20 สามคน

มุมมองของชิซุโกะ

 หลังจากส่งเซเรสคุงออกไปแล้ว ฉันก็ออกไปเยี่ยมชมละแวกนั้นด้วยตัวเอง

 ยังไงก็ตาม เพราะว่าฉันอาศัยอยู่ที่นั่นมาระยะหนึ่งแล้ว ฉันเลยอธิบายสถานการณ์แค่สั้นๆ เท่านั้น... ที่เหลือก็แค่พูดถึงเซ็คเตอร์

 เพื่อนบ้านก็ไม่ชอบเขาเหมือนกันเพราะเขาทำตัวไม่เหมือนเพื่อนบ้านแม้ว่าเขาจะมีเงินก็ตาม นอกจากนี้พอฉันบอกพวกเขาว่าเขาขายฉันได้ไปยังไง ฉันเดาว่าตอนนี้ชีวิตของเขาคงจะจบลงแล้ว

 ถ้าเขากลับมาจากเหมือง จะไม่มีใครในหมู่บ้านที่ต้อนรับเขาแน่นอน

 และนี่คือจุดสิ้นสุดของการล้างแค้นของฉันที่มีต่อเซ็คเตอร์

 ถ้าตอนนี้ฉันไม่มีความสุข ฉันคงฆ่าเขาไปแล้วแต่ตอนนี้ฉันมีความสุข... แค่นั้นก็พอแล้ว

 * * *

 หลังจากนั้นฉันก็ไปที่บ้านของมิซากิเพื่อดื่ม

 ฉันจะไปที่บ้านของซาโยะได้นะ แต่สามีของเธอหยิ่งจนเขาจะมาขัดขวางการคุยของพวกเราแน่นอน

 และเหตุผลที่ฉันเลือกรวมตัวกันที่บ้านของมิซากิก็เพราะสามีของเธอออกไปสนุกสนานกับเพื่อนๆอยู่

 "ชิซุโกะไม่ได้เจอกันนานเลย"

 “ฉันได้ยินมาว่าที่ผ่านมาเธอลำบากมากเลยสินะ”

 “ใช่ แต่ว่านะอุฟุฟุฟุ ตอนนี้ฉันก็มีความสุขดีนะ ฉันไม่คิดว่ามันลำบากขนาดนั้นหรอก”

 “สุดยอดไปเลย… เธอได้แต่งงานกับเซเรสจังใช่ไหม ฉันล่ะอิจฉาเธอจัง”

 “ใช่ ใช่ เธอทำได้ดีมากด้วยการจับเซเรสซังกิน คนที่เป็นเหมือนลูกของเธอเอง”

 มิซากิเรียกเซเรสว่าเซเรสจัง

 เธอเป็นแม่ของมาเรีย เธอมีผมยาวสีม่วงเข้ม หน้าอกใหญ่ และสะโพกใหญ่ เธอใส่แว่น ดูฉลาดและใจดี แต่เวลาที่เธอโกรธ... เอ่อ... บุคลิกของเธอก็เปลี่ยนไป เพราะแบบนี้เธอเลยถูกเรียกว่า "อัศวินทมิฬคลั่ง" นอกจากนี้เธอยังเคยอยุ่ปาร์ตี้เดียวกันกับฉันด้วย

 ซาโยะเรียกเซเรสว่าเซเรสซัง

 เธอคือแม่ของเมล เธอมีผมยาวสีน้ำตาลและตาตีบยาว หน้าอกและสะโพกใหญ่ และมีไฝใต้ตาขวาของเธอ เธอเป็นคนจริงจังแต่สงบและถูกชักจูงได้ง่าย เธอเคยอยู่ปาร์ตี้เดียวกับฉัน และฉายาของเธอคือ "เจ้าหญิงน้ำแห่งน้ำตา" ชื่อนี้มาจากดวงตาที่โศกเศร้าของเธอและทักษะเวทมนตร์น้ำแข็งของเธอ... ไม่ใช่ว่าเธอเศร้าจริงๆหรอกนะ แต่แค่ดูเหมือนซาโยะจะดูไม่ค่อยมีความสุขเลย

คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยรู้หรอกนะแต่ที่จริงแล้วพวกเธอทั้งคู่นะมีแมวมากกว่า10ตัวซะอีก

 “ชิซุโกะเธอพึมพำอะไรกับตัวเองอยู่เหรอ?”

