการเสียสละนั้น…」

「ท่านเซเรส...ข้าไม่เข้าใจท่านเลยจริงๆ ...ถึงข้าจะรู้ดีว่าการเป็นผู้กล้านั้นเป็นเส้นทางที่เต็มไปด้วยขวากหนาม..แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกท่านจะ...」

「หากผมได้เป็นพระสันตะปาปาละก็....ผมคงสามารถยุติสงครามนี้ได้ภายในหนึ่งเดือน....กะอีแค่ราชาปีศาจทำไมมันจะฆ่าไม่ได้กัน....ทางเลือกที่พวกท่านทำอยู่ตอนนี้มันคือความผิดพลาดต่างหาก」

「หากท่านเซเรสว่ามาขนาดนั้นแปลว่าท่านมีแผนใน 1 เดือนนั้นแล้วสินะ? หากเป็นเรื่องจริงทางศาสนจักรของเราก็จะเป็นผู้รับผิดชอบเอง ท่านสามารถดำเนินการตามแผนของท่านได้เลย ข้าจะมอบอำนาจเต็มที่ให้」

「หากว่าท่านสามารถทำมันได้จริงละก็นะ」

「ได้สิ ผมจะขอเรียกมันว่า 『กลยุทธ์เปลวไฟนับร้อยล้าน』ละกัน」

「มันเป็นอย่างไรกัน...ของที่ว่านั่น...」

「ก็ง่ายๆ เลย..สิ่งที่ท่านต้องทำก็มีเพียงการประกาศให้มนุษยชาติทุกคนเข้าต่อสู้...ก็แค่นั้นเอง ไม่ว่าจะเป็นชาวบ้าน พ่อค้า โสเภณี เด็ก ผู้หญิง ทุกคนต้องละทิ้งจากงานที่ทำอยู่แล้วรวมตัวกันเดินขบวนไปที่ปราสาทของราชาปีศาจ โดยมีคำสั่งของพระสันตะปาปาที่ว่าด้วย หากผู้ใดไม่เข้ารวมการต่อสู้ในครั้งนี้จะถูกคว่ำบาตรจากศาสนจักรและผู้ที่หลบหนีก็จะมีโทษประหารชีวิต...」

「นั่นมันบ้าเกินไปแล้ว…」

「ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ? หากเราทำตามนี้ เราสามารถเอาชนะพวกมันได้อย่างง่ายดายเลยนะ...อย่างน้อยโอกาสมันก็มากกว่าการใช้ปาร์ตี้ผู้กล้าที่มีเพียง 4 คนแน่นอน....พวกปีศาจทุกตนจะต้องถูกทำลายล้างจนสิ้น....ไม่มีใครจะต้องทนทุกข์อีกต่อไป....มนุษย์ทุกคนก็ต้องการแบบนั้นไม่ใช่หรือไงกัน....ถึงจะดูรุนแรงไปบ้างแต่สุดท้ายทางศาสนจักรก็จะได้ครอบครองชัยชนะในครั้งนี้....คิดดูสิหากเอามนุษย์ทั้งหมดปะทะกับพวกปีศาจ ยังไงฝั่งเราก็ชนะอยู่แล้ว」

「เรื่องแบบนั้นข้าทำไม่ได้หรอก」

「เหตุใดท่านสันตะปาปาถึงต้องสร้างเงื่อนไขในชัยชนะอีกกันเล่า」

「ถ้าเราทำแบบนั้น...ทุกคนก็จะไม่สามารถกลับมาทำมาหากินขับเคลื่อนสังคมต่อไปได้ แถมคนที่บาดเจ็บและล้มตายก็คงจะมีจำนวนมากด้วย」

「ผมคิดว่าพวกเขาคงเข้าใจอะไรผิดกันไปหรือเปล่า...แบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับ『เพราะพวกเราไม่อยากจะเจ็บปวด ก็เลยบังคับให้ผู้กล้าไปแทนละกัน』 ไม่ใช่หรือไง? บอกว่าไม่สามารถกลับมาทำมาหากิน หรืออาจจะบาดเจ็บล้มตายได้ ถามทีเถอะ ผู้กล้ามันไม่ใช่คนหรือไงกัน ถ้าหากมนุษย์ทุกคนรวมพลังกันแค่สักเดือนเดียว...พวกปีศาจคงไม่เหลือที่ให้ยืนกันแล้ว....สรุปคือท่านยอมมอบอำนาจให้ผมเต็มที่แล้วใช่ไหม? ว่าไงล่ะ…」

