ตอนที่ 123 ที่ประตู

ต้องขอบคุณไจแอ้นไวเวิร์นที่ทำให้พวกฉันถึงโคฮาเนะโดยใช้เวลาเพียงสองวัน หากเป็นรถม้าคงจะล่อไปประมาณ 2 เดือน

สุดท้ายการเดินทางบนท้องฟ้ามันก็สะดวกและเร็วกว่าจริงๆ

ความสะดวกสบายที่มาพร้อมกับทิวทัศน์อันงดงาม

「พอได้มาบินบนท้องฟ้านานๆแบบนี้เป็นครั้งแรกก็รู้สึกดีไม่น้อยเลย เซเรสคุงยอดเยี่ยมจริงๆ」

「วิวรอบๆสวยชะมัด! เซเรสขอบใจที่ทำให้พวกฉันได้บินบนท้องฟ้านะ」

「เซเรสซัง! ไวเวิร์นตัวนี้บินเร็วมากเลยค่ะ ทิวทัศน์ที่ได้เห็นก็เปลี่ยนไปตลอดเลยด้วย」

「วิเศษมากเลยจ่ะ เซเรสจัง แตกต่างกับการใช้เวทบินจริงๆ」

เวทบิน?

ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องการใช้เวทบินเท่าไหร่นัก

หากจะมีสกิลที่ใกล้เคียงซึ่งพอใช้ได้หน่อยก็คงจะเป็นท่องนภา สกิลที่ช่วยได้เดินบนท้องฟ้าได้ช่วงสั้นๆ

แต่ถ้าถึงขั้นบินอย่างอิสระบนท้องฟ้าคงไม่ไหว

「ซาโยะซังบินบนท้องฟ้าด้วยเวทมนตร์ได้ด้วยเหรอครับ?」

「ได้สิจ๊ะ มันเป็นเวทออริจินอลของฉันเลยนะ...แต่ก็ต้องผนึกมันเพราะไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไหร่น่ะ…」

คงจะวิเศษไปเลยนะถ้าบินบนท้องฟ้าได้ด้วยเวทมนตร์ แต่ก็น่าแปลก

ทำไมถึงบอกว่าไม่ค่อยมีประโยชน์กันล่ะ

「เซเรสคุงทำหน้าสงสัยแล้วสิ! หากอยากเห็นก็ลองขอซาโยะดูสิจ๊ะ?」

「นั่นสิซาโยะ ทำไมไม่โชวให้เซเรสดูล่ะ?」

「เอาจริงเหรอ? งั้นแค่นิดหน่อยแล้วกัน....แต่มันไม่เข้าท่าจริงๆนะ 『ฟราย』」

จากนั้นซาโยะซังก็ค่อยๆลอยตัวขึ้น

จนทำให้ฉันเห็นกางเกงในที่ซ่อนอยู่ข้างใต้กระโปรง

ฉันจึงทำการจ้องมองมันเพื่อไม่ให้เสียมารยาทที่เอาของดีให้ดู

「สุดยอด! น่าทึ่งมากเลยครับ」

「เดี๋ยวเถอะเซเรส นายดูผิดที่หรือเปล่า ไอ้เจ้าเด็กนี่ ซาโยะก็ด้วย」

「พี่สาว อย่าโยนหินใส่กันสิ」

จากนั้นฮารุกะได้ขว้างไปทางซาโยะด้วย

「เจ็บนะฮารุกะ!」

ก้อนหินกระทบเข้ากับร่างของซาโยะ

ถึงจะเป็นหินก็จริง แต่คงจะไม่ได้เจ็บขนาดนั้น ประมาณว่าเป็นการหยอกล้อของเพื่อนเฉยๆ

「ถ้าจะให้อธิบายถึงเรื่องที่เธอบอกแบบนี้แหละชัดสุดแล้ว โทษทีนะซาโยะ! เข้าใจหรือยังล่ะเซเรส เวทมนตร์นี้น่ะต้องใช้สมาธิสูงมาก ดังนั้นหากไม่มีใครปกป้องในขณะที่ร่ายเวท เวทมนตร์บินก็จะถูกขัดขวาง นอกจากนี้ก็ใช้เวทอื่นระหว่างร่ายไม่ได้ด้วย ความเร็วก็เร่งไม่ได้อีก ปัญหาตามมาบานเป็นภูเขาเลย」

