52 ติดสิน

[ชื่ออณาจักรบางตรงที่เปลี่ยนไปต้องขออภัยด้วยครับตอนก่อนๆน่าจะแปลผิด]

ท้ายที่สุด กว่าฉันจะได้กลับจากปราสาทก็ค่ำแล้ว

 ฉันบอกชิซุโกะและคนอื่นๆ ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นที่ปราสาท

 "เฮ้~ 'วีรบุรุษ(เอยู)' เหรอ มันเป็นชื่อที่ค่อนข้างเก่าที่เธอได้รับมาใช่ไหมจ๊ะ? เซเรสคุง"

 "ฉันไม่คิดว่าจะมีใครที่ได้รับตำแหน่งนี้ในช่วงร้อยปีที่ผ่านมาเลยเยี่ยมมาก เซเรส"

 "เซเรสซัง... คุณได้รับฉายาที่ล้ำค่ามากเลย... ในทางใดทางหนึ่ง มันมากกว่าฉายาของผู้กล้าซ่ะอีก (ยูชะ)"

 "ที่จริงแล้ว... ผู้กล้า(ยูชะ) เกิดมาเพื่อเป็นฮีโร่ แต่วีรบุรุษ (เอยู) เป็นชื่อที่บุคคลได้รับเนื่องจากลักษณะนิสัยและความสำเร็จของเขา/เธอ... เซเรสจัง พูดอีกอย่างก็คือเขาต้องการให้เธอมาเป็นกองกำลังพิเศษของอาณาจักรแทนที่จะให้ธออยู่ภายใต้การคุ้มครองของอาณาจักรนะจ๊ะ..."

 สุดท้าย ผลของการคุยกันของเราคือ... ความเงียบ

 "เซเรสคุง ถึงเราต้องการผู้สนับสนุนในอนาคต แต่ฉันไม่คิดว่าเราควรจะตัดสินใจที่จะเลือกอาณาจักรดามาร์ในตอนนี้นะจ๊ะ"

 "ถ้าอาณาจักรดามาร์เริ่มเคลื่อนไหวเพื่อชิงเซเรส... บางทีดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งกันดาลและจักรวรรดิกัลบันอาจมีบางอย่างที่จะพูดถึงเรื่องนี้เหมือนกัน"

"อืม... แค่ได้แรงค์ S ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เธอได้รับความสนใจมาก... แต่ก็ดันมีฉายาว่าดราก้อนสเลเยอร์และวีรบุรุษอีก(เอยู)... เซเรสซัง ถ้าจะยุ่งเลยนะเนี่ย"

 "ในช่วงเวลาของเรา เราได้รับเชิญจากผู้คนมากมายเพราะแรงค์ S ของเรา... ดังนั้นสำหรับตอนนี้ เธอแค่ต้องทำตัวเงียบๆไว้... แต่เธอสามารถคิดเกี่ยวกับมันได้หลังจากเงื่อนไขทั้งหมดเป็นไปตามที่เธอกำหนดแล้วพอใจนะจ๊ะ เซเรสจัง"

 ทำไมพวกเธอดูคุ้นเคยกับเรื่องแบบนี้กันจัง?

 "พ-พวกคุณทุกคนดูคุ้นเคยกับเรื่องนี้ดีจังเลยนะครับ..."

 "เซเรสคุง เรื่องแบบนี้เคยเกิดขึ้นกับเรามาก่อนนะจ๊ะ"

 "เซเรส... โดยปกติแล้ว ประเทศต่างๆ จะเจรจากับเราเกี่ยวกับความสัมพันธ์ ตำแหน่ง เงินทอง..."

 "ใช่แล้ว ฉันเลิกเป็นนักผจญภัยเพราะงานมันเยอะเกินไป... ถ้าฉันมีเงิน ฉันก็แค่อยากใช้ชีวิตแบบ 'ปกติ'... และฉันก็ปฏิเสธการเจรจาเหล่านั้น และจบลงด้วยการมีปัญหากับพวกเขา... อ่า ก็นานมาแล้วอะน่ะ..."

