หน้าหลัก > เพื่อนสนิทผมคิดไม่ซื่อผมเลย ยม. มัน! (นิยาย) > ตอนที่ 37

ตอนที่ 37 - บนรถม้า

เพื่อนสนิทผมคิดไม่ซื่อผมเลย ยม. มัน! (นิยาย)

37 บนรถม้า


หลังจากนั้น ฉันก็ไปบอกชิซุโกะและคนอื่นๆ ว่าพรุ่งนี้ฉันจะไปเที่ยวกับทุกคน

 

 “เซเรสคุงเธอจะไปไหนเหรอจ๊ะ?”

 

 “เซเรส ถ้านายจะไปที่ไหนสักที่ทำไมฉันไม่ไปด้วยล่ะ?”

 

 “เซเรสซัง ถ้าคุณจะไปในเมืองทำไมฉันไปด้วยล่ะ?”

 

 “เซเรสจัง ฉันขอไปด้วยสิ”

 

 “ไม่ได้ครับ… เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะอยู่กับทุกคนเอง พวกคุณจอาจจะลำบาก… จริง ๆ แล้วผมคิดเรื่องนี้มาสักพักแล้วและผมก็คิดการแก้แค้นแบบของผมเอง... และผมก็จะบอกพวกคุณเมื่อมันจบลง... เพราะงั้นได้โปรดปล่อยให้ผมจัดการเองได้ไหมครับ?”

 

 “ถ้าเธอพูดอย่างนั้นฉันจะปฏิเสธได้ยังไงละ”

 

 "เซเรส ฉันหวังว่านายจะเตะพวกมันจนพวกมันเข็ด... แต่ถ้ามันดูเบากว่านั้นละก็นายโดนฉันจัดการแทนแน่"

 

 “ใช่แล้ว เซเรสซังคุณน่ะใจดีมากฉันล่ะเป็นห่วงคุณจริงๆ”


"เซเรสจัง อย่างน้อยก็ช่วยพยายามหน่อยนะ... เธอไม่ต้องใจดีกับพวกมันหรอกนะ"

 

 ฉันสงสัยว่าถ้ามันไปได้สวย

 

 ฉันจะได้รับปัญหาจากความเมตตาไหมนะ? (คือเซเรสไม่ได้จะแก้แค้นแบบจริงจัง)

 

 ฉันหมายถึงขนาดผมของเซ็คเตอร์ยังเปลี่ยนเป็นสีขาวภายในแปปเดียวเลย

 

 มันไม่ง่ายชัวร์ๆ...

 

 * * *

 

 พอถึงเวลานัด ฉันก็ไปที่บ้านของจิมนะ

 

 พวกเขาคงจะรอฉันมานานแล้วเพราะพวกเขาทั้งหมดอยู่ที่นั่นเรียบร้อยแล้ว

 

 สุดยอดไปเลยแหะ...แม้แต่ชูโตะที่ไม่เคยสนเวลาก็อยู่ที่นั่นด้วย

 

 ผู้ชายคนนี้มาสายอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงตลอด...

 

 ฉันสงสัยว่ามันเป็นเป็นเพราะความหงี่หรือความรักที่เขายังไม่เคยเจอรึเปล่านะ

 

 “รถม้า?”

 

 “ใช่ เราต้องการมันขากลับใช่ไหมละ? เพราะภรรยาของเราพวกจะกลับไปกับเรา”

 

 "ใช่ ฉันก็คิดว่าอย่างนั้น"

 

 "ถ้าอย่างนั้น นี่คือสิ่งที่อย่างน้อยที่เราทำได้สินเะ"

 

 พวกเขาได้รถม้าขนาดใหญ่นี้มาจากไหนกันเนี่ย?

 

 เป็นรถม้าที่หรูหรามาก

 

 ในหมู่บ้านนี้ ผู้ใหญ่บ้านเป็นราชา และที่ปรึกษาของเขาเป็นขุนนาง

 

 แต่จนถึงตอนนี้ทั้งสามคนที่มักจะส่งเสียงดังก็ยังคงเงียบอยู่

 

 แม้แต่คาซุมะก็ไม่พูดอะไรเลย

 

 ขณะที่ผมกำลังจะขึ้นไปที่นั่งคนขับ...

