ตอนที่ 69 อิสระภาพและปัญหาต่อจากนี้

มุมของแช็ค

ฉันได้เดินทางมาถึงโบสถ์ใกล้ๆนี้พร้อมกับ 3 สาว

「ได้ยินมาจากท่านโป๊ปแล้วนะครับ....ดังนั้้นโปรดส่งอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์มาได้เลยครับ」 (โป๊ป-สันตะปาปาอันเดียวกันนะครับ เลือกได้ตามสะดวก)

「ขอโทษด้วยนะ」

「「「ต้องขอโทษด้วยค่ะ」」」

「เกินคาดมากเลยนะครับ...ที่ทั้งผู้กล้า นักบุญ นักบุญดาบ แล้วก็ปราชญ์....ในอดีตไม่เคยมีใครละทิ้งสัญลักษณ์แห่งความรุ่งโรจน์นี้มาก่อนเลย ก็จริงอยู่ว่าหากมีผู้บาดเจ็บสักคนสองคนก็คงจะมีเรื่องแบบนี้อยู่บ้าง แต่นี่ตั้งใจจะลาออกจากตำแหน่งกันทุกคนเลยสินะ....ช่างน่าเสียดายจริงๆ ทีนี้ก็คงเหลือแค่ท่านเซเรส」

「เดี๋ยวก่อนนะ! เซเรสไม่ได้เลิกยุ่งกับเรื่องนี้ไปนานแล้วหรอกเหรอ?」

「เฮ้อ～แซ็คนับแต่บัดนี้ไปคุณก็เป็นได้แค่ชาวบ้านคนหนึ่งแล้วนะ จากนี้ก็ได้โปรดระวังพูดคำจาของคุณให้ดีด้วย ต้องเรียกว่าท่านเซเรสนะครับ...แน่นอนว่าคุณต้องเรียกผมว่าท่านนักบวชแล้วด้วย เข้าใจหรือเปล่าแช็ค....นอกจากนี้หากมีใครสักคนหนึ่งละทิ้งความรับผิดชอบในเรื่องนี้ไปมันก็ต้องมีคนมารับผิดชอบแทนก็เท่านั้นเอง.....และคนที่ต้องออกมารับผิดชอบก็คือท่านเซเรส เอาละผมก็หมดเรื่องที่จะพูดแล้วด้วยอีกทั้งยังไม่อยากจะเสวนากับคุณที่ละทิ้งหน้าที่ของตนที่ได้รับมาจากท่านเทพธิดาอีกต่อไป ดังนั้นเชิญกลับไปได้แล้ว」

ฉันพูดอะไรไม่ออก....พวก 3 สาวเองก็ได้แต่นิ่งเงียบเหมือนกัน

◆◆◆

「ท่านแซ็คคะ กรุณาลงทะเบียนในปาร์ตี้ด้วยค่ะ」

「เธอกำลังพูดอะไรน่ะ? ก็ฉันนี่ไงแช็คหัวหน้าปาร์ตี้แสงแห่งความหวัง」

「แสงแห่งความหวังคือชื่อของปาร์ตี้ที่ถูกลงทะเบียนไว้โดยผู้กล้าค่ะ ในเมื่อท่านแช็คกับทั้ง 3 ท่านที่เหลือสูญเสียตำแหน่งดังกล่าวไปแล้ว ตอนนี้ท่านเซเรสที่เป็นวีรบุรุษจะทำการรับตำแหน่งหัวหน้าปาร์ตี้เป็นการชั่วคราว....เนื่องจากเรื่องนี้เบื้องบนได้ทำการดำเนินการไปแล้ว ดังนั้นหากท่านต้องการจะอยู่ในปาร์ตี้นี้เหมือนเดิม ก็ขอให้ไปคุยกับท่านเซเรสก่อนนะคะ」

ฉันจะไปกล้าขอให้คนที่ฉันคอยผลักไสทุกอย่างให้ว่าอยากเข้าปาร์ตี้ด้วยเฉยๆได้ยังไงกัน....

แถมก็เป็นตัวฉันเองที่ขับไล่เขาออกไปในอดีต....

「แซ็ค...นายแน่ใจแล้วใช่ไหม?」

「อื้ม ฉันแน่ใจ」

「งั้นก็เอาตามนั้นเถอะ…」

「นั่นสินะ」

บางทีพวกเธอ 3 คนก็คงคิดจะเลิกเป็นนักผจญภัยเหมือนกัน

จากนั้นฉันก็เดินทางไปพักที่โรงแรมใกล้ๆ

เห็นทีพวกเราคงต้องคุยกันเรื่องอนาคตต่อจากนี้ไว้บ้างแล้ว

「แล้วตอนนี้พวกเธออยากจะทำอะไรกันต่อล่ะ?」

「ฉันไม่อยากจะไปอยู่แนวหน้าอีกแล้ว....ดังนั้นก็เลยจะกลับไปอยู่แถวๆบ้านนอกแล้วรับมือกับพวกออร์คน่าจะดีเสียกว่า」

「ส่วนฉัน...ก็ว่าจะกลับไปที่หมู่บ้านสักครั้ง....เพื่อพักผ่อนแล้วค่อยๆคิดอะไรต่อน่ะ」

「ทางฉันจากนี้ไปก็อยากจะใช้ชีวิตแบบสบายๆบ้าง คงต้องคิดหางานนั่งโต๊ะไว้บ้างแล้วสิ....ตัวเลือกอย่างหมู่บ้านจิมูนะที่สงบสุขก็ไม่เลวเลย หวังว่าพอไปถึงแล้วจะหางานแถวๆนั้นได้บ้าง」

「สรุปก็คือ อยากจะกลับไปที่หมู่บ้านกันก่อน แล้วค่อยหาทางคิดเรื่องอื่นสินะ ถ้างั้น」

ฉันแบ่งเงินจำนวน 120 เหรียญทอง(12ล้าน) เป็นกองละ 30 เหรียญทอง

ด้วยจำนวนเงินที่มีตอนนี้ พวกเราก็คงไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย....นอกจากนี้พวกเราก็ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของปาร์ตี้แล้ว พันธะที่มีต่อกันและกันก็หายไป

ปัญหาที่เหลือก็คง....

