54 ผู้กล้า ปะทะ มังกร ตอนที่หนึ่ง

มุมมองของแซ็ค

คริลทัลสื่อสารได้ส่งแสงประกายออกมา...มันคือข้อความที่ส่งมาจากทางดินแดนศักดิ์สิทธิ์โดยตรง

หลังจากที่เซเรสจากไป หลายๆ อย่างมันก็เริ่มแย่ลง พวกเราก็เลยอยากจะขอให้พาเขากลับมา

แต่สุดท้ายก็คว้าน้ำเหลว...เพราะทางศาสนจักรได้ทำการปฏิเสธ

ไม่สิบางที ข้อความนั่นอาจจะ....

「ครับ!」

「ท่านแซ็ค นี่เป็น『คำขอ』จากท่านสันตะปาปาโรมาริสครับ」

ว่าไงนะ...ไม่ใช่เรื่องของเซเรสหรอกเหรอ?

ในฐานะที่ผู้กล้าคือผู้ส่งสารของเทพธิดา ดังนั้นพวกเขาย่อมต้องตอบรับต่อคำร้องของผู้คน จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะปฏิเสธ『คำขอ』ดังกล่าว

「มีคำขอเหรอครับ ท่านอาร์คบิช็อปโรอัน? หากท่านผู้นั้นมีคำขอมาทางพวกผมแน่นอนว่าพวกผมย่อมไม่ปฏิเสธอยู่แล้วครับ...ว่าแต่มันเป็นเรื่องอะไรเหรอครับ? 」

「น่ายินดีเป็นอย่างยิ่งที่ท่านตอบรับ…」

แน่นอนว่าต้องโกหกอยู่แล้ว

ตามเนื้อหาที่อาร์คบิชอปโรอันบอก ดูเหมือนจะมีมังกรหลายตัวกำลังจะผ่านเข้ามา

แต่แทนที่จะปล่อยให้พวกมันผ่านไปเฉยๆ ...พวกเราควรจะปราบมันเสียมากกว่า

สรุปย่อๆ ก็จะได้ประมาณนี้

「ว่าแต่ทำไมถึงเกิดเรื่องนี้ขึ้นได้กันครับ? ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าพวกมังกรจะรวมตัวกันเคลื่อนไหวมากขนาดนี้」

「จากรายงานที่ได้รับดูเหมือนท่านเซเรส วีรบุรุษของอาณาจักรจะทำการล่ามังกรไปหลายตัว....อันที่จริงนี่ก็แค่ข่าวลือนะครับ แต่ดูเหมือนว่าพวกมังกรจะหวาดกลัวเขามากจนทำให้ พวกมันพยายามหนีเขามาทางนี้....ผลที่ได้ก็เลยตามที่ว่าไปตอนแรก ถึงจะแต่งเสริมเติมไข่ไปบ้างแต่คนเขาก็ลือกันมาประมาณนี้แหละครับ」

ถึงจะเป็นเซเรสก็เถอะ....เป็นไปไม่ได้น่า

ก็จริงว่าเขาเป็นคนที่น่าทึ่งและเคยจัดการกับมังกรมาก่อนแล้ว แต่มันจะถึงขั้นมังกรกลัวเขาเลยงั้นเหรอ?

เป็นไปได้ยังไงกัน

「เซเรสนั้นเป็นคนที่น่าทึ่งอย่างแน่นอนครับ...แต่นั่นจะเป็นไปได้เหรอครับ」

「ในส่วนที่บอกว่า『มังกรหวาดกลัว』อาจจะเป็นข่าวลือ แต่เรื่องที่ท่านเซเรสล่ามังกรได้เป็นจำนวนมากนั้นของจริงแน่นอน ส่วนปลายทางของพวกมันก็คือเมืองใหญ่อย่างบลูยัน หากท่านไม่ทำการไปขัดขวางหรือเปลี่ยนทิศทางของพวกมันละก็ผู้คนในเมืองจะต้องล้มตายกันเป็นจำนวนมากแน่ๆ ...ดังนั้นข้าขอให้ท่านมีชัยในการต่อสู้ครั้งนี้」

นี่ล้อกันเล่นหรือไง....

