หน้าหลัก > มอนสเตอร์หายาก? ไอ้นั่นมันก็แค่แมลงรบกวนนะเออ~กว่าจะรู้ตัวผมก็ใช้ชีวิตประจำวันในดันเจี้ยนไปซะแล้ว พอลงคลิปให้คนอื่นดูก็กลายเป็นตำนานเฉย > ตอนที่ 1

ตอนที่ 1 - อยู่ดีๆก็ดังโดยไม่รู้ตัว

มอนสเตอร์หายาก? ไอ้นั่นมันก็แค่แมลงรบกวนนะเออ~กว่าจะรู้ตัวผมก็ใช้ชีวิตประจำวันในดันเจี้ยนไปซะแล้ว พอลงคลิปให้คนอื่นดูก็กลายเป็นตำนานเฉย

ผลงานโดย ติดตาม
Arllz


ตอนที่ 1 อยู่ดีๆ ก็ดังโดยไม่รู้ตัว




「มาอีกแล้วเหรอเนี่ย」




ผมถอนหายใจขณะยืนอยู่ในครัวเก่าๆ




เพราะผมต้องใช้เวลาถึง 2 ชั่วโมงในการเดินทางไปโรงเรียนมัธยมด้วยจักรยาน จึงทำให้ผมต้องตื่นนอนในช่วง 4.30น. ของทุกวันเพื่อทำอาหารเช้าและกลางวันไปโรงเรียน




พอเจอเจ้าพวกนี้ตั้งแต่เช้าตรู่ ก็ไม่วายต้องจัดการพวกมันทุกครั้งไป




「ไอ้แบบนี้มันจะไหวไหมเนี่ย?ก็เข้าใจหรอกนะว่ามันเป็นบ้านเก่าบนเขา แต่แมลงมันจะเยอะไปไหนฟะ เล่นโผล่มาให้จัดการไม่เว้นวันเลย……」




จากนั้นผมก็หยิบเอาหนังสือพิมพ์ซึ่งถูกเก็บเอาไว้ภายในห้องครัว ก่อนจะม้วนมันให้กลายเป็นแท่งไม้ เพื่อเสริมความทนทานให้กับมัน




「พอทำแบบนี้แล้ว แม้แต่หนังสือพิมพ์ก็กลายเป็นดาบชั้นยอดได้──」




──ก็นั่นแหละถึงจะรู้ว่าพูดไปก็ไม่มีใครมาฟัง แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะพูดคนเดียวนี่นา




ขณะที่คิดแบบนั้นอยู่ ผมก็ทำการเล็งดาบหนังสือพิมพ์ไปยังสิ่งมีชีวิตที่คลานไปมาตามพื้นครัว โดยลักษณะของมันเป็นแมลงที่ลำตัวสั้นสีฟ้า──ซึ่งดูไปดูมาก็คล้ายตะขาบหน่อยๆ




ผมใช้แรงเหวี่ยงข้อมือเพียงเล็กน้อยในการฟาดดาบหนังสือพิมพ์ไปยังร่างของพวกมัน แต่ผลที่ได้คือการโจมตีที่แสนดุดันและรวดเร็วถึงสามหน




ถึงมันจะพยายามหนีอย่างสุดชีวิต แต่ด้วยการโจมตีต่อเนื่องถึง 3 ครั้งของผม ในที่สุดเสียงป๊าบก็ดังสะท้อนแสงแดดยามเช้าที่เงียบสงบ ร่างของมันกลายเป็นผุยผงไปในเสี้ยววินาที




พอยกดาบหนังสือพิมพ์ขึ้นก็จะเห็นซากของมันติดกับตัวดาบหนังสือพิมพ์




「โย้ช!」




ผมใช้มืออีกข้างกำกำปั้นของตัวเองไว้ ราวกับได้ลิ้มรสชัยชนะแสนเล็กน้อยนี้




ทว่าพอหันไปมองดูนาฬิกา หัวใจผมก็เต้นไม่เป็นจังหวะทันที เพราะเอาแต่วุ่นไปมาในช่วงเช้าเวลาจึงแทบไม่เหลือแล้ว ผมรีบทำความสะอาดเศษ


