ตอนที่ 14 เงาหลงสีทมิฬ

「ฮายาคาว่า แน่ใจเหรอว่าเข้ามาตรงนี้ได้? 」

「ก็ไม่เห็นมีป้ายห้ามเข้าอะไรนี่นา」

พวกเรายกเลิกแผนที่จะไปตรงหน้าของ「อากะที่8」แล้วเลือกไปทางข้างหลังของดันเจี้ยนแทน

เนื่องจากทางเข้าข้างหน้ามันเต็มไปด้วยผู้คนและโดรนจำนวนนับไม่ถ้วน

จากข้อมูลที่ฮายาคาว่าบอก นั่นก็เป็นพวกที่ทำวิดีโอเกี่ยวกับดันเจี้ยนเหมือนกัน ส่วนจุดประสงค์ของพวกเขาก็คือถ่ายพวกของที่นักสำรวจเอาออกมาจากดันเจี้ยนนั่นแหละ จะเรียกว่าเป็นปาปารัสซี่ก็ได้มั้ง

ก็จริงอยู่ว่าถ้าพวกเราเข้าไปในดันเจี้ยนในฐานะนักสำรวจ แล้วถ่ายวิดีโอจากภายในนั้นออกมาลงเน็ตมันก็คงได้รับความนิยมมากกว่าแน่ แต่ก็อย่างที่รู้กันว่าดันเจี้ยนมันอันตรายพอตัว คนที่อายุไม่ถึง 18 ปี และไม่มีใบประกอบการเป็นนักสำรวจอย่างฮายาคาว่าคงทำไม่ได้ในตอนนี้

「แล้วเธอคิดจะถ่ายอะไรล่ะ? 」

「ก็อย่างที่นายเห็นว่าอากะที่8 มันคือโรงพยาบาลร้างที่กลายเป็นดันเจี้ยน」

「จากที่ดูมันก็ใช่แหละ」

ผมพยักหน้าให้กับเธอเมื่อมองดูรูปลักษณ์ของดันเจี้ยน

「เคยได้ยินเรื่องที่บอกว่า มีสิ่งลี้ลับหลายอย่างเกิดขึ้นภายในพื้นที่ดันเจี้ยนใช่ไหมล่ะ? 」

「ก็เคยหรอก」

「หนึ่งในเรื่องลี้ลับนั่นก็คือปรากฏการณ์ภายในดันเจี้ยนที่มันจะมีขนาดใหญ่มากกว่ารูปลักษณ์ภายนอกของมัน」

「งั้นเหรอ」

「ทว่าถึงสิ่งปลูกสร้างพวกนี้จะกลายเป็นดันเจี้ยนไปแล้ว แต่รูปลักษณ์ภายนอกของมันก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย」

「อ่าฮะ」

「แล้วโรงพยาบาลขนาดกลางขึ้นไปก็มักจะมีทางเข้าออกหลายทางใช่ไหมล่ะ? 」

「เผื่อเหตุฉุกเฉินสินะ? 」

「ใช่แล้ว ดังนั้นฉันก็เลยคิดว่าจะลองไปหาทางเข้าอื่นเพื่อดักรอพวกนักสำรวจที่ออกมาจากทางพวกนั้นยังไงล่ะ อ๊ะ ตรงนั้นไง!!」

ฮายาคาว่าชี้ไปยังทางออกหนึ่งด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะเริ่มไปตั้งหลักรอในจุดที่ห่างออกไปเล็กน้อยแล้วเตรียมอุปกรณ์ขึ้นมารอถ่าย

จากนั้นก็เกิดอะไรบางอย่างขึ้น ร่างกายของผมเกิดสั่นซะงั้น

「ทำไมรู้สึกขนลุกแปลกๆ นะ」

ผมเผลอพูดออกมา

มีเงาสีดำพุ่งเข้ามายังจุดที่ฮายาคาว่าอยู่

พอผมเอามือไปลองแตะมันเบาๆ ดู สัมผัสของมันช่างไม่ต่างกับที่ผมสัมผัสได้ตอนอยู่ห้องใต้ดินที่บ้านเลย แต่มันเบาบางกว่าแปลกๆ

จากนั้นความรู้สึกขนลุกแปลกๆ ก็หายไปเฉยเลย

「หือ? ก็ไม่เห็นจะรู้สึกอะไรนี่ ที่สำคัญกว่านั้นนายอยู่เงียบๆ หน่อย ยูโตะ」

ฮายาคาว่าที่เตรียมโทรศัพท์ออกมาเพื่อถ่ายทำเตือนผม ก่อนจะเห็นว่ามีพวกนักสำรวจกำลังวิ่งออกมากันจากดันเจี้ยน

