ตอนที่ 19 พูดคุย

(ฝั่งของมิโดริคาวะ)

「ถ้าอย่างงั้นมาเริ่มกันเลยไหมคะ คุณมิโดริคาวะผู้มี『โชคอันแรงกล้า』? 」

สาวหูแมวผมดำ พูดขึ้นระหว่างที่ฉากหลังแห่งความรุนแรงยังดำเนินต่อไป

「ได้ค่ะ มาเริ่มกันเลย」

มิโดริคาวะที่ฝ่าฟันความเป็นตายมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ตอบอย่างเยือกเย็น

แน่นอนว่า หากเป็นข้างในใจตอนนี้มันวุ่นวายราวกับไฟลุก พูดได้เลยว่านี่แหละที่สุดเท่าที่ชีวิตนี้เธอเคยพบเจอมา

──จะว่าไประหว่างที่พูดคุยกันผ่านข้อความมาจนถึงตอนนี้ เธอก็ไม่เคยบอกชื่อ หรือสกิลเฉพาะตัวของเธอให้อีกฝ่ายรู้เลยนี่หว่าทำไมถึงรู้ได้นะ นอกจากนี้ถึงฉากหลังจะเกิดการต่อสู้แสนดุเดือดขึ้น แต่กลับไม่มีเสียงรบกวนถูกส่งเข้ามาทางนี้เลย เป็นไปได้ว่าอีกฝ่ายกำลังจัดการแก้ไขภาพที่ส่งมาแบบเรียลไทม์ ก็แปลว่านอกชายหนุ่มหน้ากากหมีนั่น กับสาวหูแมวผมดำนี่ พวกเขาอาจจะมีคนคอยช่วยดูแลด้านนี้อย่างน้อยก็อีกหนึ่งคน

มิโดริคาวะเหลือบมองไปทางคาโต้ ทางนั้นก็พยักหน้าให้

──รุ่นพี่คาโต้ก็คงจะคิดแบบเดียวกันกับเธอ ก็เลยส่งไม้ต่อไปที่ทีมวิเคราะห์

ในเมื่อมันมาถึงขนาดนี้แล้ว ที่เหลือก็คือต้องตั้งสมาธิจดจ่ออยู่กับหญิงสาวตรงหน้า

「ก่อนอื่นขอทราบชื่อของคุณหน่อยได้ไหมคะ」

「กรุณาเรียกฉันว่าคุโระค่ะ」

「เข้าใจแล้วค่ะ คุณคุโระ ขอขอบพระคุณที่ไว้วางใจดันเจี้ยนคอร์เปอเรชั่นของเราในงานครั้งนี้นะคะ」

「แล้วทางคำขอที่ส่งให้เป็นอย่างไรแล้วบ้างคะ? 」

──ก็จริงอยู่ว่าอยากจะคุยสัพเพเหระให้มากกว่านี้ เพื่อดึงข้อมูลจากอีกฝ่ายให้มากที่สุด แต่ก็ไม่มีความจำเป็นต้องไปเสี่ยงให้อีกฝ่ายผิดหวังเอาตั้งแต่แรกดังนั้นเข้าเรื่องเลยแล้วกัน

「เกี่ยวกับคำขอของคุณคุโระที่ส่งมา ทางเราได้จัดการให้หมดเรียบร้อยแล้วค่ะ」

「ขอยืนยัน กลับกันทางนั่นต้องการ การจัดส่งสมุนไพรวิญญาณอย่างต่อเนื่องถูกต้องหรือไม่? 」

「ค่ะ เป็นไปตามนั้น」

──ไม่ ของดียังไม่หมดแค่นั้น

สกิล『โชคอันแรงกล้า』กระซิบบอกกับเธอ

「อย่างไรก็ตาม จากนี้จะเป็นคำขอเพิ่มเติมจากส่วนของพวกเรา นอกจากการกำหนดให้พื้นที่ดังกล่าวเป็นพื้นที่พิเศษแล้ว เราอยากจะขอเสนอให้ทางดันเจี้ยนคอเปอเรชั่นมาตั้งสาขาอยู่บริเวณพื้นที่พิเศษในฐานะเพื่อนบ้านที่เป็นมิตรค่ะ ตราบใดที่ข้อตกลงก่อนหน้าของพวกเรายังอยู่ ทางเราก็จะจัดหาสมุนไพรวิญญาณให้กับพวกคุณเพื่อแสดงถึงสัญลักษณ์แห่งมิตรภาพ」

