36 คำเชิญสู่ตลาดค้าทาส
ฉันกลับไปที่หมู่บ้าน
จากนั้นฉันก็ไปที่บ้านของผู้ใหญ่บ้านนะจิม
“เป็นอะไรไปเซเรส มีอะไรให้ช่วยไหม?”
โชคดีสำหรับฉันที่มีที่ปรึกษาสองคนที่นั่น
ทันเวลาพอดี...
“ผู้ใหญ่บ้าน ผมขอคุยกับคุณสักพักแบบเหมือนผมเป็นหลานชายของคุณได้ไหมครับ?”
"โอ้ ไม่มีปัญหา... ฉันคิดว่านายเป็นหลานชายของฉันจริงๆ คาซิมและคาจินะก็เหมือนกันใช่ไหม?"
“อา ผมไม่ถือสาหรอก”
“นายช่วยฉันที่บ้านฉันก็ไม่ถือสาเหมือนกัน”
เอาล่ะสิ่งที่ฉันจะทำตอนนี้คือให้ผู้ใหญ่บ้านเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย
ไม่อย่างนั้นจะมีปัญหา
"ถ้าอย่างนั้น ในฐานะหลานชายของคุณผมอยากถามว่า... คุณมีความต้องการทางเพศหรือไม่ครับ?"
"อะไรนะ...? อืม ก็ไม่ขนาดนั้น"
“ฉันก็เหมือนกัน… ทำไมนายถึงถามคำถามแบบนี้ละ”
“อืม ถ้าเป็นฉัน ฉันโสดสนิทเลยอะดิ”
แน่นอน... พวกเขาแก่แล้ว
“เข้าใจแล้ว… จริง ๆ แล้วฉันมีของขวัญให้พวกคุณทุกคน”
"ของขวัญ? มันมากเกินไปแล้วละ? เซเรสนายเอาของขวัญมาให้ฉันตลอด ฉันพอแล้วละ"
"ถูกตัอง"
"ทุกครั้งที่ฉันกลับไปที่หมู่บ้าน ฉันจะได้เหรียญทองจากนายด้วย... ฉันผิดเอง"
“ไม่ ไม่ต้องกังวลไป มันบังเอิญว่าในขณะที่พวกเรากำลังจะออกจากหมู่บ้านนี้ ผมเกิดเป็นห่วงคนแก่ในหมู่บ้านผมเลยคิดว่าจะให้ทาสกับพวกคุณ... ลูกๆ ของทุกคนต่างพากันออกไป ทุกคนก็ไม่มีเมียเหมือนกัน...ผมเป็นห่วงพวกคุณทุกคนครับ”
“นาย...เอาจริงงั้นเหรอที่ถามแบบนั้นนะ...? ถึงอย่างนั้นก็ขอบคุณมาก ที่นายคิดมากเกี่ยวกับวิธีดูแลเราในวัยแกฉันขอโทษ... มันจะเป็นความช่วยเหลือที่ดีมากเลยละ"
"ฉันขอโทษที่รบกวนนาน... แต่ขอบคุณ"
“นายพูดถูกแม้แต่หลานชายของฉันเองก็ไม่กตัญญูแบบนี้ ขอบคุณนะ”
"งั้นพรุ่งนี้ไปเมืองต่อไปกันเถอะครับผมจองที่พักไว้ให้พวกคุณแล้ว..."
"""โอ้ ขอบคุณ""
“ลุงแซ็คเตอร์คุณก็เช่นกัน”
"ฉัน... จะไม่เป็นไรเหรอ?"
“ก็คราวนี้เป็นทุกคนที่ช่วยผมนะสิ...”
"เห้อ... นายช่างเป็นเหมือนครอบครัวของฉันจริงๆ... แม้แต่แซ็คก็ไม่ทำแบบนี้ให้ฉันเลย"
"อย่ากังวลไปเลยครับ"
* * *
"พี่คาซุมะ..."
"เฮ้ เซเรส... เกิดอะไรขึ้น ฉันคืนเงินให้นายแล้วใช่ไหม? ฉันขอโทษที่ทำแบบนั้นนะ"
“ผมไม่สนใจเรื่องนั้นหรอก… แต่เมืองถัดไปมีตลาดค้าทาส ทำไมคุณไม่ซื้อไง้บ้างล่ะครับ”
“ก็อยากนะ แต่ฉันต้องคิดเรื่องเงิน...”
