67 [เรื่องสั้น] ตำนานนักล่า - ชื่อดั้งเดิม:อย่าไปยุ่งกับผู้กล้า ลิลี่ - ฝั่งลิลี่ - ตอนที่ 2

ฉันอยู่ที่ไหน?

「เจ้าอยู่บนสวรรค์」

「คุณคือใครคะ?"」

「ข้าคืออิชทัส เทพธิดาผู้ตั้งเจ้าให้เป็นนักบุญ"」

「ฉัน... ไม่เคยอยากเป็นนักบุญน่ะค่ะ!」

「ข้ารู้... ไม่ว่าผู้กล้าเคนและเจ้าต่างก็ไม่ต้องการเป็นนักบุญ... ข้าขอโทษ!」

「ฉันไม่ต้องการคำขอโทษจากคุณหรอกนะคะ」

「เข้าใจแล้ว… ถ้าอย่างนั้น ข้าจะให้พรแก่เจ้าหนึ่งข้อเพื่อชดเชยมัน」

「พรแบบไหนก็ได้งั้นเหรอ?」

「ใช่แล้ว ผู้กล้าเคนเลือกที่จะไปอยู่กับผู้หญิงที่เขารัก」

「คุณสามารถทำแบบนั้นได้ด้วยงั้นเหรอคะ??」

「แน่นอน แต่เนื่องจากเขาไม่มีร่างกาย เขาเลยจะได้เกิดไปเป็นลูกของคนที่เขารักแทนนะ”」 

「.....」

「ถ้าอย่างนั้น ฉันอยากแต่งงานกับรูดี้และใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดไป!」

「ก็รอเขาตายแล้วไปสวรรค์... แล้วพวกเจ้าทั้งสองคนจะได้ไปเกิดใหม่ด้วยกัน」

「แบบนั้นมันได้ด้วยเหย๋อ?」

「ถึงเจ้าจะไม่บบรลุเป้าหมาย... แต่เจ้าทำดีที่สุดแล้ว...ไม่เป็นไร... เพราะข้าพรากชีวิตของเจ้าไปจากเขา」

「งั้นก็เชิญเลยค่ะ」

「แต่รอจนกว่าเขาจะมาที่นี่นะ! และข้าจะให้บริการนแกเจ้าเพื่อให้เจ้าเห็นชีวิตของเขา บางทีเขาอาจจะแต่งงานกับคนอื่น!」

ยัยเทพธิดาองค์นี้... โคตรแย่เลย

ถึงกระนั้น เธอก็มอบคริสตัลให้ฉันดูรูดี้

และในขณะที่ฉันมองเข้าไปในคริสตัล—

เดี๋ยวก่อนทำไมเขาถึงทำอย่างนั้น? เขาเป็นนักล่าและเขากำลังล่าปีศาจ ทำไม เป็นเพราะฉันงั้นเหรอ?

ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขายังนึกถึงฉันหลังจากทั้งหมดที่ฉันทำ

「เขาน่าทึ่งมาก... เขาแข็งแกร่งราวกับอัศวินศักดิ์สิทธิ์แม้ว่าเขาจะเป็นแค่นักล่าก็ตาม... เป็นไปไม่ได้...」

「รูดี้ของฉันน่าทึ่งมากใช่ไหมละคะ?」

「ใช่ แต่ทำไมเขาถึงไม่ได้อาชีพผู้กล้ากันล่ะเขาเก่งกว่าเคนแน่นอน」

ทำไมเขาถึงได้พยายามมากขนาดนี้กัน....ฉันก็มีความสุขนะที่เห็นนายตั้งใจจริง แต่ได้โปรดอย่าฝืนไปมากกว่านี้เลย

「.....」

ทำไมเขาถึงมีแววตาที่เศร้าสร้อยแบบนี้... หรือเป็นเพราะ ไม่มีฉันยืนอยู่ตรงนั้นกับเขางั้นเหรอ...? 

「ข้าเข้าใจแล้ว... เขามีจิตวิญญาณที่ยอดเยี่ยม อนนี้เขาคงจะแกร่งยิ่งกว่าที่เหล่าเทพและเทพปีศาจคาดไว้แน่」

โกหกน่า...เขาคิดจะสู้กับแมมมอนเหรอ...ทำไมกันละ?