 "จริงนะ หญ้ามักจะเขียวกว่าเสมอ... ทุกหมู่บ้านก็มีปัญหาของตัวเอง... ฉันเชื่อว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมา การเป็นนักผจญภัยแรงค์ C นั้นสนุกที่สุด... ในวันวานที่เรายังเด็ก..."

 อันที่จริง เงียบไว้ก่อนจะดีกว่า

 เว้นแต่ว่าฉันจะเล่นใหญ่... จะไม่มีการแต่งตั้งอัศวินหรือการแต่งงานกับเจ้าหญิง

 ผู้หญิงสี่คนนี้ก็พอแล้วสำหรับฉัน

 เพราะพวกเฌอทั้งสี่ก็สนิทกัน เลยพอช่วยได้ แต่ฮาเร็มมันไม่สนุกเลย

 ในกรณีของแซ็คมีความแตกต่างอย่างชัดเจนในการปฏิบัติระหว่างสองสาวกับเมล ดังนั้นฉันเลยต้องคอยดูแลเมล

และบางครั้ง ในครอบครัวชนชั้นสูง นายหญิงจะทะเลาะกับภรรยาที่ชอบด้วยกฎหมายลับหลังสามี... และสุดท้าย คนใดคนหนึ่งก็ถูกวางยาพิษ...

 แต่พวกเธอทั้งสี่เป็นเพื่อนที่ดีกันตั้งแต่แรก ดังนั้นพวกเธอเลยจึงเขเากันได้ดี และผู้ชายคนเดียวที่ฉันรู้ว่ามีผู้หญิงที่เข้ากันได้ดีก็คือออร์คแมน (ฮาเร็มของออร์คแมนก็สนิทกันเหมือนกัน)

 ถึงกระนั้น Orcman ก็ยังมีรอยขีดข่วนบนใบหน้าในบางครั้ง

 * * *

 "ท่านมาริอาเน่มันก็นานแล้ว... "

 “ชิซุโกะซัง คุณรู้จักเธองั้นเหรอครับ?”

 "อุฟุฟุฟุ เซเรสคุงเราก็เป็นแรงค์ S เหมือนกัน... อย่างน้อยก็ต่อหน้า"

 "อืม เรารู้จักกัน...ในฐานะลูกค้าและนักผจญภัยนะ"

 คนรู้จักจากคำของั้นเหรอ?

 "เซเรสซัง คุณไม่คิดว่ามันแปลกเหรอ อาณาจักรวาร์ด้าถูกทำลาย และสมาชิกในราชวงศ์รอดชีวิตมาได้... แล้วเซเรสซังคุณจำไม่ได้เหรอ? พวกเราสี่คนไปเที่ยวกันด้วยกันไม่ใช่เหรอ?”

 ฉันจำได้ว่า... 'ผมอยากไปเที่ยวกับสาวๆมาเลยครับ' แล้วพวกเธอก็ไป แม้ว่าชูโตะและคาซุมะจะห้ามพวกเธอก็ตาม

ฉันจำได้เพราะฉันไม่เคยเห็นสิ่งนี้มาก่อน

 ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าจะเป็นหมู่บ้านที่มีผู้ชายเป็นใหญ่ แต่หัวหน้าหมู่บ้านและที่ปรึกษาหมู่บ้านก็สนับสนุนให้ชิซุโกะซังและคนอื่นๆ ไปเที่ยวอย่างผิดปกติ โดยกล่าวว่า 'แสดงให้เราเห็นว่าคุณมีค่าพอที่จะให้ผู้หญิงไปเที่ยว กับผู้หญิงคนอื่น ๆ อย่างสบายใจเป็นครั้งคราว'

 "เซเรสจัง ดูเหมือนว่าเธอจะจำได้สินะจ๊ะ... เราเป็นคนที่ไปช่วยเจ้าหญิงมาริอาเน่ตามคำร้องขอของกษัตริย์แซนมาร์กที่ 4 นะจ๊ะ" (เปลี่ยนจากซานมาร์คเป็นแซน)