「ฉันอยากจะถามพวกเธอทั้ง 3 คนว่าอยากจะให้ฉันทำยังไงกันพวกเธอดี?」

ตอนนี้ฉันไม่ได้เป็นผู้กล้าอีกต่อไปแล้ว

การจะมีภรรยาหลายคนจึงไม่สามารถทำได้อีก

ดังนั้นจึงมีเพียงแค่ 1 ใน 3 คนนี้เท่านั้นที่จะแต่งงานกับฉันได้

「นายหมายความว่ายังไงกันแซ็ค? คือนายจะถามว่านายควรจะเลือกใครจากพวกเรา 3 คนเหรอ? ถ้างั้นฉันว่านายเลือกมาเรียเถอะ เพราะความสัมพันธ์เดิมของพวกนายก็ดีอยู่แล้วนี่」

「นั่นสินะ ถ้านายจะแซ็คจะเลือกฉันจริงๆ...ฉันก็อยากจะให้เราคบกันก่อน แทนที่จะไปถึงขั้นหมั้นหมาย เพราะตอนแรกที่เราตั้งใจจะแต่งงานกันก็มีเรื่องของเซเรสเข้ามาด้วย แต่ตอนนี้พอได้เป็นอิสระจากภาระหน้าที่แล้ว ฉันก็เลยอยากจะใช้เวลาคิดอะไรหลายๆอย่างกับตัวเองสักหน่อยน่ะ」

「นายคงไม่ได้คิดจะเลือกฉันสินะ? คงจะเป็นลิดาไม่ก็มาเรียอยู่แล้วนี่เนอะ แต่ขอให้รู้ไว้นะไม่ว่านายจะเลือกใครฉันก็จะขออวยพรให้กับนายเสมอ!」

ตอนนี้ฉันไม่สามารถแต่งงานกับเจ้าหญิงหรือพวกขุนนางได้อีกต่อไปแล้ว

นอกจากนี้พอเห็นพวกเธอร้องไห้ออกมากัน หนทางที่พวกเราจะเดินทางไปเป็นปาร์ตี้อีกก็คงต้องจบลง

แล้วฉันก็ไม่อยากจะเห็นอนาคตที่พวกเธอต้องตายลงด้วย

ถึงจะคิดได้แบบนั้น

แต่ฉันก็ไม่รู้จะต้องทำอะไรต่อไปจริงๆ

ทั้งฉันและ 3 สาวก็ไม่ใช่ปาร์ตี้ผู้กล้าอีกต่อไปแล้ว จากนี้ไปจึงไม่มีความจำเป็นต้องออกผจญภัยด้วยกันอีก

ก็จริงว่าด้วยหน้าที่ บางทีพวกเราอาจจะได้อยู่ด้วยกันอย่างน้อยอีกสัก 2-3 ปี ไม่ก็อาจจะเป็น 10 ปี แต่นั่นก็เพราะพวกเราไม่มีทางเลือก

แต่ตอนนี้มันต่างออกไป พวกเราทุกคนเป็นอิสระกันแล้ว...พวกเราสามารถออกไปสัมผัสกับความรักที่แท้จริงได้ตามแต่ใจที่ตัวเองอยาก

ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่านับจากนี้พวกเธอจะเลือกฉันอยู่ไหมหรือจะไปเลือกคนอื่นแทน

ยังไงเวลาของพวกเราก็เหลืออยู่อีกมากมาย...เอาไว้ให้เวลาแต่ละคนไปคิดพิจารณาก็แล้วกัน

「นั่นสินะ ฉันว่าพวกเราควรจะมาเริ่มต้นอะไรกันใหม่ตั้งแต่ตอนนี้เลยดีกว่า...อย่างแรกคงต้องกลับไปที่หมู่บ้านก่อนละกัน...ยังไงมันก็ไม่เหมือนในอดีต ตอนนี้พวกเรามีเวลาคิดกันเหลือเฟือ」

「「「อื้อ」」」

หนทางของพวกเรานับจากนี้ยังอีกยาวไกล

◆◆◆

 ประตูของโรงแรมถูกกระแทกอย่างรุนแรง

「มีปีศาจหลุดเข้ามาภายในเมืองแล้วกำลังออกอาละวาด....ทางเรามีคำขอร้องเร่งด่วนในการปราบปรามให้กกับแซ็คนักผจญภัยแรงค์ S」

「พวกมันมีกันกี่ตัว แล้วก็ลักษณะของมันล่ะ?」

「หนึ่งตัวครับ แล้วก็เป็นประเภทกายแบบมนุษย์...ส่วนรายละเอียดอื่นพวกเราไม่ทราบ」

หากเป็นคำขอฉุกเฉินพวกที่มีแรงค์ A ขึ้นไปจำเป็นต้องรับงานไม่งั้นจะมีบทลงโทษ ฉันมองว่าหากเป็นพวกเรา 4 คนก็น่าจะรับมือกับมันไหว

ลิดา มาเรีย และเมลต่างก็มองมาที่ฉันทันทีที่ได้ยินเสียงเรียก

「มีคำขอด่วนเข้ามา ไปกันเถอะ!」

「「「ได้เลย」」」

พวกเราตอบรับคำขอ ก่อนจะสวมชุดเตรียมอุปกรณ์แล้วมุ่งหน้าไปจัดการกับปีศาจ