ซากของแมลงแล้วก็เตรียมตัวสำหรับการไปโรงเรียนในเช้านี้




◆◇




「นี่ ยูโตะ」




「หือ?」




หลังจากปั่นจักรยานไปโรงเรียนโดยใช้เวลาถึง 2 ชั่วโมง นี่ก็เป็นเวลาช่วงพักระหว่างคาบเรียน ฮายาคาวะ ที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมก็เรียกชื่อผมขึ้นมา




「ฉันว่าจะลองเริ่มอัปวิดีโอลงเน็ตดูน่ะ」




「เหーก็ดีนี่ แล้วเป็นไงบ้างล่ะ」




「ใช่ไหมล่ะ ปีหน้าฉันก็จะสอบเข้ามหาลัยแล้วด้วย ในที่สุดก็จะได้ทำสิ่งที่อยากทำสักที ตอนนี้ก็เลยว่าจะลองฝึกทำวิดีโอเอย เตรียมของอุปกรณ์ในการทำเอย คอยดูนะสักวันหนึ่ง ฉันจะต้องทำวิดีโอเกี่ยวกับดันเจี้ยนจนดังให้ได้เลย」




「ฮายาคาวะ ฉันว่าถ้าเป็นเธอยังไงก็ไปรอดน่า」




เดี๋ยวนี้การทำวิดีโอเกี่ยวกับดันเจี้ยนมันค่อนข้างบูมขึ้นมานิดหน่อย เพราะดันเจี้ยนที่จู่ๆ ก็โผล่ขึ้นมาบนโลกนี้เมื่อ 10 ปีก่อน ตอนนี้เขายอมให้ประชาชนทั่วไปเข้าไปได้แล้วน่ะสิ




「แล้วนายล่ะยูโตะ ไม่สนใจลองทำดูบ้างเหรอ?」




「ก็ไม่รู้สิ แต่ถ้าจะให้ทำก็บอกตามตรงว่าฉันไม่รู้ว่าจะทำแนวไหนดี」




「น่าสนุกออกนะเอ้อ! ทุกวันนี้ขอแค่นายมีมือถือสักเครื่องก็ทำอะไรได้หมดแล้ว ยูโตะถ้าเป็นแนวของนายฉันว่านายสามารถพาพวกคนดูไปดูรอบๆ บ้าน ไม่ก็พาไปให้พวกเขาเห็นการใช้ชีวิตของนายบนเขาก็ได้ ทางฉันเองก็ว่าจะไปซื้ออุปกรณ์ตัวใหม่ด้วย ถ้ายังไงเดี๋ยวฉันเอาตัวเก่าให้นายได้นะถ้าสนใจ」




「คนรวยนี่มันดีจริงๆ เลยน้อ แถมที่เธอพูดมันไม่ค่อยเหมือนกับการไปดูการใช้ชีวิตบนเขาเท่าไหร่เลยนะ มันเหมือนไปถ่ายวิดีโอตั้งแคมป์มากกว่า」




「ก็ทำนองนั้นแหละ」




ก็คือตระกูลของยัยฮายาคาวะมันค่อนข้างร่ำรวยพอสมควร คิดแล้วก็ช่างแตกต่างจากพ่อแม่งี่เง่าของผมที่ทิ้งผมไปเที่ยวต่างประเทศแล้วไม่กลับมาอีกเลย บ้านที่อยู่บนภูเขาของผมตอนนี้ก็เป็นของที่พ่อของผมเหลือไว้ให้




「เอาเถอะ ถ้าเธอจะยกให้ฉันก็พร้อมรับ แต่ไอ้พวกวิดีโอชีวิตประจำวันบนภูเขานี่จะเข้าท่าจริงเหรอ? ของแบบนี้มันจะมีคนอยากดูด้วยหรือไง」