 การช่วยเหลือราชวงศ์จากกองทัพปีศาจที่สามารถทำลายอาณาจักรได้แม้เพียงคนเดียว

 นั่นไม่ใช่เรื่องง่าย แม้กระทั่งสำหรับฉัน นับประสาอะไรกับแซ็คและคนอื่นๆ

 “ชิซุโกะซัง คุณเคยพูดมาก่อนว่าผมล่าราชาโอเกอร์และโอเกอร์ตัวอื่น ๆ ได้ 30 ตัว และมันก็น่าทึ่งมาก… แต่คุณแน่ใจจริงๆเหรอครับว่าแข็งแกร่งกว่าคุณมาก”

 ทำไมเธอดูประหลาดใจจัง?

 "เซเรสคุง ผิดแล้ว... เราไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น... ในหมู่พวกเรา ฮารุกะกับมิซากิเก่งที่สุดในการต่อสู้ระยะประชิด ใช่ไหมละ? คิดว่าไง?"

 "เซเรส... ไม่มีทางหรอกนะแต่บางทีนายอาจจะบอกได้ว่าจริงเพียงครึ่งเดียว"

 "ฉันก็รู้สึกแบบเดียวกัน"

 แล้วพวกเธอช่วยเจ้าหญิงจากกองทัพปีศาจที่จะทำลายอาณาจักรได้ยังไงละ?

 “แล้วพวกคุณทำ...”

 "เธอเห็นไหม หากเป็นการต่อสู้แบบตัวต่อตัว เซเรสจะแข็งแกร่ง แต่ก็มีวิธีที่จะเอาชนะพวกนั้นได้... แบบนี้"

 ฮารุกะเข้าไปข้างหลังชิซุโกะและดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน

 แล้วยิ้มล่ะก็บอกว่า...

 "เซเรส จงฆ่าตัวตายไปซ่ะ... ไม่งั้นฉันจะฆ่าเธอคนนี้..."

 "ห๊ะ..."

 "แน่นอนว่านี่แค่ล้อเล่นนะ... ขอโทษนะชิซุโกะ"

 "ไม่เป็นไร... แต่เธอก็เห็นสิ่งที่ฮารุกะเพิ่งทำแล้วใช่ไหม เซเรสคุง ความแข็งแกร่งไม่ใช่ทุกสิ่ง มีวิธีอื่นที่จะเอาชนะคู่ต่อสู้ของเฌอด้วยการกำหนดเป้าหมายไปที่จุดอ่อนของพวกเขาด้วยจ๊ะ..."

 "นั่นคือสิ่งที่ชิซุโกะเชี่ยวชาญ... นายสามารถปล่อยให้วิธีการขี้ขลาดเป็นของชิซุโกะและซาโยะได้เลย ส่วนเซเรสจังสามารถต่อสู้อย่างยุติธรรมและสี่เหลี่ยมจัตุรัส(น่าจะหมายถึงสนามมวย) ได้เลย..."

"อาร่า มิซากินั้นมันแย่มากเลยนะ... ฟังดูเหมือนฉันเป็นคนใจดำไม่ใช่เลยไม่ใช่รึไง?"

 "ใช่... มิซากิแย่มาก... บางทีฉันควรจะแช่เธอสักทีนะ"

 "ชิซุโกะ ซาโยะ ล้อเล่นน่า...แค่ล้อเล่นขำขำเอง"

 "อุฟุฟุฟุ ฉันรู้น่า... ถึงอย่างนั้น แม้ว่าเซเรสคุงจะแข็งแกร่งพอ... โปรดระวัง... มีเล่ห์เหลี่ยมมากมายที่ผู้คนสามารถใช้ได้นะจ๊ะ..."

 "ครับ..."

 การติดต่อทางการเมืองยังเป็นตัวล่อ... ต่อจากนี้ไปต้องระวังให้ดีซ่ะแล้วสิ