3 ชิซึโกะซัง

หลังจากไตร่ตรองมาอย่างหนัก ผมได้ตัดสินใจว่าผมจะกลับไปที่ชนบท

บางทีผมควรจะเป็นอย่างที่แซ็คบอก’นักผจญภัยท้องถิ่น’

แต่ก่อนอื่นอันดับแรกผมตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมชมตลาดค้าทาส

ผมไม่เคยมาที่แบบนี้มาก่อนเลยเพราะผมเคยอยู่ในปาร์ตี้ผู้กล้าอะนะ

แต่ว่าตอนนี้ผมเป็นอิสระแล้วผมจะไปซ่องหรือตลาดค้าทาสก็ได้

“ยินดีต้อนรับครับ… ท่านเซเรส”

“อ่าครับผมเซเรส”

พ่อค้าทาสเขาดูตกใจ เพราะถึงยังไงผมก็เคยอยู่ในปาร์ตี้ผู้กล้าอะนะ

“มีอะไรให้รับใช้หรอครับท่านเซเรส?”

“ผมกำลังคิดว่าจะไปดูทาสสาวสักหน่อยนะครับ”

“แต่ไม่ใช่ว่าท่านคือสมาชิกของปาร์ตี้ผู้กล้าหรอกหรอครับ”

จากบันทึก ปาร์ตี้ผู้กล้าจะเดินทางจากที่หนึ่งไปสู่อีกที่หนึ่งจนกว่าพวกเขาจะล้มจอมมารลงได้ และการซื้อทาสนั้นยากมากเพราะว่ามันจะทำให้เกิดการโต้เถียงกันในที่สาธารณะอย่างมาก

แต่ตอนนี้ผมไม่มีปัญหากับมันแล้ว… เพราะว่าผมไม่ใช่สมาชิกปาร์ตี้ของผู้กล้าอีกแล้ว

“เมื่อไม่กี่วันก่อนผมพึ่งถูกไล่ออกจากปาร์ตี้นะครับ ตอนนี้ผมก็แค่นักผจญภัย แค่เซเรสครับ”

“โอ้วถ้างั้นท่านก็มาได้ถูกเวลามากเลยละครับ เพราะว่าตอนนี้ที่ขายทาสของทางเรามีเหล่าทาสสาวๆมากมายเรามีตั้งแต่เอลฟ์สาวยันอดีตขุนนางเลยละครับ… โปรดตามผมมาได้เลยครับ!”

“ไม่ครับผมอยากจะดูเหล่าทาสบ้านๆและทาสสาวราคาถูกคนอื่นๆนะครับ”

“ทาสบ้านๆ…โอเค… ผมขออภัยด้วยครับ… แต่ผมมั่นใจว่าท่านน่าจะมีปัญหาเกี่ยวกับงานบ้านเวลาคุณอยู่คนเดียวสินะครับ… ได้โปรดอภัยให้ผมด้วยครับ… ที่ผมเข้าใจท่านผิดไป… ทาสบ้านๆและทาสสาวราคาถูกคนอื่นๆ… เชิญดูรอบๆนี้ได้ตามสบายเลยครับ”

ภาษาของเขานั่นสุภาพ แต่การแสดงออกของเขากลับผิดหวัง

อืม ฉันเดาว่าฉันคงดูเป็นลูกค้าที่ทำกำไรไม่ค่อยได้เขาเลยบอกว่า ‘เชิญดูรอบๆนี้ได้ตามสบายเลยครับ’

ยังไงก็ตามไปผมได้เปิดม่านและมองเข้าไปข้างใน

เฟิสอิมเพรสชั่น(ความรู้สึกแรกพบ) ‘มันแย่มาก’

ที่หน้าม่านมีกรง แต่ข้างในมีพรม เก้าอี้ และเตียง

มันดูเหมือนห้องโรงเลแรมเล็กๆที่หนึ่ง

ยังไงก็ตามนี้มันก็คือกรงขังอยู่ดี

ไม่ต่างจากกรงที่คนใช้ขังสัตว์ป่าในละครสัตว์เลย

ผมมองกรงขังทีละกรงท่ามกลางแสงไฟสลัวๆ แต่ว่ามันมีแต่ผู้ชายและผู้หญิงอีกนิดหน่อย

ผมคิดในใจ’มันไม่มีทางเลยที่ผมจะหาแฟนดีๆและช่วงเวลาดีๆก็เช่นกันเลยรึไงนะ?’

อย่างที่ผมคิดไว้ ผมก็มองเข้าไปในกรงที่มืดมิดราวกับจับจ้องไปในกรง

ยังไงก็ตาม ตอนที่ผมกำลังจะยอมแพ้แล้ว ได้มีหญิงสาวคนหนึ่งดึงดูดสายตาของผมไปตรงส่วนที่ลึกที่สุดของกรงขัง

ผมสีดำยาวของเธอมัดไว้ด้านหลังของเธออย่างไม่ใส่ใจ

มันไม่บ่อยหรอกนะที่เราจะเจอผู้หญิงผมสีดำหรอกนะตั้งแต่ที่การฝึกฝนของคนที่ถูกเรียกมาจากต่างโลกหยุดไปนานแล้วอะนะ

จนถึงตอนนี้ผมเคยเห็นแค่คนเดียวเอง

ยังไงก็ตามคนๆนั้นไม่มีทางที่จะมาอยู่ที่แบบนี้หรอก

ถึงอย่างงั้น ผมก็เข้าไปใกล้กรงนั้น… ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่เธอคนนั้น ในชาติที่แล้วของผม ผมเป็นคนญี่ปุ่น ดังนั้น’ผมเลยอยากรู้มากเลย’

พอผมเหลียวมองเข้าไป ตาของพวกเราก็สบกัน

“ไม่มีทางคุณชิซึโกะซังงั้นหรอครับ?!”