「ไม่หรอกๆ ประเด็นคือวิธีการนำเสนอต่างหาก」




「ฮายาคาวะเธอที่พูดเหมือนผู้จัดการอะไรทำนองนั้นเลยนะรู้ตัวไหม」




「หุหุหุ ของแบบนี้มันก็ต้องมีกันสักหน่อยไหมล่ะ คนมันจะดังแล้วทั้งที เอาไว้พรุ่งนี้เดี๋ยวฉันไปเอาของเก่ามาให้แล้วกัน」




「ได้ๆ ฝากด้วยละกัน」




ทันใดนั้นเสียงหมดเวลาช่วงพักก็ดังขึ้น แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันกลับไปนั่งประจำที่ของตัวเองอย่างสงบ




◇◆




「นี่น่ะเหรออุปกรณ์ที่ว่า...ก็ดูเบาดีนะเนี่ย」




ผมพูดอยู่กับโดรนตัวเล็กๆ ซึ่งติดกล้องมาด้วยที่อายาคาวะเอามาให้กับผม




「ถ้าจำไม่ผิด เราต้องเชื่อมโดรนเข้ากับมือถือ แล้วก็ไมโครโฟนตัวนี้...น่าจะได้ละมั้ง──จากนี้ไปใช้ชื่อช่องว่ายูจังก็แล้วกัน พวกAIที่สามารถบันทึกภาพโดยอัตโนมัติเพียงแค่กดปุ่มเดียวนี่มันเจ๋งจริงๆ แฮะ เทคโนโลยีนี่แหละสุดยอด」




พอผมกดคำสั่งลงไปที่มือถือ โดรนขนาดเล็กในมือของผมก็ลอยขึ้น เสียงของมอเตอร์กับใบพัดก็ไม่ได้ดังจนน่ารำคาญ




ฮายาคาวะบอกผมว่าให้ผมใช้ไมโครโฟนตัวนี้ติดไปในการบันทึกเสียงรอบๆ ด้วย ก็เอาตามที่เขาว่าแล้วกัน




「เอาละที่นี้เราจะถ่ายอะไรดีละ...อื้ม เอาเป็นไอนั่นก็แล้วกัน」




ว่าแล้วผมก็เข้าไปในห้องครัว




โดรนขนาดเล็กที่ผมสั่งให้มันทำงานก็ติดตามผมมาด้วย ตามที่ตำแหน่งมือถือของผมอยู่




พวกมันจะโผล่มาพร้อมช่วงมือเย็นเสมอ เช่นเดียวกับในช่วงเช้า ดังนั้นพวกมันต้องอยู่ในครัวนี้แน่ๆ




ผมตรงเข้าไปหยิบดาบหนังสือพิมพ์เอาไว้ในมือทันที




ในขณะเดียวกันสิ่งนั้นมันก็เริ่มคลานไปมาตามพื้นอย่างรวดเร็ว แต่คราวนี้มันสามารถหลบการโจมตีของผมได้




「อ๊ะ เดี๋ยวคราวนี้แหละครับ ผมจะจัดการมันให้ได้เลย!」




ผมหันไปบอกกับโดรน แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงเหมือนกับการรายงานอธิบาย ก่อนจะชี้ดาบหนังสือพิมพ์ลงไปที่พื้นอีกรอบ




──น่าอายชะมัด การพูดแบบนี้มันไม่เหมือนกับตอนที่ผมพูดกับตัวเองเลยสักนิด....