สภาพปาร์ตี้ของเราตอนนี้ก็แย่พออยู่แล้ว....ยังจะให้ไปจัดการกับพวกมังกรอีกมันได้ซะที่ไหน

ของแบบนี้ต่อให้ตอนนี้เอาเซเรสมาด้วยก็ใช่ว่าจะทำให้สถานการณ์มันดีขึ้น

「พวกเราไม่มีทางจัดการกับมังกรจำนวนมากได้แน่ๆ 」 (แซ็ค)

「ก็แน่อยู่แล้วสิ...ถึงจะเป็นแค่มังกรตัวเดียว พวกเราก็เอาไม่อยู่หรอกนะ」 (ลิด้า)

「เวทมนตร์โจมตีที่ฉันใช้ได้ก็มีขีดจำกัดของมันอยู่ด้วย」 (เมล)

「ทางฉันเองก็ใช้ได้แค่เวทฟื้นฟู หากทั้ง 3 คนรับมือกับมังกรไม่ไหวฉันก็ทำอะไรไม่ได้หรอก」 (มาเรีย)

งั้นเหรอครับ? ถ้าเช่นนั้นแล้วทำไมท่านถึงต้องขับไล่วีรบุรุษอย่างท่านเซเรสออกจากปาร์ตี้ด้วยล่ะครับ...คือมันก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรหรอกครับหากท่านสามารถจัดการมังกรได้โดยไม่ต้องมีเขา นอกจากนี้หากเป็นท่านผู้นั้นละก็ เขาคงไม่มีทางบอกว่าตัวเองทำไม่ไหวแน่ๆ เหมือนกับพวกท่านหรอกครับ และถึงจะดูไม่ไหวจริงๆ เขาก็จะพูดเสมอว่า 『ผมจะทำให้ดีที่สุด』 ....คำพูดที่แสนอ่อนแอแบบพวกท่านเขาคงไม่มีทางพูดแน่ๆ

นั่นมันก็จริงอยู่....เพราะในอดีตเซเรสก็ช่วยพวกเราออกมาจากจุดคับขันได้หลายครั้งแล้วด้วยแผนการของเขา

แต่ว่า....ถึงจะเป็นเซเรสก็เถอะในสถานการณ์แบบนี้ยังไงก็ไม่น่าไหวหรอก

「 ผมคิดว่าถึงจะเป็นเซเรสก็ไม่ไหวหรอกครับในสถานการณ์ตอนนี้」

「ฮ้า～ตอนแรกก็ลังเลอยู่หรอกนะครับว่าจะพูดดีไหม แต่ความสำเร็จของปาร์ตี้ผู้กล้าจนถึงตอนนี้ ก็มีคนลือกันปากต่อปากว่าทั้งหมดนั้นจริงๆ แล้วมันเป็นผลงานของท่านเซเรสทั้งนั้นแหละ ปาร์ตี้นี้ก็แค่ขโมยผลงานของเขามาเท่านั้นเอง....ทางข้าก็ไม่ได้เชื่อหรอกนะครับว่าจะเป็นแบบนั้นจริง....แต่หากลองเทียบความสำเร็จของท่านเซเรสตั้งแต่ที่ออกจากปาร์ตี้ไปแล้ว.....จะบอกว่าไม่มีมูลเลยก็ไม่ได้…」

「นั่นมัน…」

「หากคิดว่าไม่สามารถฝ่าฟันไปได้ด้วยตัวเองก็ขอให้ท่านไปขอความร่วมมือกับลอร์ดแห่งบลูยัน ไม่ก็กิลด์นักผจญภัยกับทางโบสถ์ของเมือง ไหนๆ ท่านก็เป็นถึงผู้กล้าเลยนะครับ....สิทธิ์ที่จะสามารถยืมกำลังของอัศวิน ขุนนาง ศาสนจักรก็มีอยู่เต็มมืออยู่แล้ว...ท่านไม่คิดเช่นนั้นหรือ......หรือว่าท่านอยากจะผลักภาระทุกอย่างให้กับท่านเซเลสอีกรอบกัน? 」

「ต้องไม่ใช่แบบนั้นอยู่แล้วสิ…」

「ได้ยินแบบนี้ข้าก็สบายใจ...งั้นก็รีบๆ จัดการได้เลยนะครับ...วิกฤตครั้งนี้เป็นเรื่องที่ส่งผลกระทบต่อหลายชีวิต เราควรจะทำให้มันจบโดยเร็วที่สุด」

「เข้าใจแล้วครับ」

◆◆◆

「นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!! มีใครรู้ไหมว่าเราควรจะทำยังไงกันดี.? นี่มาเรียเธอคิดว่าไง...…」

「ค-คือฉันก็อย่กับเซเรสตอนที่เขาเคยไปขอความช่วยเหลือจากทางโบสถ์หรอกนะ....แต่ถ้าจะให้พูดมันไม่ใช่การยืมกองกำลังแต่เป็นการขอสมุนไพรพิเศษนิดหน่อยเฉยๆ ก็เถอะ…」

「ส่วนทางฉัน เซเลสเลยพาฉันไปที่คฤหาสน์ของพวกขุนนางอยู่คราวหนึ่งเหมือนกัน」

ถ้าแบบนี้ก็น่าจะไหว....