「ทางนี้ก็ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะรับมิตรภาพนั้นเอาไว้ค่ะ ว่าแต่ดันเจี้ยนของพวกคุณจะตั้งชื่อว่าอะไรกันคะ? 」

มิโดริคาวะถาม

──จังหวะนี้แหละ

「เนื่องจากเป็นดันเจี้ยนที่ไม่เคยมีการลงทะเบียนมาก่อน ทางเราจะขอตั้งชื่อให้เป็นดันเจี้ยนคุโระ 1 แล้วกันค่ะ」

「……เราจะนำไปขึ้นทะเบียนตามชื่อนั้นค่ะ」

──เอาละนะ

「นอกจากนี้เกี่ยวกับเรื่องนี้ทางเราอยาก──」

มิโดริคาวะพยายามจะต่อรองเพื่อให้ฝ่ายตัวเองได้ผลประโยชน์มากขึ้น

แต่ก็ถูกคุโระพูดขัดขึ้นมาก่อน

「ทางเรามองว่าลักษณะเฉพาะของคุโระ 1 ทุกท่านก็คงได้เห็นกันไปแล้ว คงจะเข้าใจกันดี ว่าที่นี่จำเป็นต้องได้รับการจัดการอย่างเหมาะสม แต่หากมีแรงกดดันจากภายนอกเข้ามาแทรกแซงมากเกินไป การจัดการดังกล่าวอาจจะเปลี่ยนไปก็ได้นะคะ」

พอพูดจบคุโระก็แสดงภาพข้างหลังของเธอให้ชัดขึ้น

ในเวลาเดียวกันนั้น ทางคาโต้ ก็เขียนข้อความให้มิโดริคาวะอ่าน โดยใจความยบอกว่า ภาพที่แสดงออกมามีการป้องกันข้อมูลส่วนบุคคลระดับสูงสุด เสียงที่ถูกส่งมาก็เป็นเสียงสังเคราะห์

──แต่มันก็ยังหมายความว่านอกจากเสียงและใบหน้าคนในนั้นที่เหลือคือของจริง

ภาพของการฆ่าล้างมดล้างโคตรที่ถูกทุบจนแหลกสลายไปทีละตัว

และคนที่ยืนอยู่ตรงใจกลางของพวกมันก็คือ ชายหนุ่มที่ถูกซ่อนใบหน้าไว้ด้วยน้องหมี คนคนนั้นปล่อยออร่าที่แสนน่าหวาดหวั่นออกมา คงจะบอกได้ว่านี่คือจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่แสนบ้าคลั่ง

──สิ่งที่คุโระต้องการจะบอกก็คือ ประเทศนี้ได้ล่มสลายแน่หากคุโระและคนของเธอซึ่งสามารถจัดการกับหายนะพวกนี้ได้หายไป ดังนั้นอย่าล้ำเส้น

มิโดริคาวะถึงกับเผลอกลืนน้ำลาย

น้ำเสียงของเธอดูสั่นขึ้น

「น- แน่นอนค่ะ ว่าทางเราเข้าใจเรื่องนั้นดี」

「เป็นเรื่องที่น่ายินดีค่ะ ถ้าเช่นนั้น」

ภาพที่ถูกส่งมาได้สิ้นสุดลง โดยภาพสุดท้ายก่อนจะจบการประชุมนั่นคือภาพที่มดล้างโคตรตัวสุดท้ายถูกจัดการลง

และก็เป็นช่วงเวลาเดียวกันกับที่มิโดริคาวะล้มหมดสติไปจากแรงกดดันอันมหาศาล

นี่จึงเป็นครั้งที่ 2 ในรอบวันที่มิโดริคาวะถูกหามเข้าห้องพยาบาล