 "อุฟุฟุฟุ ฉันแค่พูดกับตัวเองนะมิซากิ"

 "จริงเหรอ? ยังไงก็ตามฉันสงสัยว่าเซเรสจังและชิซุโกะแต่งงานกันได้ยังไงนะพอมองจากอายุแล้ว"

 "หืม? ฉันไม่คิดอย่างนั้นนะซาโยะ ถ้ามองจากบุคลิกของเซเรสซังแล้ว มันก็เป็นเรื่องปกติ ท้ายที่สุดแล้วเขามักจะชอบผู้หญิงที่อายุมากกว่า"

 "นั่นสินะ... จริงสิ ฉันเชื่อว่าเซเรสจังชอบผู้หญิงที่แก่กว่า... และฉันก็เข้าใจดี แต่เราอายุไล่เลี่ยกับแม่ของเธอนะ ไมร์น่า(ขอแก้ไขชื่อ)... โดยปกติแล้ว... สามัญสำนึกจะบอกเราว่าความสัมพันธ์ ระหว่างชายกับหญิงในวัยนั้นย่อมไม่เกิดขึ้นนะ"

“อย่างนั้นเหรอ? แต่เซเรสซังเป็นสุภาพบุรุษเสมอ เขาให้ปลาอบและมันเทศกับฉัน และเขาก็ใจดีกับผู้หญิงแก่ๆอย่างฉัน... ฉันยังคิดว่าเขาใจดีกับฉันเมื่อเทียบกับผู้ชายที่โตแล้วคนอื่นๆซะอีก... ถึงจะเป็นเด็ก 5 ขวบกับอีกฝ่ายที่อายุ 20 ปีจะเดทกันไม่ได้ แต่ฉันก็รู้ว่าเขาชอบฉันนะ"

 "แต่ว่า... นั่นไม่ใช่ความรักของเด็กๆ แบบเดียวกับ 'ผมรักแม่ของผมครับ' เหรอ"

 "มิซากิ... แน่นอนว่ามันไม่ใช่แบบนั้น ฉันหมายถึงเซเรสซังคงไม่ได้หมายความแบบนั้น ถึงอย่างนั้นฉันบอกได้เลยว่าเขาชอบฉันจริงๆ แต่ฉันตอบรับเขาไม่ได้เพราะ อายุที่ต่างกันเกินไป ยังไงก็ตาม เพราะฉันรู้สึกแบบนั้น ฉันเลยรู้สึกสงสารเขาถ้าฉันปฏิบัติกับเขาเหมือนเด็กนะ... ฉันเลยเรียกเขาว่า 'เซเรสซัง' และปฏิบัติกับเขาเหมือนเขาเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่ง ถึงเด็กคนอื่นๆจะเรียกเขาว่า 'เซเรสคุง' ก็ตาม"

 "ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว เพราะอย่างนั้นซาโยะเลยเรียกเขาว่า 'เซเรสซัง' มาตั้งนานสินะ"

 "นั่นสินะ ยังไงก็ตาม ชิซุโกะก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ? ชิซุโกะก็เติม ‘คุง’ ต่อท้ายเหมือนกันหนิใช่ไหมละ?”

 "อุฟุฟุฟุ ถึงยังไงเขาก็เป็นเด็กพิเศษหนิ... แต่ตอนนั้นฉันไม่ได้คิดกับเขาในฐานะผู้ชายหรอกนะ ถึงฉันจะรู้ว่าเขารู้สึกยังไง แต่เขาเหมือนลูกชายในอุดมคติของฉันมากกว่านะ..."

 “จริงๆแล้วฉันก็คงรู้สึกเหมือนกันถ้าเป็นเรื่องของลูกในอุดมคติของฉัน เขานะน่ารักกว่ามากและคอยช่วยเหลือฉันมากกว่ามาเรียที่ไม่เคยขอบคุณฉันและทำตัวไม่น่ารักเลย”

 “แน่นอนว่าเขาเป็นเด็กดี เซเรสซังนะ... แต่ชิซุโกะ ฉันถามตรงๆเลยละกันนะ แล้วกิจกรรมที่คู่รักทำหันละ?”

 "ซาโยะมันจะเป็นไปได้เหรอ? เพราะพวกเรานะเป็นผู้หญิงที่แก่กว่ามากและเด็กผู้ชายที่อายุน้อยก็ไม่สนใจรูปร่างแบบเราหรอกนะ"

 "อุฟุฟุฟุ เชื่อไหมละว่า... เขาน่ะเป็นสัตว์ร้ายเลยละไม่ยอมปล่อยฉันไปจนกว่าจะถึงเช้า... และฉันก็มีความสุขมากเลย"

 ""จริงเหรอ? (*อึก*)""

 “ฉันไม่โกหกหรอกนะ...”

 "ชิซุโกะเธอกำลังหลอกฉันอยู่ป่าวเนี่ย? ต่อให้เป็นเซเรสซังมันก็เป็นไปไม่ได้หรอกนะ"

 "ถูกต้อง... แม้แต่เซเรสจัง นั่นก็ไร้สาระเพราะสามีของฉันยังบอกว่าฉันยังไม่ดึงดูดมากพอเลย"

 "ใช่ ใช่... ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเซเรสซังจะคลั่งไคล้ร่างกายของชิซุโกะ ถึงยังไงฉันก็ไม่ได้อยู่กับสามีมากว่า 10 ปี แบบเดียวกับมิซากิ และเธอรู้ไหมว่าเวลาที่ฉันพยายาม จะจับมือกับเขาเขาบอกว่ามันอึดอัดเกินไป เพราะงั้นแม้แต่ผู้ชายแก่ๆที่อายุเกิน 30 ก็ยังไม่อยากจับมือกับฉันเลย...ไม่มีทางที่เซเรสซังสุดฮอตวัย 15 ปีจะสนใจได้หรอกนะ"

 ก็ปกติคนจะไม่เชื่อว่าเด็กหนุ่มเนื้อหอมจะคลั่งไคล้สาวแก่อย่างฉันอะนะ

 "ที่สำคัญที่สุดนะถ้าเขาทำจริง เธอคงจะไม่บอกเราหรอกเพราะเธอคงจะอยากให้เซเรสจังอยู่กับแค่ตัวเองใช่ไหมละ?"