ขณะที่ผมกำลังบิดตัวไปมาด้วยความอาย โดรนที่ถูกควบคุมโดยAIก็ทำการตัดสินจากลักษณะการเคลื่อนไหวของตัวผม แล้วเบนกล้องไปยังพื้น




──AI นี่น่าทึ่งชะมัด




หลังจากที่ขับเคี่ยวกับมันอยู่พักหนึ่ง ผมก็ได้ทำการใช้ไม้ตายฟาด 3 ทีติดปิดงาน




และแล้วสิ่งนั้นก็กลายเป็นซากไปทันที




ในจังหวะที่ดาบหนังสือพิมพ์ถูกยกขึ้น โดรนก็ลอยเข้ามาถ่ายใกล้ขึ้นด้วย




──รู้งานชะมัด เข้าใจจังหวะซะด้วยว่าตอนไหนควรจะเข้ามาถ่ายในระยะใกล้




ผมรู้สึกประทับใจอีกครั้งกับความสามารถของAI ก่อนจะทำการทำความสะอาดซากแมลง




ก่อนที่ผมจะรู้ตัว เจ้าโดรนนี่ก็ถ่ายทำช่วงที่ผมจัดการซากของพวกแมลงเอาไว้ด้วย




「อ๊ะ ลืมไปเลย"หยุดการบันทึก"」




เมื่อโดรนได้ยินเสียงสั่งการของผม มันก็บินกลับเข้าไปที่ห้องของผมซึ่งเป็นจุดตั้งที่ชาร์จเอาไว้โดยอัตโนมัติ




「เอาล่ะ อาหารเย็นวันนี้ก็...」




เมื่อเสียงของโดรนได้หายไปจากการได้ยินของผม ผมก็ลืมเรื่องที่ต้องทำกับมันไปซะหมด




เพราะอันที่จริงผมควรจะตรวจสอบการทำงานของ AI ที่ถูกตั้งค่าเอาไว้ภายในโดรนก่อน เนื่องจากการตั้งค่าดังกล่าวมันไม่ได้ถูกเปลี่ยนไปเลยนับตั้งแต่ตอนที่ฮายาคาวะใช้




ฮายาคาวะได้ตั้งค่า AI เอาไว้ว่าให้ทำการแก้ไขปรับปรุงและอัปโหลดวิดีโอตรงเข้าไปยังบัญชีของเว็บไซด์ที่เชื่อมต่อได้เลย หากเขาไม่ได้ออกคำสั่งว่าต้องการจะถ่ายทำต่อหลังหยุดการบันทึก




ในขณะที่ผมกำลังเตรียมอาหารเย็นอย่างสบายใจนั้นเอง วิดีโอของผมก็ถูกตัดต่อโดย AI และถูกอัปโหลดลงเว็บไซต์พร้อมกับติดแท็กสำหรับวิดีโอโดยอัตโนมัติ




『หนังสือพิมพ์』『การกำจัด』แล้วก็『ตะขาบโลหะเงิน』




ทว่าก็ยังมีความโชคดีตรงที่ ฮายาคาวะเพิ่มระดับความปลอดภัยในการเข้าถึงข้อมูลส่วนตัวไว้ที่สูงสุด




จึงทำให้ AI ทำการตัดต่อและแก้ไขวิดีโอ นอกจากจะปิดบังใบหน้าของผมเอาไว้แล้ว องค์ประกอบต่างๆ ภายในบ้านก็ได้รับการแก้ไขเพื่อไม่ให้ใครสามารถระบุตัวตนและที่อยู่ของผมได้




โดยในวิดีโอนั้น ใบหน้าของผมจะถูกปิดไว้ด้วยไอคอนรูปน้องหมีสไตล์อนิเมะสุดน่ารัก ซึ่งเป็นของชอบฮายาคาวะเขาอ่านะ




