50 บ้านเกิด
มุมมองของผู้ใหญ่บ้าน
“เซ็คเตอร์ เจ้ากำลังทำอะไรอยู่นะ”
"หัวหน้าหมู่บ้านนะจิมผมเพิ่งรู้ว่า... ลูกชายของผมและผมสร้างปัญหาให้กับเซเรสมาก แต่เขาก็ยังหาภรรยาสาวมาให้ผมและจ่ายภาษีให้ผมด้วยนะครับ"
"นั่นก็จริง แต่... มันเกี่ยวอะไรกับหินก้อนใหญ่นี้ละ?"
"ถึงผมจะเป็นแบบนี้... ผมก็เป็นชาวบ้านของหมู่บ้านนี้นะ... ชายผู้ยิ่งใหญ่ของหมู่บ้านที่ไม่ใช่ผู้กล้า (ยูชพ)... แต่เป็นคนที่มีส่วนร่วมในหมู่บ้านใช่ไหมละครับ?”
“ก็อย่างที่เจ้าว่านั่นแหละ...”
"จากนั้นเซเรสที่คอยดูแลผู้ใหญ่บ้าน ที่ปรึกษา และแม้กระทั่งภรรยาของผม... ผู้ส่งเงินให้หมู่บ้านและบริจาคทุกครั้งที่เขามา... นั้นมันสุดยอดเยี่ยมที่สุดเลย... นั่นคือเหตุผลที่ผมจะสร้างรูปปั้นหินของเซเรสที่นี่ครับ...”
"เข้าใจแล้ว... เป็นเวลานานแล้วที่เจ้าถือสิ่ว(ไว้ใช้สลักของ) ข้าขอไม่นับหินบนหลุมศพละกันนะ"
"อืม... มันเป็นสิ่งเดียวที่ผมทำได้นอกจากทำงานในไร่นานะครับ"
"โอเค... ถ้าเจ้าจะสร้างรูปปั้นให้กับเซเรส ข้าก็ไม่คัด... แต่เจ้าต้องได้รับอนุญาตจากข้าหัวหน้าหมู่บ้านก่อน"
"อ่า ผมขอโทษครับ"
“ไม่เป็นไร ข้าไม่ว่าเจ้าที่เจ้าพยายามจะชดเชยหรอก”
ถึงกระนั้น สิ่งต่าง ๆ ก็เปลี่ยนไปมาก... เมื่อเซ็คเตอร์ไม่ได้ทำงานในไร่นา เขากำลังแกะสลักหินก้อนนี้... รูปปั้นขนาดใหญ่ของเซเรส... แต่ใครจะรู้ล่ะว่าเขาจะใช้เวลานานเท่าไหร่กว่าจะเสร็จ? ดูเหมือนว่าเขาจะรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณเซเรสมากเลยแหะ
จริง ๆ มันทำให้ข้าคิดว่าเขาไม่ได้เป็นขยะโดยสมบูรณ์...
* * *
“ชูโตะ ช้าได้ยินมาว่าเจ้าขังตัวเองอีกแล้ว ไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากเขียนหนังสือจริงเกรอ?”
"ผู้ใหญ่บ้านครับ... ผมตัดสินใจที่จะค้นคว้าและเขียนเกี่ยวกับสิ่งที่เซเรสคุงทำเพื่อหมู่บ้านนี้... อย่างที่คุณทราบ... มันน่าทึ่งมาก... ถนนนั้น สะพานนั้น ทุกอย่างถูกสร้างขึ้นด้วยเงินบริจาคของเซเรสคุง ... "
"แต่แล้ว... เจ้าจะทำอย่างไรกับข้อมูลแบบนั้นละ?"
“ผมว่าจะไปปรึกษาเรื่องนี้กับผุ้ใหญ่บ้านอยู่ครับ ท้ายที่สุด พอแซ็คและคนอื่นๆ ปราบจอมมารลงได้และถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์ เซเรสคุงจะไม่เหลืออะไรเลย เพราะงั้นผมเลยคิดว่าจะเป็นการดีที่จะจารึกเซเรสคุงในความสำเร็จของประวัติศาสตร์ในหมู่บ้านนะครับ... และยกโทษให้หมด้วย หมต้องการตั้งชื่อสะพานที่ใหญ่ที่สุดนั้นว่า 'สะพานเซเรส' และถนนสายหลักนั้นเป็น 'ถนนเซเรส'... คุณคิดว่าเป็นไงครับผู้ใหญ่บ้าน?"