"พี่พูดอะไรน่ะพี่คาซุมะ? ผมจะซื้อให้พี่ตั้งแต่พี่คืนเงินให้ผมมา... ที่จริงผมจองผู้หญิงที่พี่คาซุมะชอบไว้แล้ว... แล้วทำไมเราไม่ไปล่ะ พรุ่งนี้เป็นไงครับ?"
"ถ้าอย่างงั้น ฉันจะปิดร้านในวันพรุ่งนี้... ฉันขอโทษถ้าไปรบกวนนายนะ..."
“ไม่เป็นไร… ยังไงผมก็จะไปอยู่แล้ว และฉันอยากทำอะไรใหพี่ชายของผมบ้าง… แค่นั้นเองครับ”
"ตกลง... นายเปรียบสเหมือนน้องชายกับลูกชายของฉันจริงๆ... นอกจากนี้ มากินข้าวกับฉันตอนที่ร้านอาหารในเมืองหลวงกำลังไปได้สวยเป็นไง"
"ผมจะไปครับ"
"ถ้างั้นฉันจะรอนะ"
* * *
"ไคโตะซัง"
“ว่าไง เซเรส ทำไมนายยังอยู่ที่นี่ละ”
"ไคโตะซังอยากได้แฟนใช่มั้ยครับ?"
"ก็ใช่..."
“งั้นพรุ่งนี้ไปซื้อกันครับ”
“เฮ้ เฮ้ ฉันฝากเงินไปแล้วฉันไม่มีเงินพอที่จะทำแบบนั้นหรอก”
“คุณพูดอะไรนะผมจะจ่ายเองครับ”
"ไม่ ฉันไม่ต้องการ"
"แต่คุณให้ซาโยะซังกับฒ... และคุณก็เหมือนพ่อของผม... บางทีผมอาจจะจากที่นี่ไปพร้อมกับพวกเธอทั้งสี่คนในอีกไม่ช้า ใครจะไปรู้ว่าผมจะกลับมาอีกเมื่อไหร่... ผมเป็นห่วงคุณที่อยู่คนเดียวครับ”
"นายช่างเป็น... คนดีจริงๆ... แม้แต่ลูกสาวของฉันเมลก็ยังไม่เคยส่งเงินให้ฉันเลย"
นั่นไม่ใช่เรื่องง่ายถ้าเป็นปาร์ตี้ผู้กล้าแบบนั้น
"ผมเข้าใจนะครับ"
"อา ไอ้ยัยเด็กเวรนั่น เซเรสทั้งมีมารยาทมากกว่าเธอ... เอาล่ะ ฉันจะรับความช่วยเหลือทุกอย่างที่เธอมอบให้เอง"
“ถ้างั้นพรุ่งนี้เช้าให้มาที่หน้าบ้านของผู้ใหญ่บ้านนะครับ...”
"ตกลง... ฉันจะไปที่นั่น"
* * *
"ชูโตะซัง"
"หืม? เซเรสคุง วันนี้มาทำอะไรที่นี่ละ"
"ชูโตซัง จริง ๆ แล้วมันมีตลาดค้าทาสในเมืองถัดไปนะครับ"
“ห๊ะ อย่างงั้นเหรอ? จริง ๆ แล้วฉันจะซื้อทาสสักคนอยู่พอดี...แต่ก็แค่ไม่กี่คน...”
"ผใเห็นลูกสาวของขุนนางที่นั่น เธอดูฉลาดและผมแน่ใจว่าเธอจะต้องเหมาะกับชูโตะซังแน่นอนครับ"
"จริงเหรอ?"
“ใช่ครับ ไม่ต้องห่วงเรื่องเงินผมจะจัดการให้เองเพราะคุณดูแลผมตั้งแต่ตอนที่ผมยังเด็ก”
"นายแน่ใจใช่ไหม?"
"แน่นอนครับ"
ด้วยวิธีนี้ ฉันสามารถทำให้ดูเหมือนเป็นการแก้แค้นในแบบที่จะไม่ทำร้ายใคร
ฉันแน่ใจว่าทุกคนจะเข้าใจ
ฉันหวังว่าพวกเธอจะ...