「ทานแล้วนะครับ!」




วิดีโอได้ถูกอัปโหลดในช่วงที่ผมกำลังเริ่มทานข้าวเย็น




แต่ก็แน่นอนว่าเพราะเป็นวิดีโอของช่องโนเนม ก็เลยแทบจะไม่มีคนดู




จนกระทั่งเวลาได้ผ่านไป




หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จ ก็ได้ทำการเข้านอนเพื่อเตรียมตัวตื่นไปโรงเรียนในวันพรุ่งนี้ ทางพวกนักสำรวจดันเจี้ยนระดับสูงซึ่งกดดูแท็กวิดีโอในอินเทอร์เน็ตก็ต้องมาพบกับวิดีโอของผมเข้า ใช่ไอ้แท็กที่ว่านั่นก็คือแท็กของ 『ตะขาบเหล็กเงิน』 นั่นเอง




ความวุ่นวายมันก็เลยบังเกิดขึ้นจังหวะนี้แหละ




◇◆




【SNS แห่งหนึ่ง】


ทาโรมาโระ@tar0mar0 30นาที



|ไม่อยากจะเชื่อ ไอ้นี่มันตะขาบเหล็กเงินไม่ใช่หรือไงกัน


|เอาจริงดิ?


|mytuve.com/yuuchannel/542875163/56



|◯25 ⇔221 ☆532



ผนึกเปลวเพลิงแฝด@KaikainHO・29นาที…


|เดี๋ยวคุณทาโรมาโระ ไปเจอที่ไหนมาเนี่ย?


|ตะขาบโลหะเงิน


|ไอ้นี่มันมอนสเตอร์สุดหายากที่ว่ากันว่าได้ค่าประสบการณ์โคตรสูง



|เดี๋ยวยิ่งไปกว่านั้น ในวิดีโอมันห้องครัวไม่ใช่หรือไงฟะ


|◯1 ⇔25 ☆45



ทาโรมาโระ@tar0mar0・28นาที...


|ใช่ไหมล่ะ ฉันก็เห็นเป็นห้องครัวเหมือนกัน


|แต่เป็นไปได้ด้วยเหรอที่จะเอาของแบบนี้กลับไปที่บ้าน?


|แถมดูในวิดีโอสิ หมอนั่นทุบมันด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์


|ตะขาบโลหะเงินที่มีเปลือกสุดแข็งนั่นอ่ะนะ ถามจริ๊ง


|◯1 ⇔10 ☆25



ผนึกเปลวเพลิงแฝด@KaikainHO・20นาที...


|ก็นั่นน่ะสิ


|ทางฉันเองก็ลองเอาวิดีโอไปวิเคราะห์แล้วนะ


|ผลที่ได้คือไม่ใช่ของปลอมว่ะคุณ


|ยิ่งไปกว่านั้นการฟาด 3 ทีติดในชั่วพริบตานั่นมันอะไรกัน


|เจ้าหมอนั่นทำได้ไงกันนะ


|หน้าก็ดันมาถูกปิดไว้ด้วยรูปหมีน้อยน่ารักอีก


|◯1 ⇔9 ☆22



ทาโรมาโระ@tar0mar0・19นาที…


|ได้เอาวิดีโอไปวิเคราะห์หรือยัง


|อ๊ะ เร็วชิบสมกับเป็นเธอจริงๆ


|◯1 ⇔ ☆1



ผนึกเปลวเพลิงแฝด@KaikainHO・18นาที…


|จะชมมากกว่านี้ก็ไม่ว่าหรอกนะ


|แต่เพราะทางคนอัปวิดีโอใช้มาตรการป้องกันข้อมูลส่วนตัวสูงสุด


|ในวิดีโอแทบจะเอาอะไรไม่ได้เลย


|ก็คงพอจะบอกได้แค่ว่าเขาอยู่ใกล้กับป่าเขา


|◯1 ⇔2 ☆4



ทาโรมาโระ@tar0mar0・17นาที…


|โฮ่ยๆ แค่นั้นมันจะไปช่วยอะไรได้ฟะ



|แต่ถ้าเธอบอกว่าเป็นของจริง ก็แปลว่าเจ้าของวิดีโอน่าจะเป็นพวกระดับสูงพอตัวเลย


|ยู สินะ……


|◯1 ⇔ ☆1