หน้าหลัก > เพื่อนสนิทผมคิดไม่ซื่อผมเลย ยม. มัน! (นิยาย) > ตอนที่ 48

ตอนที่ 48 - มังกรได้ถูกล่าแล้ว

เพื่อนสนิทผมคิดไม่ซื่อผมเลย ยม. มัน! (นิยาย)

48 มังกรได้ถูกล่าแล้ว


"เซเรส... ให้เราทำงานเถอะนะ!"

 

 "ไม่เป็นไรครับ... แต่ทำไมวันนี้เราไม่ไปรับอุปกรณ์ของคุณกันล่ะครับ? แล้วพรุ่งนี้เราจะไปล่าสัตว์ด้วยกัน"

 

 ตอนนี้เราพร้อมแล้ว อาจถึงเวลาที่ต้องไปทำงานด้วยกันแล้ว

 

 "เซเรสคุง... ไม่เป็นไรนะจ๊ะ?"

 

 “เซเรสซัง เราจะออกไปข้างนอกจริงๆ เหรอ?”

 

 "เซเรสจัง... ก่อนอื่น เราต้องเตรียมอุปกรณ์ของเรากันก่อนนะจ๊ะ"

 

 * * *

 

 ตอนนี้เราอยู่ที่ร้านขายอาวุธ

 

 "เซเรสคุง... อุปกรณ์นี้มันอะไรกันนะจ๊ะ?"

 

 "อุปกรณ์ของชิซุโกะซังเป็นของจำลองของ 'คฑารักษาของเทพธิดา' และเสื้อคลุมสปิริตธาตุน้ำ... ผมน่ะก็อยากหาคฑาจริงๆมาให้อยู่หรอกนะครับแต่หาไม่เจอ ผมก็เลยต้องสร้างมันขึ้นมาด้วยมิธริล และมันก็สร้างโดยช่างฝีมือดีที่สุดในเมือง ดังนั้นมันจึงน่าจะใกล้เคียงกับของจริงมากทีเดียวครับ”

 

 “เซเรส...เจ้านี้คือของฉัน...จริงๆเหรอ?”

 

 "อาวุธของพี่สาวคือ 'ดาบเรเปียร์กุหลาบดำ' ของจริงสูญหายไปในประวัติศาสตร์และไม่มีอยู่จริง เพราะงั้นผมเลยให้ช่างฝีมือระดับปรมาจารย์สร้างอันที่ใกล้เคียงกับต้นฉบับตามวรรณกรรม และเกราะเบานั่นทำจากมิธริล จะได้ไม่มาขวางทางการต่อสู้แค่นั้นแหละครับ”

 

 "เซเรสซัง... คฑานี้... มันคืออะไรงั้นเหรอ?"

 

 "อาวุธของซาโยะซังคือ 'หงส์แห่งน้ำแข็ง' ซึ่งเป็นที่ดีที่สุดที่นักเวทย์น้ำแข็งใช้ แต่มันเป็นเพียงแบบจำลองเนื่องจากมันหายไปในตำนาน... ถึงอย่างนั้น มันควรจะใกล้เคียงกับของจริงมากเพราะมัน สร้างโดยช่างฝีมือระดับปรมาจารย์และมีขนสปิริตแห่งน้ำแบบเดียวกับของชิซุโกะซัง... อันนี้น่าจะใช้ได้นะครับ"

 

 “ของฉันก็ดูน่าทึ่งเหมือนกันนะเนี่ย”

 

 "ของมิซากิซังคือ 'ดาบใหญ่แห่งจักรพรรดิเพลิง' มันสร้างจากมิธริลรวมกับเวทย์ไฟ แต่นี่ก็เป็นของจำลองเช่นกัน และสำหรับชุดเกราะ มันเป็นเกราะสะท้อนแสง แม้ว่ามันจะไม่สามารถป้องกันเวทย์มนตร์ได้ แต่ก็สามารถป้องกันการโจมตีปกติส่วนใหญ่ได้ ดังนั้นมันเลยปลอดภัยมากเลยครับ"

 

 แม้ว่าพวกเธ จะเคยเป็นถึงแรงค์ S แต่พวกเธอก็แต่งงานและใช้ชีวิตแบบชาวบ้าน เพราะงั้นเลยมีช่องว่างอยู่และต้องใช้เวลากว่าฝีมือของพวกเธอจะกลับมา... อย่างไรก็ตาม อาจมีบางคนพูดลับหลังหากพวกเธอเริ่มด้วยการล่าก็อบลินหรืออะไรสักอย่าง


เมื่อพิจารณาถึงสิ่งนี้ อย่างน้อยพวกเธอน่าจะเริ่มด้วยออร์คหรือผีดิบ

 

 และพวกเธอต้องการอุปกรณ์เพื่อเติมเต็มช่องว่างเพื่อไม่ให้ถูกปัดออกจากเท้า

 

 นอกจากนี้ พวกเขาต้องการเวลาในการสร้างอุปกรณ์เพื่อเติมเต็มช่องว่าง

 

 โดยทิ้งอีกสามคนไว้ข้างๆ ฮารุกะชอบเคลื่อนไหวร่างกายมากกว่า... และด้วยนิสัยแบบนี้ เธออาจใกล้จะสิ้นเชือกแล้ว

 

 “เซเรสคุง... เราจะไม่สู้กับราชาปีศาจใช่ไหม เพราะอุปกรณ์นี้ก็เช่นกัน….”