「ก็อย่างที่พูดค่ะ หากเอามาใช้ในการต่อสู้จริงก็มีแต่เป็นเป้ารอให้ยิง...เดี๋ยวนะ เซเรสซังคงไม่ได้คิดจะเอามาใช้เองใช่ไหม?」

ก็จริงว่าเอามาใช้สู้ไม่ได้

แต่ถ้าไว้ใช้หนีนี่ของดีเลยไม่ใช่เหรอ?

「ถึงจะเอามาใช้ในการต่อสู้ไม่ได้ แต่สำหรับการหนีจากปราสาทหรือหอคอยก็ตอบโจทย์เลยนี่ครับ」

「ถ้าจะให้ได้ผลจริงก็คงเป็นช่วงกลางคืน นอกจากนี้ถึงจะหนีออกมาโดยใช้ฟลายแต่ ไฟล์บอลก็ยังมีความเร็วมากกว่าเวทนี้นะ สุดท้ายหนีไม่พ้นหรอก」

「พวกชิซุโกะซังนี่ค่อนข้างมีความรู้ด้านนี้เยอะเลยนะครับ」

「จริงซาโยะเคยลองมาแล้วน่ะ」

「ตอนนั้นมันน่ากลัวมากเลยค่ะเซเรสซัง! ในขณะที่ฉันกำลังบินบนท้องฟ้าอย่างมีความสุข ทั้ง 3 คนนั้นก็เริ่มขว้างสิ่งของขึ้นมาใส่ฉัน!」

「มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นด้วยสินะครับ?」

「ฮารุกะ...เธอเองก็เป็นคนเริ่มเลยนี่? ที่ขว้างหินใส่ฉันเหมือนกับตอนนี้น่ะ」

「มันก็นานมาแล้วนะ ยกโทษให้กันเถอะน่า」

「เห้อ เอาเถอะ...」

จากนั้นซาโยะซังก็ปลดการใช้เวทฟลาย

อย่างไรก็ตามนอกจาก 4 สาวนี้ พวกคนที่เหลือหลังจากลงหลังของไจแอนไวเวิร์น พวกเธอก็รีบวิ่งแยกย้ายกันไปตามพุ่มไม้ทันที

น่าจะไปหาที่ปล่อยของเก่า

ก็คิดอยู่ว่าจะไปช่วยลูบหลังให้ดีไหม แต่ผู้หญิงคงไม่อยากแสดงภาพไม่น่าดูให้ฉันดูแน่

แต่ก็คาดไม่ถึงเหมือนกันว่าเฟร เซซิเลีย หรือแม้กระทั่งลิดาจะมีอาการเมาแบบนี้

เมื่อไจแอนไวเวิร์นมาส่งลอร์ดของตนถึงที่หมาย มันก็บินจากไปโดยฉันพูดขอบคุณมัน อีกฝ่ายก็หันกลับมายิ้มให้

บางทีอาจจะเพราะฉันเป็นดราก้อนลอร์ดก็เลยเข้าใจถึงความรู้สึกของมังกรโดยที่อีกฝ่ายไม่ต้องพูดอะไร

เดิมทีก็อยากจะเอาเนื้อออร์คไม่ก็โอเกอร์ให้เป็นรางวัลหรอก แต่เพราะสัญญาสงบศึกจึงต้องเลิกไป

แต่ถึงจะล่าได้ ด้วยขนาดตัวที่ใหญ่ยักษ์ของมัน ฉันไม่แน่ใจเลยว่าจะต้องไปล่ามาสักกี่ตัว บางที 20 อาจจะยังไม่พอท้องด้วยซ้ำ

ไว้สักวันค่อยหาทางตอบแทนละกัน

และเพื่อไม่ให้คนของโคฮาเนะแตกตื่น พวกฉันก็เลยลงจอดในจุดที่ห่างไปเล็กน้อย

โดยใช้เวลาอีกประมาณ 30 นาทีในการเดินไปถึง

แต่ตอนนี้คงต้องรอพวกสาวๆกลับมาก่อน

สุดท้ายก็ใช้เวลาเกือบ 1 ชั่วโมงหลังสาวๆรวมตัวครบในการเดินทาง นี่อาจจะเป็นเพราะอาการเหนื่อยล้าของพวกเธอด้วยก็ได้