「นี่พวกเธอ! ปลอดภัยกันดีใช่ไหม? 」

นักสำรวจคนหนึ่งที่วิ่งออกมาถามพวกผม

「คะ? 」「เอ๋? 」

พวกผมต่างมองหน้ากันโดยไม่เข้าใจเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น

「โล่งอกไปที ดีจริงๆ ที่พวกเธอปลอดภัยกัน นักเรียนสินะ? ขอแนะนำนะว่าตรงนี้มันค่อนข้างอันตราย ดังนั้นพวกเธอรีบออกไปให้ห่างๆ เถอะ」

พวกนักสำรวจบอกพวกผมมาแบบนั้น ก่อนที่เพื่อนของเขาซึ่งตามมาด้วยจะพูดขึ้น

「โห้ย ไคไค ถ้าพวกเด็กๆ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว! รีบติดต่อกับบริษัทที่ดูแลดันเจี้ยนอากะที่8ด่วนเลย เดี๋ยวพวกเราต้องแยกกันไปสำรวจต่อด้วย ปีศาจเงาที่หลุดออกมามันเป็นระดับสูงเลยนะ อาจจะเป็นตัวที่มีชื่อก็ได้ หากหลุดออกไปโดยไม่มีมาตรการรับมือดีๆ ละก็ได้เกิดเรื่องใหญ่แน่!」

「นั่นสินะ! พวกเธอก็รีบๆ ออกไปกันได้แล้ว!」

「รับทราบแล้วค่ะ!」「ครับ」

พอพูดเสร็จจบฮายาคาว่าก็เข้ามากระซิบที่ข้างหูของผม

「นี่ยูโตะ นายได้ยินหรือเปล่า」

「ก็นิดหน่อย」

ผมไม่ค่อยได้ตั้งใจฟังเท่าไหร่นัก แต่ดูทางฮายาคาว่าจะตื่นเต้นสุดๆ ไปเลยแฮะ

「นั่นต้องเป็นมอนสเตอร์พิเศษที่หลุดออกมาจากดันเจี้ยนแน่ๆ เลย」

ฮายาคาว่าพูดด้วยความตื่นเต้น

มอนสเตอร์ปกติมันจะไม่สามารถออกมาจากดันเจี้ยนได้ แต่หากเป็นพวกที่ออกมาจากดันเจี้ยนได้ผู้คนจะเรียกกันว่าเป็นมอนสเตอร์พิเศษ

ฮายาคาว่าเดาว่าที่พวกนักสำรวจมาถามพวกเธอที่อยู่ข้างนอกดันเจี้ยนว่าปลอดภัยกันดีไหม ก็คงเพราะมีมอนสเตอร์พิเศษหลุดออกมา

「ถ้างั้นพวกเราก็ควรจะโกยกันให้ไวไม่ดีกว่าเหรอ? 」

「อื้อ นั่นสินะถึงจะน่าสนใจขนาดไหนแต่ก็ช่วยไม่ได้ ขอโทษนายด้วยนะที่เกือบจะพามาเสี่ยงบาดเจ็บด้วย」

「ไม่หรอกๆ เพราะเธอเองก็เสี่ยงจะบาดเจ็บเหมือนกันไม่ใช่หรือไง เอาเป็นว่าพวกเราไปหาที่พักสักหน่อยดีกว่าไหม」

จากนั้นพวกผมก็กลับไปยังทางที่พวกผมมา

โดยที่ผมไม่รู้ตัวเลยสักนิด

ว่าความรู้สึกน่าขนลุกและเงาสีดำที่ผมเห็นก่อนหน้านี้มันคือมอนเตอร์พิเศษของดันเจี้ยนอากะที่ 8 อย่าง「เงาหลงสีทมิฬ」

ส่วนสิ่งที่เกิดขึ้นกับมันก็คือ มันถูกผมตบร่วงด้วยมือเปล่าซึ่งเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังเวทโดยที่ผมไม่รู้ตัว แค่การสะกิดเพียงครั้งเดียว ผมก็สามารถจัดการกับเงาหลงสีทมิฬที่หมายจะทำร้ายฮายาคาว่าได้สำเร็จ แน่นอนว่าร่องรอยของการกระทำดังกล่าวถูกค้นพบภายหลังที่พวกนักสำรวจดันเจี้ยนระดับสูงมาถึง

และที่สำคัญที่สุดเลยก็คือ ผมดันไม่รู้เลยสักนิดว่าห้องใต้ดินของผม มีมอนสเตอร์ประเภทภูตเงาซึ่งแข็งแกร่งกว่า「เงาหลงสีทมิฬ」ปรากฏตัวออกมาเป็นจำนวนมากไม่หยุดหย่อน

ก็เพราะผมไม่เคยเห็นพวกมันมาก่อนเลยนี่เนอะ