หน้าหลัก > เพื่อนสนิทผมคิดไม่ซื่อผมเลย ยม. มัน! (นิยาย) > ตอนที่ 22

ตอนที่ 22 - ฉันไม่ได้แค้นขนาดนั้น

เพื่อนสนิทผมคิดไม่ซื่อผมเลย ยม. มัน! (นิยาย)

22 ฉันไม่ได้แค้นขนาดนั้น


ฉันได้ยินจากชิซุโกะ

 

 ว่าฉันอ่อนแอ...

 

 ว่าฉันไม่มีความแค้นต่อแซ็คและคนอื่นๆ มากนัก

 

 แน่นอนว่าฉันโกรธที่พวกเขาไล่ฉันออกจากงานปาร์ตี้ แต่มันก็เป็นเหมือน 'อิสระ' สำหรับฉัน

 

 เหมือนยกของหนักออกจากบ่า

 

 นั่นคือทั้งหมดที่ฉันคิดได้

 

 พวกนายรู้ไหมว่าร่างกายของฉันลำบากมากพอฉันอยู่กับพวกเขา และฉันก็อารมณ์เสียมากด้วย

 

 แต่ก็นั่นแหละ... ฉันไม่คิดจะแก้แค้นหรอกนะ

 

 เพราะกฎหมายแรงงานไม่มีในโลกนี้ยังไงละ...

 

 ถ้าใครอยากเป็นพ่อค้าในโลกนี้คงยาก

 

 หากมีใครต้องการเป็นช่างฝีมือ การฝึกงานก็ทั้งยากและได้ค่าตอบแทนต่ำ


ถ้าใครอยากเป็นกุ๊กก็ต้องหัดทำงานโดยโดนดุบ้าง

 

 มันเป็นโลกแบบนั้น นั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรขนาดนั้น

 

 ในตอนแรกฉันไม่ชอบ มาเรีย ลิด้า หรือ เมล ที่เป็นเพศตรงข้ามเลยซักนิด

 

 แต่ฉันขอรับตัวพวกเธอไปได้ไหม?

 

 ถ้ามีคนถามคำถามนั้น... ฉันแน่ใจว่าฉันทำไม่ได้

 

 ความรักของฉันที่มีต่อพวกเธอมันไม่ใช่ความรักแบบคู่รัก แต่เป็นมิตรภาพหรือครอบครัวมากกว่า

 

 ฉันหมายถึง จุดยืนของฉันเป็นเพียงพี่เลี้ยงเด็กให้พวกเธอเพราะพวกเ๔อขอให้ฉันทำ และฉันก็จะเลิกทำเมื่อเด็กๆ ที่ฉันรับเลี้ยงบอกฉันว่าพวกเธอไม่ต้องการฉันอีกต่อไป

 

 นั่นคือทั้งหมด

 

 มันอาจจะดูน่าสมเพช แต่นั่นคือสิ่งที่ฉันรู้สึกข้างใน

 

 "ชิซุโกะซัง ผมซาบซึ้งในความรู้สึกของคุณมากเลยนะครับแต่ผมไม่ต้องไปไกลขนาดนั้นก็ได้ครับ"

 

 “เซเรสคุงไม่โกรธเลยเหรอจ๊ะ?”

 

 “แน่นอนว่าผมเองก็อารมณ์เสียนิดหน่อยแต่มันก็แค่ก่อนที่ผมจะได้กลับเจอคุณครับ”

 

 "เซเรสคุงน่ะใจดีเกินไปนะ แต่สิ่งที่เซ็คทำไม่ดีเลยนะจ๊ะ คิดดูสิ"


อย่างไรก็ตาม ยิ่งฉันคิดถึงมันมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งสนใจน้อยลงเท่านั้น

 

 ฉันหมายความว่ามันไม่ได้เลวร้ายทั้งหมด เพราะฉันเป็นสมาชิกของปาร์ตี้ผู้กล้า ฉันเลยมีสิทธิ์ที่จะแต่งงานได้หลายครั้ง

 

 "ผมคิดทบทวนมาแล้วครับและผมก็ไม่ได้มีความรู้สึกหนักใจมากเกินไปหรือแทบไม่มีเลยครับ"

 

 “เซเรส อย่าลังเลนะ”

 

 “เซเรสซัง ไม่เป็นไรนะ?”

 

 "เซเรสจัง...แน่ใจนะว่าไม่เป็นไรนะ?"

 

 "เพราะอะไร พวกคุณรู้ไหมครับ? พวกคุณไม่สังเกตเหรอ? รสนิยมผู้หญิงของผมก็คือแบบ ชิซโกะซัง พี่สาว มิซากิซัง และซาโยะซัง ที่มีความอดทน ใจดี และสวยงามยังไงละครับ... และไม่มีใครเลยในปาร์ตี้นั้นที่เป็นแบบนั่นครับ”

 

 """"เซเรส (คุง) (ซัง) (จัง)""""

 

 "ผมหมายถึง ฉันเพิ่งจะถูกไล่ออกจากปาร์ตี้ แค่นั้นครับ... ผมได้เงินสำหรับเรื่องนั้นแล้วด้วยครับ… นอกจากนี้ สมมติว่าผมไม่ได้อยู่ในปาร์ตี้ของแซ็คในกรณีนั้นผมจะไม่ได้รับ 'สิทธิในการแต่งงานหลายครั้งอย่างถูกต้อง’ นะครับและตอนนี้ที่ผมอยู่ที่นี่ทุกคน ไม่ใช่แค่ชิซุโกะซัง"

 

 """"เซเรส (คุน) (ซัง) (จัง)""""

 

 “แม้ว่าผมจะมีช่วงเวลาที่เลวร้ายบ้าง แต่มันก็ทำให้ผมมีความสุข... แค่นั้นยังไม่พออีกเหรอครับ?”

 

 เป็นแบบนี้น่าจะดีแลัวใช่ไหมนะ?

 

 "เซเรสคุงใจดีเกินไปแล้วนะแต่ถึงเธอจะพูดแบบนั้น... การดุเด็กดื้อก็สำคัญเหมือนกันนะ"

 

 "เซเรส แม้ว่าเซเรสจะยกโทษให้ลิดเา แต่ฉันก็ไม่สามารถยกโทษให้เธอได้หรอกนะ"

 

 ทำไมพวกเธอถึงพูดแบบนั้นกันนะ...

 

 "เซเรสซัง สิ่งที่เมลทำเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่ฉันเคยเห็นมาเลยค่ะ... และในฐานะแม่ ฉันจะไม่มีวันให้อภัยเธอเป็นอันขาด"

 

 “เซเรสจัง ฉันก็ไม่มีวันยกโทษให้มาเรียเหมือนกัน”

 

 จริงสิ... ต่อให้ฉันยกโทษให้แซ็คและคนอื่นๆ แม่ทั้งสี่ครก็คงจะไม่มีวันยกโทษให้พวกเขาหรอก ใช่ไหมนะ?

 

 ฉันไม่มีทางเลือก...

 

 “ถ้าพวกนั้นยังขัดขืนก็ลงโทษพวกนั้นเพิ่มแต่ฉันขอคิดก่อนนะ”

 

 ฉันคิดว่าถ้าไม่เข้าไปยุ่ง ก็พอ... แต่พวกเธอไม่ยอมให้ฉันทำแบบนั้นแน่

 

 ฉันจะต้องคิดหาวิธีที่ดีกว่านี้...

 

 ในท้ายที่สุด ฉันขอให้เรื่องนี้พับไว้ก่อน และเราตัดสินใจที่จะสะสางปัญหาของมิซากิและซาโยะกันก่อน