「งั้นทางมาเรียไปที่โบสถ์ เมลไปหาพวกขุนนาง ลิด้าไปที่กิลด์นักผจญภัย...หากพวกเราแยกกันขอความช่วยเหลือน่าจะเข้าท่ากว่า ส่วนทางฉันเดี๋ยวจะไปกับเมลเอง」

「「「รับทราบ」」」

หากฉันได้ออกโรงแล้วทั้งที....สุดท้ายมันจะต้องดีขึ้นแน่นอน

ตัวฉันก็เป็นถึงผู้กล้าเชียวนะ มีหรือพวกขุนนางจะไม่ยอมให้ยืมมือ

「ท่านผู้กล้าแซ็ค แล้วก็ท่านปราชญ์เมล ข้าเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วครับ....เรื่องอัศวินกับพวกทหารข้าจะเป็นกำลังให้เอง ทว่าข้าควรจะส่งพวกเขาไปสักกี่นายดีครับ? อาวุธควรจะเป็นหอกหรือดาบ แบ่งกองกำลังเป็นอย่างละกี่นาย แล้วก็จะใช้กลยุทธ์แบบไหนบ้างครับ」

แค่เริ่มมาก็ชักตามไม่ทันแล้วสิ


「เมล...ฝากเธอด้วยล่ะ」

สีหน้าของเมลซีดลงอย่างเห็นได้ชัดเลย

「งั้น ขออัศวินสัก 30000 นายเป็นไงคะ? ส่วนอาวุธก็หอก....」

สีหน้าขุนนางเต็มไปด้วยความผิดหวังในทันที

「เฮ้อ～ถึงที่แห่งนี้จะเป็นเมืองก็จริง แต่ไม่ใช่เมืองหลวงนะครับ....อัศวินที่พวกเรามีก็ไม่ถึง 100 คนหรอก และต่อให้พวกข้าจะรวมกำลังทหารทั้งหมดเข้ากับพวกนักผจญภัย ก็คงจะได้สักราวๆ 5000 คนครับ....หรือว่าบางที ทางท่านแซ็คกับท่านอื่นๆ จะไม่เคยมีประสบการณ์ในการบังคับบัญชาการกองทัพเลยเหรอครับ? 」

ก็แน่ล่ะสิว่าไม่เคย

เซเรสเองก็เคยบอกให้ฉันอ่านหนังสือบ้างอยู่หรอก

ไม่ใช่แค่เรื่องของพวกอย่างกลยุทธ์แต่เป็นเรื่องมารยาท นั่นนู่นนี่เยอะเลย แต่ก็เป็นตัวฉันเองนี่แหละที่ไม่ได้สนใจจะทำ

สุดท้ายก็ไม่มีใครในหมู่พวกเราสามารถสั่งการกองทัพได้

ก็เลยลงเอยที่พวกอัศวินจะได้รับคำสั่งจากลอร์ดแห่งบลูยัน

พวกศาสนจักรก็มีเอมิลที่เป็นบิช็อปคอยสั่งการแทน

ทางกิลด์นักผจญภัยก็จะเป็นหน้าที่ของกิลด์มาสเตอร์อย่างแบลน

ส่วนพวกฉันก็มีหน้าที่เป็นแนวหน้าในการลดจำนวนพวกมันให้ได้มากที่สุด

◆◆◆

「แซ็คนี่มันบ้าไปแล้ว...พวกเราไปรวมตัวกับคนอื่นเพื่อสู้เถอะ」

「ลิด้า ฉันเข้าใจนะ...แต่เราจะปล่อยแนวหน้านี้ไปไม่ได้หรอก」

「「แซ็ค」」

กลุ่มก้อนฝุ่นที่ฟุ้งเห็นได้มาจากบนท้องฟ้าตั้งแต่ไกลๆ

พวกมังกรได้ปรากฏตัวออกมาแล้ว