「เจ้าต้องเข้าใจสิ... เขาตั้งใจที่จะล้างแค้นให้กับการตายของเจ้า... แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอก ด้วยอาชีพนักล่าของเขานั่น」 

「หุบปากดิ๊」

ยังไงซะรูดี้... เขาก็ยัง...

「เขาเป็นนักล่า และเขาสามารถเอาดวงตาของแมมมอนได้ด้วยความมุ่งมั่นอันมากมายงั้นเหรอเนี่ย...? แมมมอนที่แม้แต่ผู้กล้ากับนักบุญยังไม่ทให้มันระคายเลยเนี่ยนะไอ่หนุ่มนี้ใช้ได้นี่หน่า」

วิธีการต่อสู้ของเขาช่างน่าอัศจรรย์

「เขามีสติปัญญาที่ยอดเยี่ยม... แต่ตอนนีมือของเขาขาดไปข้างหนึ่งแล้วและเขาไม่มีปืนไรเฟิลแล้ว... มันจบแล้ว มันจบลงแล้ว」

「แค่เงียบไปซ่ะ」

ถ้าฉันอยู่ตรงนั้นฉันคงจะสามารถช่วยรักษาให้เขาได้แล้วแท้ๆ

「เขายอดเยี่ยมมาก เขาหักเขาของแมมมอน! เป็นสิ่งที่ไม่มีผู้กล้าคนไหนทำได้... แม้ว่าเขาจะเป็นนักล่า ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย แต่นั่นก็คือที่สุดที่เท่าที่เขาจะทำได้แล้วล่ะนะ」

「ได้โปรด… ฉันอยากอยู่ตรงนั้นเพื่อเขา ฉันอยากอยู่ตรงนั้นเพื่อขอโทษ… เพื่อรักษาเขา… ปลอบโยนเขา」

「ตกลง... รับเขาขึ้นมา... เขาแสดงให้ข้าเห็นสิ่งที่ดี... และข้าจะปล่อยเขาออกจากพันธนาการ」

「ค่ะ」

'บอกว่าฉันไม่รักนายแล้วได้ไง? เจ้าโง่รูดี้... ทั้งๆที่ฉันที่นี้เพื่อที่จะรับนายนะ...'

'ลิลี่...จริงๆเหรอ?'

'ใช่ ฉันขอโทษนะ... และฉันรักเธอนะรูดี้'

'ฉันก็รักเธอเหมือนกัน...และได้โปรดอย่าไปไหนเลยนะลิลี่'

'อืม ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น... และฉันจะอยู่ตรงนี้เพื่อนายเสมอ รูดี้'

◆◆◆

มุมมองของเทพธิดาอิชทัส

「มันแปลกมากเป็นไปไม่ได้ที่มนุษย์ธรรมดาซึ่งเป็นแค่นักล่าจะไล่ต้อนราชาแห่งสวรรค์ทั้งสี่ไปสู่จุดอับจนได้」 

ยังไม่มีใครในโลกนี้เอาชนะแมมมอนได้...

คำทำนายที่จะบอกผู้กล้าคนต่อไป ว่าอย่าต่อสู้กับแมมมมอนแต่ให้ต่อสู้กับจอมมารเลย

「รูดี้เด็กชาย... ต้องมีผู้นำทางอยู่สิ... และข้าไม่รู้ด้วยซ้ำ」

อย่างไรก็ตาม รูดี้ ขอบคุณนะ

「สำหรับตอนนี้ ข้าหวังว่าพวกเจ้าสองคนจะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขในโลกที่สงบสุข ในระหว่างที่ผู้กล้าคนต่อไปพวกเจ้าจะถือกำเนิดขึ้น ในฐานะ นักล่าและช่างเย็บผ้า」

อย่างไรก็ตาม วิญญาณของแมมมอนนั้นแข็งแกร่งเกินไป... สักวันหนึ่ง มันจะแข็งแกร่งกว่าแม้แต่จอมมาร

ข้าแน่ใจว่าผู้กล้าของข้าจะไม่คู่ควรกับเขาด้วยซ้ำ...

แต่รูดี้แสดงให้ข้าเห็นถึงสิ่งที่เป็นไปได้...

สักวันจะมีผู้ชายคนที่สองหรือสามอย่างรูดี้...

ใครบางคนจะมาพร้อมกับผู้ที่จะเอาชนะได้แม้แต่แมมมอน (คนที่สามารถเอาชนะแมมมอนได้จะต้องปรากฏตัวขึ้นอย่างแน่นอน