 “พวกเธอฉันไม่ได้โกหกนะ ฉันแค่บอกเพราะสัญญา 'หนึ่งเพื่อสี่และสี่เพื่อหนึ่ง' นะ... และถ้าพวกเธอยังไม่เชื่อฉันก็ไม่เป็นไร... ยังไงก็ตามเธอก็บ่นฉันไม่ได้ใช่ไหมละ? เกี่ยวกับฉันที่ใช้ชีวิตที่หลงใหลด้วยตัวเอง”

 "ถ้าเธอพูดมาขนาดนั้นละก็ แต่ว่านะชิซุโกะมันฟังดูดีเกินจะเป็นจริงนะ"

 "อุฟุฟุฟุ ตอนนี้ฉันเชื่อแล้วล่ะ... เพราะชิซุโกะก็พยายามโชว์รอยจูบที่คอของเธอให้ฉันดูด้วยหนิ"

 "แต่ อะไรนะ? ฉันไม่คิดว่าชิซุโกะอยากจะอวดว่าเธอมีความสุขหรือเยาะเย้ยพวกเราที่ไม่มีความสุขหรอกนะ!" ซาโนะพูดต่อ

 อุฟุฟุฟุ เหยื่อยติดเบ็ดแล้ว

 "ซาโยะ... ชิซุโกะไม่ใช่คนแบบนั้นนะ... เธอรู้ว่าฉันจะโกรธถ้าเธอทำแบบนั้น..."

 "อุฟุฟุฟุ ใช่แล้วมิซากิวันนี้ฉันส่งเซเรสคุงให้คลานไปหาฮารุกะตอนกลางคืนนะ"

 "คลานตอนกลางคืน?"

 "ชิซุโกะ เธอสั่งให้เขาทำอย่างนั้นเหรอ? แต่ทำไมล่ะ? ไม่ใช่ว่าพวกเธอกำลังไปได้สวยหรอกเหรอ?"

 “ทุกคนรู้ใช่มั้ย คาซึมะใจดี แต่ฉันไม่คิดว่าเขามองว่าฮารุกะเป็นผู้หญิง”

 "อาจจะเป็นงั้นก็ได้นะ"

 “อืม ฉันก็คิดอย่างนั้น”

 "แต่เซเรสคุงมองเราในฐานะผู้หญิง เพราะงั้นฉันหวังว่าพวกเธอจะละทิ้งสามีของพวกเธอ"

 “หมายความว่ายังไง? ถ้าฉันทิ้งสามีไป...ทุกอย่างจะไปได้สวยงั้นเหรอ?”

 "ใช่ ถ้าฉันทิ้งสามีไป... เขาจะกลับมารักฉันในฐานะผู้หญิงอีกครั้งงั้นเหรอ?"

 "ใช่ ฉันคิดว่า อยากให้พวกเธอทั้งสองคนไปเป็นภรรยาของเซเรสกันนะ... แล้วเธอคิดว่ายังไงล่ะ"

 "เธอไม่ได้โกหกใช่ไหม... ถ้าเธอโกหกอยู่ละก็ ฉันก็ไม่รู้สินะ บางทีฉันอาจจะคลั่งขึ้นมาก็ได้นะ"

 "อาราอาร่า ไปเป็นภรรยาของเซเรสซัง... น่าอายจังแต่ก็น่าสนุก... ที่เธอพูดก่อนหน้านี้ไม่ได้โกหกใช่มั้ย?

 "อุฟุฟุฟุ ฉันไม่โกหกพวกเธอหรอกนะ... แต่ถ้าเกิดฉันไม่ได้โกหกและพูดจริงๆละก็ เราจะกลับไปเป็นนักผจญภัยกัน"

 ""เข้าใจแล้ว (โอเค)""

 “แล้วฉันจะแสดงให้เธอเห็นว่าฉันไม่ได้โกหกเอง”

 “สัญญานะว่าไม่ได้โกหกนะ”

 “เธอมีหลักฐานอะไรหรือเปล่าล่ะชิสุซุโกะ”

 “อุฟุฟุฟุ ฉันจะยังไม่บอกตอนนี้หรอกนะ”

 อุฟุฟุฟุ...เดี๋ยวรุ่งเช้าคงได้รู้สินะ อุฟุฟุฟุ