"อา ก็จริง เซเรสน่ะดูแลข้าดีกว่าแซ็คมาก... ข้าจะต้องปรึกษาเรื่องนี้กับที่ปรึกษาของข้าแต่ข้าแน่ใจว่าจะไม่มีใครบ่น"
"ขอบคุณมากครับ"
ท้ายที่สุดเซเรสเป็นที่ชื่นชอบของทุกคนในหมู่บ้าน
* * *
“คาซุมะเจ้าจะไปแล้วเหรอ?”
"ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณจนถึงตอนนี้ครับผู้ใหญ่บ้าน... แต่เนื่องจากผมกลับไปที่ร้านอาหารนี้ไม่ได้... คุณช่วยให้มันเป็นของเซเรสได้ไหมครับ?"
“ทำไมเจ้าไม่ทิ้งไว้ให้มันเป็นชื่อของเจ้าละ?”
"ไม่ครัยบ ผมอาจจะไม่กลับมาอีกหลังจากที่ผมไปที่เมืองหลวง แต่เขาชอบหมู่บ้านนี้มาก ถึงเขาจะอาศัยอยู่ที่อื่น เขาอาจจะกลับมาสักวันหนึ่ง... ดังนั้น ถ้าเขามีที่นี่ เขาก็จะได้ไม่ต้องกังวลว่าจะอยู่ที่ไหนนะครับ"
“ก็จริง แต่เจ้าก็อาจจะทำผิดพลาดได้เช่นกัน... ดังนั้นข้าจะขอยึดร้านอาหารนี้ไว้ และมันจะเป็นของเจ้าหรือเซเรสเมื่อพวกเจ้าคนใดคนหนึ่งกลับมา... เข้าใจไหม?”
"ครับ"
เป็นเรื่องน่าเศร้าที่คาซุมะกำลังจะออกจากหมู่บ้าน... และชาวบ้านก็น้อยลงเรื่อยๆ
* * *
“ไคโตะ เป็นอะไรหรือเปล่า”
"รู้ไหม ภรรยาของผมน่ะเป็นอดีตทหารรับจ้าง และผมก็หวังว่าจะได้คุยกับคุณซึ่งเป็นผู้ใหญ่บ้านเกี่ยวกับการนำสมาคมนักผจญภัยมาที่นี่นะครับ"
“แต่หมู่บ้านนี้ไม่เคยมีปัญหาเลยจนถึงตอนนี้ไม่ใช่รึไง?”
“ใช่ แต่ผมคิดว่าเซเรสชอบเป็นนักผจญภัยมากกว่าทำฟาร์ม ดังนั้นการมีกิลด์ที่นี่จะช่วยเขาได้เมื่อเขากลับมา”
"ก็จริง
"โอ้ ผมไม่อยากจะพูดเลย แต่เพอผมแก่และภรรยาของเซเรสก็แก่ เซเรสก็จะอายุเท่าผมและผมจะจากไป และภรรยาของเขาก็จะจากไป... และเมื่อถึงเวลานั้น เขา จะกลับมาที่หมู่บ้านนี้... ผมอยากให้มันเป็นสถานที่ที่ดีสำหรับเขาครับ”
"เซเรสรักหมู่บ้านนี้เขายังคงส่งเงินและสิ่งของหายากไปยังหมู่บ้าน... แน่นอนว่าเขาจะกลับมาที่นี่... และข้าขอโทษที่ต้องพูด แต่เด็กคนอื่นๆ ไม่ทำเหมือนเซเรสพวกเขาไม่ทำอะไรให้หมู่บ้านนี้เลย”
“ผมรู้… ลูกสาวของผมก็ไม่เคยส่งจดหมายถึงผม แต่เซเรสก็ยังส่งจดหมายและของอร่อยหายากมาให้ผม ถึงเธอจะไม่กลับมาแต่เซเรสจะกลับมาที่หมู่บ้านนี้ในสักวันหนึ่ง… และผมก็อยากจะทำมันให้สำเร็จ เพื่อเขาครับ"
"ตกลง ข้าจะช่วยเรื่องสมาคมนักผจญภัย... แต่ข้าต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อเซเรส... ในฐานะปู่ของเขา"
เซเรส... หมู่บ้านนี้เป็นบ้านของเจ้าและเจ้าควรกลับมาสักวันเมื่อคุณเหนื่อย
