ตอนที่ 13 วันหยุด

「พรุ่งนี้ก็จะได้หยุดแล้ว....」

ผมพูดออกมาขณะนั่งอยู่ตรงโต๊ะของผม เนื่องจากเป็นช่วงพักกลางวันช่วงก่อนวันหยุด ห้องเรียนมันก็เลยจะวุ่นวายกว่าปกตินิดหน่อย

「ยูโตะ」

「ฮายาคาว่าเหรอ ว่าไง」

「นายมีแผนอะไรช่วงวันหยุดนี้ไหม ?」

「อื้ม ก็จะว่าจะนอนที่บ้านสบายๆอ่ะ」

「ว่าแล้วเชียว ทางฉันว่าจะไปถ่ายวิดีโอที่ดันเจี้ยนเมืองข้างๆน่ะ นายสนใจจะไปด้วยกันไหม ?」

「ถ้าจำไม่ผิด เด็กอย่างพวกเราสามารถเข้าได้ด้วยเหรอ ?」

เพราะผมไม่เคยเข้าไปที่แบบนั้นมาก่อน ก็เลยอยากจะถามอายาคาวะเผื่อไว้ก่อน

──ดันเจี้ยนเมืองข้างๆถ้าจำไม่ผิดจะชื่อ「อากะที่8」

「ถ้าไม่ถึง 18 ปีก็ต้องไม่ได้อยู่แล้ว แต่อย่างน้อยเราก็สามารถถ่ายวิดีโอข้างนอกดันเจี้ยนได้นะ แค่สามารถถ่ายของที่พวกนักสำรวจดันเจี้ยนนำออกมาได้ก็คุ้มค่าแล้ว」

「เธอเคยไปที่ดันเจี้ยนมาก่อนแล้วเหรอ」

「ก็แน่สิ ยูโตะไม่เคยเหรอ ?」

「แหงอยู่แล้ว」

「หายากนะเนี่ยที่คนสมัยนี้จะไม่เคยไปดันเจี้ยนมาก่อน ตอนมอต้นโรงเรียนก็เคยพาไปอยู่ไม่ใช่หรือไง」

「ถ้าจำไม่ผิดตอน มอต้นวันไปทัศนศึกษาฉันป่วยน่ะ」

「ช่วยไม่ได้สิน้า แล้วว่าไงล่ะ ?」

ฮายาคาว่าเชิญชวนผมอีกครั้ง

ทั้งที่คิดว่าจะนอนสบายๆอยู่ที่บ้านแท้ๆ แต่พอฮายาคาว่ามองด้วยสายตาที่จริงจังแบบนี้แล้วก็ช่วยไม่ได้แฮะ

「ก็ได้ งั้นขอเป็นก่อนเที่ยงแล้วกันนะ」

「เป็นอันตกลงแล้วนะ ถ้างั้นเดี๋ยวพวกเราเจอกันตอน 11 โมงโอเคไหม ?」

ฮายาคาว่าพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม ดูเธอจะมีความสุขกว่าที่ผมคิดไว้ซะอีก สุดท้ายผมก็ไหลไปตามเธอ

◇◆

「นั่นน่ะเหรออุปกรณ์ใหม่ที่เธอซื้อมา ?」

「อื้อ สุดยอดเลยใช่ไหมล่ะ」

ผมเดินทางไปเจอฮายาคาว่าที่สถานี พอเจอกันเธอก็เอาของในกระเป๋าสะพายบนไหล่ออกมาให้ดูอย่างภาคภูมิใจ ภายในนั้นก็มีอุปกรณ์สำหรับการถ่ายวิดีโอใส่อยู่เต็มไปหมด

「ไม่ได้พกโดรนมาด้วยเหรอ ?」

「ถ้าเอาของแบบนั้นมาบินในเมืองจะโดนว่าเอาได้นะ โดยเฉพาะแถวดันเจี้ยน หากไม่มีการขออนุญาตก่อนก็เอามาไม่ได้หรอก」

「เธอนี่รอบรู้จังเลยนะ」

「ก็แย่แล้ว นี่มันเรื่องสามัญสำนึกพื้นฐานเลยต่างหาก」

พวกผมเดินออกจากสถานีขณะพูดคุยเรื่องต่างๆ

จากนั้นไม่นานนัก แผงลอยขายอาหารก็เริ่มผุดมาให้เห็นซ้ายขาวตามข้างทาง กลื่นซอสมันโชยมาโดนจมูกเลยวุ้ย

「ข้างหน้านี้ก็จะถึงแล้ว」

「หื้ม บรรยากาศรอบๆนี้อย่างกับจะมีเทศกาลชมดอกซากุระเลยแฮะ」

ผมมองไปรอบๆขณะนึกถึงภาพของงานเทศกาล

「แน่นอนอยู่แล้วสิ เพราะโดยปกติแล้วดันเจี้ยนก็มักจะเป็นแหล่งท่องเที่ยวของคนทั่วไป ที่มีบริษัทผู้เชี่ยวชาญในการจัดการดันเจี้ยนดูแลอยู่ หากได้ลองเดินไปตามถนนสายนี้เรื่อยๆก็จะเห็นบริษัทพวกนี้เรียงรายกันเต็มไปหมดเลย แถมบางทีเราอาจจะได้เห็นของแปลกๆที่พวกนักสำรวจดันเจี้ยนเอาออกมาด้วยนะ」

「จะว่าไปเธอเคยเห็นของแปลกๆอะไรมาบ้างล่ะ ฮายาคาว่า ?」

「ของที่แปลกที่สุดเหรอ ฉันว่าคงจะเป็นชิ้นส่วนของมอนสเตอร์ที่เหมือนปลาแต่ดันลอยได้ละมั้ง มันถูกผูกเอาไว้ด้วยเชือกเหมือนกับลูกโป่งเพื่อไม่ให้หลุดลอยไปไหน」

「พอได้ยินแล้วก็อยากเห็นเหมือนกันนะ」

「อ๊ะ ตรงนั้นไง พวกเรามาถึงดันเจี้ยนแล้ว」

พอพูดจบฮายาคาว่าก็ชี้ไปตรงหน้าของเธอ