「เดี๋ยวก่อน! ข้าต้องขอกลับไปคิดใหม่!」

「『ทางศาสนจักรของเราก็จะเป็นผู้รับผิดชอบเอง ท่านสามารถดำเนินการตามแผนของท่านได้เลย ข้าจะมอบอำนาจเต็มที่ให้』ท่านสันตะปาปาการโกหกมันเป็นสิ่งที่ไม่ดีนะ ในเมื่อท่านพูดแล้วก็รีบไปบอกให้ประเทศต่างๆ ไม่สิมนุษย์ทุกคนทำตามแผนนี้ซะ....」

「ข้าจะไปทำแบบนั้นได้อย่างไรกัน」

「『หากว่าท่านสามารถทำมันได้จริงละก็นะ』นี่ไงผมก็แสดงให้ท่านได้เห็นถึงความเป็นไปได้นั้นแล้ว จะรออะไรอีกเล่า…」

「ข้าขอโทษ...มันเป็นความผิดของฝ่ายข้าเอง」

「ถ้ารู้ตัวแล้วก็อย่ามาบังคับให้คนอื่นต้องมา ขอโทษอะไรแบบนี้อีก」

「ข้าขอคืนคำที่พูด...ได้โปรดเถิด...หากทำแบบนั้นจริง...โลกใบนี้คง..」

「ผมอาจจะพูดรุนแรงไปบ้าง...แต่ใจจริงผมก็ไม่ได้มีเจตนาจะทำแบบนั้นหรอก...ทว่ามันก็ไม่เปลี่ยนสถานการณ์ที่เหล่ามนุษยชาติกำลังบังคับให้ คน 4 คนทำเรื่องที่พวกเขาไม่อยากทำ ดังนั้นพวกเขาก็ไม่มีสิทธิ์มาบ่นอะไรหรอกนะจะหนึ่งพัน หนึ่งแสน หนึ่งร้อยล้านคน หรือครึ่งหนึ่งของเผ่าพันธ์ุมนุษย์ ไม่สำคัญหรอกครับว่าพวกเขาจะตายลงไปเท่าไหร่ แต่สุดท้ายพวกเขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะมากล่าวโทษถามหาความรับผิดชอบจากผู้กล้าได้ ในเมื่อพวกเขาเลือกจะวางเดิมพันและโยนภาระให้กับพวกผู้กล้าเอง....ใช่ไหมล่ะครับ? 」

◆◆◆

「เซเรสพูดแบบนั้นเองสินะ...」

「ตามนั้นครับ...หากท่านกลับจากการต่อสู้มาและกำลังจะพักผ่อนที่โรงแรม ท่านก็คงจะเห็นแล้วว่าพวกนักผจญภัยที่อยู่ในโรงแรมต่างก็ส่งเสียงหัวเราะกันออกมาอย่างมีความสุข พ่อค้าแม่ขายก็ทำธุรกิจกันโดยปกติสุข พวกขุนนางก็ร่ำรวยขึ้นเอาทุกวัน ทำไมกันละครับ หากเป็นสงครามจริงๆ คนทั้งประเทศก็ควรจะอยู่ในสภาวะที่ตึงเครียดกว่านี้สิ...」

ฉันนี่มันโง่เง่าจริงๆ ...

「…」

「นั่นแหละ คือเหตุผลที่ข้าตัดสินใจเลือกทางนี้...ถึงจะมีพวกอาร์คบิชอปบางคนคัดค้านก็ตาม...แต่ข้าก็มิอาจจะไปโต้เถียงอะไรกับสิ่งที่ท่านเซเรสพูดได้...ดังนั้นข้าจึงไม่ถามหาความรับผิดชอบจากปาร์ตี้ผู้กล้า」

「…」

「ดังนั้น...ก็เหนื่อยหน่อยนะคราวนี้」

พอเขาพูดจบ คริสทัลสื่อสารก็หยุดการทำงานไป

ฉันนี่มันโง่เง่าจริงๆ ....

นี่ฉันทำการขับไล่หนึ่งในคนที่เข้าใจพวกเรามากที่สุดไปแล้วงั้นเหรอ...

ชักไม่รู้แล้วสิว่าตัวเองควรจะทำยังไงต่อไปดี