หน้าหลัก > มอนสเตอร์หายาก? ไอ้นั่นมันก็แค่แมลงรบกวนนะเออ~กว่าจะรู้ตัวผมก็ใช้ชีวิตประจำวันในดันเจี้ยนไปซะแล้ว พอลงคลิปให้คนอื่นดูก็กลายเป็นตำนานเฉย > ตอนที่ 16

ตอนที่ 16 - ผู้เชี่ยวชาญกับมือใหม่

มอนสเตอร์หายาก? ไอ้นั่นมันก็แค่แมลงรบกวนนะเออ~กว่าจะรู้ตัวผมก็ใช้ชีวิตประจำวันในดันเจี้ยนไปซะแล้ว พอลงคลิปให้คนอื่นดูก็กลายเป็นตำนานเฉย

ผลงานโดย ติดตาม
Arllz


ตอนที่ 16 ผู้เชี่ยวชาญกับมือใหม่




「ห๊า~ว」




สัปดาห์ใหม่ได้มาเยือน ผมหาวระหว่างที่ปั่นจักรยาน




──พอมาคิดๆดูเช้านี้คุโระก็ไม่ได้ลงมาที่ครัวด้วย เห็นบอกว่ากำลังจัดการ การรับรองเคสของโทคุโซโฮ...พอผมถามว่าไอนั่นมันอะไร เธอก็ตอบกลับมาว่าเป็นเรื่องการยกระดับความปลอดภัย ผมก็เลยบอกไปว่า"พยายามเข้าล่ะ" ถึงจะไม่รู้ก็เถอะว่าจริงๆมันคืออะไรก็เถอะ แต่ถ้าให้เอาก็คงเป็นการอัพเดทระบบอะไรภายในของคุโระนั่นแหละ




ระหว่างที่ผมนึกถึงเรื่องของคุโระเมื่อเช้า ภาพฉากระหว่างทางไปโรงเรียนของผมก็ไหลผ่านสายตาไปเรื่อยๆ แต่วันนี้ดันมีสิ่งที่แปลกปลอมอยู่ในทิวทัศน์ที่แสนคุ้นเคยนี้ด้วย




เป็นร่างของผู้ชายคนหนึ่ง




ผมก็ออกบ้านมาไม่ไกลเท่าไหร่เลยน้า




──หายากเหมือนกันแฮะที่จะเห็นคนผ่านไปมาแถวบ้านของผม




แต่พอเห็นแบบนั้นแล้วผมก็เลยลดความเร็วของจักรยานลงนิดหน่อย




ชายคนนี้จากที่เห็นเป็นชายวัยกลางคนไปแล้ว ถึงจะมองจากไกลๆก็รู้ว่ารูปร่างของเขาได้สัดส่วน เหมือนเป็นนักสำรวจดันเจี้ยนเลย




「โอ้ เจ้าหนู」




ชายคนนั้นเรียกผม




ผมก็เลยจอดจักรยานฟังอยู่ห่างๆนิดหน่อย




「ขอโทษที่มาหยุดเอาไว้นะ แต่ตรงนี้ใช่ดันเจี้ยนอากะที่ 8 หรือเปล่า?」




「ไม่ใกล้เลยสักนิดครับ แถมเป็นทางตรงข้ามด้วยซ้ำ แนะนำว่าให้ย้อนกลับไปถามถนนนี้แล้วเลี้ยวซ้ายที่หัวมุมแรก ไปทางสถานี──」




ผมบอกวิธีการเดินทางไปยังอากะที่ 8 ให้ตาลุงนี่ แต่ก็นั่นแหละถึงจะไปสถานนีรถไฟแล้วต่อไปอีกทีมันก็ค่อนข้างไกลอยู่นะถ้าจะเดินจากตรงนี้




「จะว่าไปนี่คุณเดินมาจากสถานีเลยเหรอครับ? ค่อนข้างจะไกลนะเนี่ย……」




「ก็นะ ฉันไม่ค่อยเก่งเรื่องทิศทางเท่าไหร่น่ะ ก็เลยเดินไปตามความรู้สึกตัวเองที่บอกว่าแถวไหนมีดันเจี้ยนอยู่ แต่ขอบอกไว้ก่อนนะว่าปกติมันแม่นตลอด」




「ที่แท้ก็เป็นนักสำรวจนี่เอง แต่แบบนั้นจะไหวเหรอครับ?」




「ก็ได้ผลมาตลอดนะเอ้อ」




「ครับๆ」




ว่าแล้วตาลุงนี่ก็หัวเราะออกมา




「ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ」




「โอ้ ขอบใจนะ เจ้าหนู」




ผมเริ่มปั่นจักรยานต่ออีกครั้ง




หลังจากที่ผมออกไปแล้ว นักสำรวจวัยกลายคนอย่าง──ทาโร่มาโร่──ก็ยืนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ก่อนจะหันไปรอบๆแล้วเดินกลับไปตามทางที่ผมบอกเขา




 ◇◆




「นี่ ยูโตะ」




ฮายาคาว่าที่อยู่ในห้องเรียนเข้ามาคุยกับผม




「หือ」




「จำนักสำรวจหญิงที่มาคุยกับนายตอนอยู่ใน อากะที่8 ได้ไหม」




「อ้อ ถ้าจำไม่ผิดพวกนั้นจะเรียกเธอว่าไคไคสินะ」




「ใช่แล้ว! ฉันก็เลยลองไปหาดู แล้วก็เจอว่าเธอเป็นนักสำรวจที่มีชื่อเสียง โดยชื่อจริงของเธอคือ ไคไค โฮมูระ」




「ขยันหาน่าดูเลยนะ」




「นายกำลังพูดอะไรของนายเนี่ย มันก็แน่อยู่แล้วไหมว่าก่อนที่เราจะลงวิดีโออะไรจะต้องตรวจสอบแล้วยืนยันก่อนจะขออนุญาตเจ้าตัวก่อนน่ะ」




「อ๋อ แบบนี้นี่เอง มีของแบบนี้ด้วยสิน้า? ลำบากเหมือนกันเนอะ ว่าแต่ไปขอแล้วได้ไหมล่ะ?」




「ไม่ได้ไปขออะไรเธอหรอก นอกจากนี้ แค่วิดีโอที่เห็นนักสำรวจออกมาจากดันเจี้ยนมันจะไปมีอะไรกันล่ะ ถ้าเป็นฉากอย่างการที่พวกเขาจัดการกับมอนสเตอร์พิเศษที่หลุดออกมาจากดันเจี้ยนก็ว่าไปอย่าง」




「อื้มๆ」




อันที่จริงใน วิดีโอที่ฮายาคาว่าถ่ายด้วยมือถือของเธอเอาไว้ก็มีภาพของ「เงาหลงสีทมิฬ」ติดอยู่แว๊บหนึ่งเหมือนกัน




และทันทีที่มือของผมแตะเงานั่น มันก็บึ้มหายไปในทันที




แต่ก็เป็นตัวของฮายาคาว่าเองที่ไม่รู้ว่านั่นคือมอนสเตอร์ เธอคิดแค่ว่านั่นนาจะเป็นฝุ่นที่มาเกาะเลนส์ของกล้อง ดังนั้นวิดีโอดังกล่าวก็คงจะถูกผนึกไว้ในมือถือของเธอตลอดกาล




นี่แหละนะเส้นกั้นระหว่างผู้เชี่ยวชาญกับมือใหม่ คงไม่ต้องบอกว่าฮายาคาว่านั้นอยู่ในตำแหน่งไหนหรอกมั้ง