◆◆◆

หลังจากเดินมาประมาณ 1 ชั่วโมง สุดท้ายพวกฉันก็ถึงโคฮาเนะเสียที

「ยินดีต้อนรับสู่โคฮาเนะ ดินแดนแห่งวีรบุรุษและการพักผ่อน!」

ทหารยามทักทายฉัน

「 ดินแดนแห่งวีรบุรุษและการพักผ่อน?」

「อ้อ คงจะไม่รู้สินะ? ดินแดนแห่งนี้เป็นของท่านวีรบุรุษเซเรสน่ะ ก็เลยได้ชื่อนี้ ถึงฉันจะไม่เคยเจอเขาเพราะเขาไม่เคยมาที่นี่ก็เถอะ」

จากนั้นลิดาก็ยิ้มให้กับทหารยาม

「นั่นสิน้า～ลอร์ดเซเรสผู้เป็นเจ้าของดินแดนแห่งนี้ ช่างสุดยอดจริงๆ ทางฉันเองก็ไม่เคยเจอเขาด้วยสิ เขาจะเป็นคนยังไงกันนะ?」

「ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่จากที่ได้ยินว่าเอาชนะแมมม่อนได้! ร่างกายของเขาคงจะใหญ่โตราวกับยักษ์เลยมั้ง」

น่าเสียดายแต่ผิดครับ

ฉันก็สูงตามมาตรฐานนั่นแหละ

ถึงจะเตี้ยกว่าแซ็ค แต่ก็สูงกว่ามาเรียนิดหน่อย

「ดูจากท่าทางเป็นนักผจญภัยกันสินะ? ถ้างั้นคงต้องขอดูบัตรประจำตัวกันหน่อย แต่ถ้าไม่มีก็คงต้องขอให้ใช้คริสทัลตรวจสอบ ซึ่งมีค่าใช้จ่ายที่ 3 เหรียญทองแดงต่อคนนะ! แล้วถ้าเกิดว่าเจอประวัติอาชญากรรม คงจะให้เข้าเมืองไม่ได้และไม่คืนเงินให้ด้วย」

ฉันที่เป็นถึงเจ้าของดินแดนนี้ ถ้าแสดงตัวตนให้เห็นก็น่าจะพาทุกคนผ่านได้สะดวก

จัดการให้เสร็จเลยละกัน

「อันที่จริงก่อนจะไปที่ปราสาท ฉันอยากจะเยี่ยมชมเมืองแบบไม่เปิดเผยตัวน่ะ...ดังนั้นช่วยเงียบไว้ด้วยนะ」

แล้วก็ยื่นตรานักผจญภัยให้เขา

「พูดอะไรของนายกัน! ถึงจะเปิดพวกขุนนาง...อ่ะ! ห๊าาาาาา――」

พอเขาดูที่ไปตรานักผจญภัยก็พบว่ามี รายละเอียดของ S แรงค์และชื่อเซเรสติดเอาไว้

「ก็บอกแล้วไงว่าให้เงียบหน่อย」

ถึงจะไม่ใช่ช่วงพีค แต่ก็มีคนมาเข้าแถวรอข้างหลังอีกหลายคน

หากเอะอะแถวนี้จะเป็นจุดสนใจเอาได้

「เข้าใจแล้วครับ ขออภัยที่ทำให้เสียเวลา」

「ถ้างั้นก็ขอให้ทุกคนผ่านไปด้วยเลยได้ไหม?」

「ฮ่ะ ย่อมได้เสมอครับ」

「ถ้างั้นก็พยายามเข้าล่ะ! ทุกคนไปกันเลยไหม?」

「「「「「「「「「「「โอ้ว」」」」」」」」」」」

ด้วยเหตุนี้เองพวกฉันก็เลยเข้ามาถึงภายในโคฮาเนะอย่างง่ายดาย