"ฉันทะลุมิติเข้ามาในนิยายรักรันทด กลายเป็นตัวร้ายสุดโฉดที่ไม่ว่าทำอะไรก็โดนเกลียดขั้นสุด แต่ความสิ้นหวังก็อยู่ได้ไม่นาน "เดี๋ยวนี้เลย! เอาชุดไปแก้ให้ถูกใจท่านหญิงเดี๋ยวนี้!" "เรื่องการบ้านน่ะลืมไปได้เลย" "นี่ไงล่ะ อัญมณีหนึ่งเดียวในจักรวรรดิที่เธอใฝ่ฝัน" แค่ทำหน้าบึ้งนิ่งๆ คนรอบข้างก็พร้อมใจกันทำตามที่ฉันพูดทุกอย่าง งั้นจะต้องไปลำบากใช้ชีวิตแบบคนโง่ๆ ไปทำไมกัน? เป็นตัวร้ายแบบนี้ต่อไปดูท่าจะสบายกว่าเยอะ "ท่านพ่อคะ ทำไมต้องใช้วิธีแก้สมการที่เชื่องช้าและไร้ประสิทธิภาพแบบนี้ด้วยคะ"