 

 "เซเรส นี่เป็นอุปกรณ์ที่ยอดเยี่ยม... แต่เรากำลังล่าอะไร...สายพันธุ์มังกร?"

 

 "เซเรสซัง... เราจะล่าเหยื่อแบบไหนดี?"

 

 “ไวเวิร์นดีไหม?”

 

 “ไม่ เพราะทุกคนมีช่องว่างอยู่ อย่ากดดันมากเกินไปและเริ่มด้วยออร์คดีกว่าครับ นอกจากนี้ เรายังมีเงินเหลือเฟือเพราะงั้นพวกคุณค่อยๆเป็นค่อยๆไปดีกว่าครับ สำหรับผมโดยส่วนตัวแล้ว ผมไม่ต้องการเป้าหมายใหญ่ และเป้าหมายของผมก็แค่ 'ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข' เองครับ"

 

 "'ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข' กับเซเรสคุง... ดีจัง!"

 

 "เซเรส นายพูดถูก... มันคงจะดีถ้าเราได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข"

 

 "อืม~ เยี่ยมไปเลย!"

 

 "ฟังดูดีนะจ๊ะ!"

 

 “งั้นพรุ่งนี้เราจะไปล่าด้วยกันนะครับ”

 

 """"ได้เลย""""

 

 ตอนนี้เราพร้อมและปลอดภัยแล้ว... เราสามารถออกล่าด้วยกันได้โดยไม่มีปัญหา



 * * *

 

 มุมมองของกษัตริย์

 

 “เจ้าหมายความว่ามังกรทุกสายพันธุ์ทั่วเมืองหลวงถูกล่า...จริงหรือ...?”

 

 "ใช่แล้ว ดูเหมือนว่าท่านเซเรสกำลังตามล่าพวกมันโดยไม่ทราบสาเหตุขอรับ"

 

 “เอารายงานมาให้ขาดูหน่อยซิ...”

 

 อะไรนะ... นี่คือประวัติศาสตร์การต่อสู้งั้นเหรอ?

 

 มังกรเพลิงลุกโชติหกตัว สายพันธุ์ที่สูงกว่ามังกรเพลิง... แค่หนึ่งในนั้นต้องการกองพันอัศวิน... และยังล่าถึงหกตัว...

 

 มังกรศิลาสี่ตัว สายพันธุ์ที่สูงกว่ามังกรปฐพี...


มังกรน้ำแข็งสามตัว สายพันธุ์ที่สูงกว่ามังกรวารี…

 

 มังกรราชันย์วายุห้าตัว สายพันธุ์ที่สูงกว่าของมังกรวายุ...

 

 และเขาได้ล่ามังกรและไวเวิร์นธรรมดามากกว่าร้อยตัว

 

 แต่เค้าว่ากันว่าทุกวันนี้ไม่ค่อยเห็นพันธุ์มังกรแถวนี้แล้ว

 

 "และท่านเซเรสทำทั้งหมดนั้นด้วยตัวคนเดียว... นั้นคือสิ่งที่เจ้าจะบอกสินะ... งั้น..."

 

 "ใช่ขอรับ... ไม่มีมังกรรอบเมืองหลวงอีกแล้ว... อาจเป็นเพราะพวกมันกลัวการถูกล่า... พวกมันหนีไปและไม่มีใครพบเห็นอีกเลยขอรับ"

 

 อะไรนะ แข็งแกร่งขนาดนั้นเลยอย่างงั้นรึ...? คนคนหนึ่งจะได้รับเหรียญตรา "ดราก้อนสเลเยอร์" จากการฆ่ามังกรหนึ่งตัว... แต่เพื่อตามล่าสายพันธุ์องมังกร... ทั้งหมด...?

 

 เขาด้อยกว่าสี่อาชีพหลักในปาร์ตี้ของผู้กล้าจริง ๆรึ?

 

 ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าสิ่งมีชีวิตแบบนี้จะด้อยกว่าผู้กล้าหรือจอมมาร

 

 "อ็อตตะ… ข้าเสียสติไปแล้วงั้นเหรอ? ข้าอดคิดไม่ได้เลยว่าท่านเซเรสนั้นแข็งแกร่งกว่าผู้กล้าและจอมมารอีก"

 

 “ผมไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต... แต่ก่อนนี้ ผู้กล้าสามารถล่าไวเวิร์นได้โดยลำพัง... อย่างไรก็ตาม ผมได้ยินมาว่าพวกเขาต่อสู้กับออร์คคิงเพราะสภาพที่ย่ำแย่ในช่วงที่ผ่านมา... และ มีข่าวลือที่ไม่ดีออกมาเต็มเลยขอรับ"

 

 “ข่าวลือ?”

 

 "ใช่ครับ... ความจริงก็คือพรรคของผู้กล้านั้นอ่อนแอจริงๆ... และท่านเซเรสจะต้องได้รับเครดิตสำหรับความสำเร็จทั้งหมด หลายคนเชื่อเช่นนั้น"

 

 "เป็นไปไม่ได้"

 

 "แต่มันเป็นความจริงที่ว่าสิ่งมีชีวิตที่เคยล่าไวเวิร์นได้กำลังต่อสู้กับออร์คคิง… และความจริงนั้นก็ดูน่าเชื่อถือขึ้นหลังจากที่ท่านเซเรนถูกขับไล่และพวกนัันก็อ่อนแอลง"

 

 ดูเหมือนว่าข้าจัต้องได้ท่านเซเรสมา… มันเป็นสิ่งสำคัญอันดับแรกสำหรับข้าเลยต่างหาก