ผมมองไปที่เธออย่างตกใจและเธอเองก็ดูตกใจที่เห็นผมเหมือนกันด้วย

“เซเรสคุง…”

ทำไมผมจะไม่ตกใจละ?

ในเมื่อชิซึโกะซัง(ซังคือคุณ)คือรักแรกของผม… และเป็นแม่ของไอ่แซ็ค (คนแปล:นั้นแหละครับ ย.ม. เพื่อน)

 * * *

ผมเคยได้ยินมาว่ามันเป็นมารยาทที่ไม่ดีที่เราจะมาคุยกับทาสนานๆก่อนที่จะซื้อทาส

ดังนั้นผมเลยพูดกับเธอไปว่า

“ชิซึโกะซังรอผมสักครู่นะครับ”

หลังจากนั้นผมก็เรียกพ่อค้าทาสมา

“ผมอยากจะซื้อเธอนะ… ราคาเท่าไหร่ครับ?”

“โอ้ ท่านอยากจะซื้อเธองั้นหรอ ถ้างั้น5เหรียญเงินสำหรับทาสและ3เหรียญเงินสำหรับตราทาสครับ มีอะไรจะถามอีกไหมครับ”

มันถูกกว่าที่ผมคิดไว้อีก… ผมเคยได้ยินที่บาร์มาก่อนว่าทาสสาวนะมีราคาขั้นต่ำคือ5เหรียญทอง

ผมรู้สึกกังวลเลยถามเขาไปว่าทำไมเธอราคาถูกขนาดนี้

“ท่านเซเรสครับ ผมนะได้รับอนุญาตให้มาเป็นพ่อค้าทาสจากทางอณาจักรเลยนะครับ ดังนั้นผมไม่มีทางมาโกงเงินของเหล่าลูกค้าของผมหรอกครับ แต่ว่าทาสคนนี้นะถึงแม้ว่าจะหายากแต่ว่าก็ไม่ได้เป็นที่นิยมครับ ตาสีดำ ผมสีดำ สาวใหญ่ที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านแถมยังเคยมีลูกมาแล้วอีก นั้นแหละคือจำนวนที่เหมาะสมแล้วครับ”

โอเถ ชิซึโกะซังคือแม่ของไอ่แซ็คดังนั้นเธอน่าจะอายุราวๆ30ปี

“ขอบคุณที่เล่าให้ฟังนะครับ ถ้างั้นผมจะขอจ่ายทั้งหมกลดด้วย1เหรียญทองนะครับ และคุณพอจะช่วยเตรียมน้ำสำหรับอาบและเสื้อผ้าดีๆให้เธอหน่อยได้ไหมครับ”

“ได้ครับ ทางกระผมสามารถเตรียมของที่ว่ามาให้ท่านได้… แต่ว่าทางเรามีแต่เสื้อผ้าของเด็ก(คนแปล:น่าจะช่วงไวรุ่น)นะครับ แบบนั้นพอจะได้ไหมครับ”

“ได้ครับ”

“ถ้างั้นท่านพอจะช่วยหยดเลือดของท่านลงในจานใบนี้ให้หน่อยได้ไหมครับ… เพื่อที่จะได้ทำตราทาสนะครับ”

“อ่า ได้เลยครับ รบกวนด้วยนะครับ”

หลังจากที่นั้งจิบชารอที่ห้องรับแขกมาเป็นเวลาครึ่งชั่วโมงแล้ว ในที่สุดชิซึโกะซึลังก็มาพร้อมกับแต่งกายด้วยเครื่องแบบสุภาพเรียบร้อย

“นี้มันน่าอายจังเลย”

ชิซึโกะซังที่ถกกระโปรงของเธอขึ้น(คนแปล:แบบเวลาเดินหรอคล้ายๆถอนสายบัวอะ)นั่นน่ารักมากเลย

เธอใส่เสื้อผ้าที่พ่อค้าทาสให้มา มันทั้งสั้นและเซ็คซี่ ถ้าเธอไม่ระวังให้ดีกางเกงในของเธอก็จะโผล่ออกมาด้วย 

“ชิซึโกะซังผมขอโทษที… ไว้พอออกไปจากที่นี้แล้วผมจะซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้นะครับ”

“นั้นมันก็… ฉันขอโทษด้วยนะจ๊ะท่่เธอจะต้องมาซื้อเสื้อผ้าให้ผู้หญิงแก่ๆอย่างฉัน แต่ว่าชุดนี้มันก็น่าอายมากเลย ฉันเลยรู้สึกขอบคุณเธอมากเลยนะที่เธอจะซื้อชุดให้ฉันนะจ๊ะ”

ชิซึโกะซังดูน่ารักมากเลยแม้แต่ตอนที่เธอหูแดงเพราะอายก็ยังน่ารัก

“ท่านเซเรสขอรับ นี้คือเอกสารนะครับและก็ในกรณีที่คุณทำมันหาย…. เออถ้าคุณทำมันหายมันก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอกนะครับเพราะว่าเราสามารถพิสูจน์เจ้าของได้เพราะว่าเธอมีสัญลักษณ์สัญญาทาสที่ตัวแล้ว… ตอนนี้หญิงสาวคนนี้เป็นของท่านเรียบร้อยแล้วครับ… ขอบคุณที่มาอุดหนุนมากเลยนะครับ”

หลังจากนั่นผมก็ได้จับมือกับชิซึโกะซังที่หูแดงและเดินออกจากร้านค้าทาสด้วยกัน