26 อาณาจักรดามาร์ เราไม่ต้องการผู้กล้า

“ผู้กล้าแซ็คและคนอื่นๆติดอยู่ในเมืองงั้นเหรอ!? เกิดอะไรขึ้นทำไมถึงเป็นแบบนั้น!?”

การเดินทางเพื่อปราบจอมมารยังอยู่ในช่วงเริ่มต้น... และปาร์ตี้ผู้กล้าก็ดันไปติดอยู่ในที่แบบนั้น...? คงเป็นเรื่องธรรมดาถ้ามีภัยพิบัติทางธรรมชาติที่ทำลายสะพานหรืออะไรทำนองนั้น แต่กลับไม่ได้รับรายงานอะไรมาสักพักหนึ่งแล้ว

 "เรื่องนั้น..."

 "เกิดเรื่องอะไรขึ้นรึเปล่า? บอกข้ามาทีซิว่ามันเกิดอะไรขึ้น! เจ้ามีหน้าที่รายงานมา เพรางั้นข้าจะไม่โกรธเจ้าหรอกนะ..."

 "ครับ! คริสตจักรและกิลด์รายงานว่าสมาชิกปาร์ตี้ถูกไล่ออก แต่ดูเหมือนจะ...มีปัญหาครับ"

ไล่ออก? ปาร์ตี้นั้นประกอบด้วยสมาชิกสี่คน (ผู้กล้า นักบุญ นักปราชญ์ และนักดาบศักดิ์สิทธิ์) และสมาชิกอีกหนึ่งคน

 ในเมื่ออีกสามตำแหน่งไล่ออกไม่ได้ ฉนั่นก็จะเหลือแค่ตำแหน่งเดียวแล้ว

 “เจ้าไม่ต้องมาบอกข้า แต่คนที่ถูกไล่ออกคือเซเรสนักดาบเวทใช่ไหม?”

 "ใช่ครับ!"

 “อืม ท่านเซเรส... เขาถูกไล่ออกอย่างเป็นทางการตามที่โบสถ์หรือกิลด์บอกมางั้นเหรอ?” (ตรงนี้ท่านจะมาจากคำว่า 殿 ซึ่งเป็นคำโบราณยุคโชกุนนู้นเลยจะแปลว่าข้าเจ้านะ)

 "ตามที่ได้ยินมา สถานการณ์มันเลวร้ายมากจนพระสันตะปาปาโรมาริสและสมาคมนักผจญภัยกำลังปรึกษาหารือกันอยู่ครับและตัดสินใจที่จะปฏิบัติต่อเขาในฐานะกลุ่มแยกต่างหากสำหรับบันทึกที่ไม่สมบูรณ์ครับ"

 "น่าเสียดายชะมัด... พวกเขาควรจะ 'ไล่' หมอนั่นออกไปสักที..."

 "ท่านราชา... มันเกินกว่าที่ท่านเซเรสจะทนได้ครับ... เขาทำเพื่อพวกเรามามากมาย... มากเหลือเกิน..."

 "'ทุ่มเทให้มากจากพรสวรรค์แบบนั้น' นั่นคือสิ่งที่เจ้าพยายามจะพูดงั้นรึ? ข้าก็หมายความว่าแบบนั้นไง ข้ากำลังพยายามจะบอกว่าถ้าเขาถูกไล่ออก อาณาจักรของข้าจะเป็นคนต้อนรับเขาเอง... เจ้าคิดว่า ข้าจะจำคำพูดของเจ้าไม่ได้รึไง เจ้าที่ไม่เคยยืนหยัดต่อสู้กับข้าเลยในชีวิต... เจ้าจะปกป้องเขาด้วยคำว่า 'มันมากเกินไปที่ท่านเซเราจะทนได้ครับ'"

 ผู้ชายคนนี้ อ็อตตะจะไม่มีวันต่อต้านข้า...ถึงขนาดที่เขาเป็นที่รู้จักในวังว่าเป็น 'คนที่พูดว่า รับทราบครับ เสมอ'...แต่เขาก็ยังเป็นคนที่คอยแนะนำข้า...อย่างไรก็ตาม เขา ไม่ได้ไร้ความสามารถจนไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง...แม้แต่นายกรัฐมนตรีโดเบอร์ยังพูดว่า 'ไม่มีใครที่มีพรสวรรค์เช่นเขาอีกแล้วครับ' ...และคุณค่าของเขาสำหรับฉันนั้นนับไม่ถ้วนเลย

 "ถ-ถ้างั้น…..."

