จองยอม ผู้ซึ่งพยายามเลื่อนการแต่งงานที่ถูกคลุมถุงชนมาโดยตลอดจนถึงวินาทีสุดท้าย ในท้ายที่สุดเขาก็ถูกกดดันจนไร้ทางหนีจากครอบครัวของฝ่ายหญิง แต่สำหรับจองยอมแล้ว เขามีคนที่สำคัญยิ่งกว่าสิ่งใดในโลกนี้อยู่แล้ว—คนที่เป็นทั้งน้องคนเดียวของเขา, คนรักของเขา, และคนที่เขาขังไว้ด้วยน้ำมือของเขาเอง ในขณะที่ฤดูหนาวอันเย็นเยียบยังคงยืนยาว จองยอมที่โหยหาฤดูใบไม้ผลิซึ่งอาจไม่มีวันมาถึง ได้มุ่งหน้าอีกครั้งไปยังห้องของดงอิม “พี่ชาย รู้สึกอย่างไรบ้าง ที่กำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงของผม?”