 

 “พวกนายทำอะไรกัน? เซเรสเป็นคนจ่ายวันนี้นะแล้วนายจะให้เขาเป็นคนขับรถม้างั้นเหรอ?”

 

 “งั้นฉันขับเอง”

 

 แม้แต่ไคโตะที่ไม่เป็นแบบนี้ต่อหน้าหัวหน้าหมู่บ้านและที่ปรึกษาทั้งสองก็พูดแบบนี้ เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขากันเนี่ย?

 

 “พูดแบบนี้แล้ว เราจะได้เมียแบบไหนมาล่ะ? อืมฉันก็ไม่เถียงเรื่องอายุของฉันหรอกนะ แต่หวังว่าเธอคงจะนิสัยดี”


"ฉันด้วย ฉันจะไม่บ่นถ้าเธอนิสัยดี"

 

 "ฉันด้วย... ด้วยอายุของฉัน ฉันจะไม่บ่นเลยถ้าเธอไม่ได้สวยแต่แค่นิสัยดีก็พอ"

 

 ผู้ใหญ่บ้านและที่ปรึกษาสองคนของเขาไม่หงี่อีกต่อไปแล้วสินะ

 

 นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันคิดว่าผู้หญิงที่ฉันจองไว้สำหรับพวกเขาจะเป็นคู่ที่ดี

 

 "อย่ากังวลไปเลยครับ พวกเธอเหมาะสมกับผู้ใหญ่บ้านและพวกคุณแน่นอนครับ... และตอนนี้เกี่ยวกับเรื่องทาส... ผมกำลังคิดว่าจะไม่สลัก 'ตราทาส' บนตัวพวกเธอ... พวกคุณคิดว่าไงครั?”

 

 "ทำไมละ...? พวกเราไม่ได้สนใจเรื่องนั้นหรอกนะ..."

 

 "ก็คือแทนที่จะซื้อทาส ผมคิดว่าทุกคนจะมีภรรยาแทน... อืม มันขึ้นอยู่กับว่าคุณรู้สึกอย่างไรด้วยนะครับ... แต่คุณก็จะได้เอกสารแสดงความเป็นเจ้าของอยู่ดีครับ"

 

 “งั้นก็ไม่เป็นไร… พวกนายสองคนโอเคไหม?”

 

 "ใช่ ฉันไม่ติดอะไร"

 

 “ฉันก็ไม่ติดอะไรเหมือนกัน”

 

 บางทีผู้ใหญ่บ้านและที่ปรึกษาทั้งสองคนของเขาอาจมีศักดิ์ศรีเป็นของตัวเอง แม้ว่าพวกเธอจะไม่สามารถเป็น 'ภรรยา' ได้

 

 แต่อีกสี่คนไม่พูดอะไรเลย...

 

 "ผมมีคนที่ใช่สำหรับพี่คาซุมะและคนอื่นๆด้วยครับ... อย่างที่ผมบอก พวกคุณสามารถตั้งตารอมันได้มันก็เหมือนกับการแต่งงานแบบคลุมถุงชนแหละครับ"

 

 “เซเรส เธอหน้าตาเป็นยังไงเหรอ?” คาซุมะกล่าว

 

 "เซเรสฉันจะเจอคนประเภทไหนงั้นเหรอ?" ไคโตะกล่าว

 

 "ฉันได้ยินส่วนสำคัญแล้ว... และฉันก็ตั้งหน้าตั้งตารอเลยละ" ชูโตะกล่าว

 

 "ฉันถูกช่วยออกมาจากเหมืองแล้ว... ยังไงฉันหวังว่าเธอจะยังเด็กนะ" เซ็คเตอร์กล่าว

 

 “ผมได้เตรียมผู้หญิงที่เหมาะกับพวกคุณทุกคนแล้วครับ ดังนั้นอย่ากังวลไปเลยครับ มันจะเป็นการแต่งงานแบบคลุมถุงชน ดังนั้นถ้าะวดคุณไม่ชอบเธอ ก็เปลี่ยนได้นะครับ”

 

 """"พวกฉันจะตั้งตารอเลยละ""""

 

 ก่อนที่ฉันจะรู้ตัว รถม้าก็มาถึงเมืองเสียแล้ว