 "ถ้าเขาถูกไล่ออกแล้ว เราก็สามารถทำงานเพื่อที่จะดึงตัวเขากลับมาได้... นั้นหมายความว่า ถ้าการไปเยือนของข้าจะทำให้เขาประทับใจข้าก็ยินดีที่จะไป"

 “กระผมขออภัยที่พูดมากเกินไป...ในเมื่อท่านราชาทรงตรัสไว้อย่างรอบคอบดีแล้ว”

 "ข้าอภัยให้เจ้า... ทุกคนรู้ว่าดีว่าเขาสำคัญแค่ไหน! 'ดราก้อนสเลเยอร์' ซึ่งเป็นชื่อที่กล่าวกันว่าเป็นเกียรติชั่วชีวิตเมื่อได้รับนั้น ได้รับจากกษัตริย์หรือพระสันตปาปาเอง เขาเป็นชายผู้ยิ่งใหญ่ที่มีคุณสมบัติที่จะได้รับตำแหน่งนั้นไปชั่วชีวิต...และข้าก็ให้สิทธินั้นโดยไม่ได้ไปเจอเขาเพราะว่าข้าไม่สามารถให้เขาได้เพราะเรื่องปาร์ตี้ผู้กล้า เขาเป็นคนพิเศษสำหรับข้าเช่นกัน และข้าเข้าใจเจ้าดี ข้าเองก็รู้สึกชื่นชมไปด้วย”

 ไม่เพียงแต่เขาแข็งแกร่งเท่านั้น แต่งานเขียนของเขา ซึ่งน่าจะเขียนโดยเซเรสในนามของผู้กล้านั้นได้รับการขัดเกลา แผนการของเขายังดีเสียจนนายกรัฐมนตรีโดเบอร์สามารถประทับตราโดยที่ไม่แม้แต่จะมองด้วยซ้ำ เก็ตไหม นายกรัฐมนตรีโดเบอร์คนนี้เป็นคนที่วิพากษ์วิจารณ์แม้แต่เอกสารที่จัดทำโดยรัฐมนตรีและข้าราชการ แต่เขายอมรับในความยอดเยี่ยมของเซเรส... และข้าก็ได้เห็นเอกสารนี้หลายครั้งแล้ว มันเยี่ยมพอๆกับข้าราชการที่มีฝีมือ... ล่าสุด ข้าได้ยินมาว่าลายมือมันแย่ลงมากเพราะว่าเซเรสถูกไล่ออกจากปาร์ตี้

 “เฮ่ออ~ เจ้าจะทำอะไรกับเรื่องนี้ต่อละ?”

 "กระผมว่าจะเป็นการดีที่สุดที่จะแยกเขาออกจากผู้กล้าในตอนนี้ครับ"

 “แล้วท่านเซเรสล่ะ?”

 "ตามข้อมูลของเรา เขากลับไปที่บ้านเกิดแล้วครับ"

 “ถ้างั้นก็แค่ส่งข้อความถึงแซ็คผู้กล้าของเราว่าเขาต้องเดินหน้าต่อไป”

 "รับทราบครับ..."

 อย่างไรก็ตาม... ผู้กล้าไม่ได้สร้างประโยชน์เลยสักอย่างให้กับอาณาจักรดามาร์เลย

 พวกเขาพูดว่า "จอมมาร" แต่การที่อาณาจักรปีศาจจะรุกรานอาณาจักรนี้ พวกเขาจะต้องข้ามอาณาจักรกัลบันและอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์กานฮาร์ มาก่อน

หากไม่ทำลายทั้งสองประเทศ เราก็จะยังคงปลอดภัยไปอีกสองถึงสามร้อยปี

 นอกจากนี้ผู้กล้าจะออกเดินทางเพื่อที่จะไปปราบจอมมาร มันไม่มีผลกระทบต่ออาณาจักรนี้เลยถ้าพวกเขาออกจากอณาจักร์เราไป เพราะพวกเขาเอาแต่สู้กับปีศาจและปีศาจเท่านั้นเอง

 แม้เมืองหลวงจะตกอยู่ในอันตราย แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเรียกพวกเขากลับมา แม้ว่าพวกเขาจะถูกเรียกกลับ แต่ถ้าพวกเขาอยู่ไกลออกไป เมืองหลวงก็คงจะ 'เรียบร้อแล้ว' พอพวกเขามาถึง

 ความจริงที่ว่าเรายังคงจ่ายเงินให้กับการดำรงอยู่ที่ไร้ความหมายเพียงเพื่อประดับเกียรติยศของ "ดินแดนของผู้กล้า" ... มันช่างไร้สาระจริงๆ

 ไม่ใช่แค่เรื่องเงินเท่านั้น... ถ้าจอมมารพ่ายแพ้ ข้าก็ต้องจัดงานหมั้นระหว่างลูกสาวของข้า เจ้าหญิงคนรองมารินกับผู้กล้าด้วย...

 "สำหรับตอนนี้ เราทำอะไรไม่ได้มาก แต่เนื่องจากท่านเซเรสกำลังจะจากไป เราควรทำเท่าที่ทำได้เพื่อช่วย... อ็อตตะเจ้าจงรับผิดชอบและดำเนินการเรื่องนี้ซะ"

 “รับทราบครับ ปล่อยให้ข้าจัดการเองครับราชาของข้า”

 อาณาจักรไม่ต้องการผู้กล้า... แต่เราต้องการเซเรสเพื่อที่จะลงมือพอถึงเวลา... เพื่อที่จะต่อสู้แม้แต่เผ่าพันธุ์มังกร...