หน้าหลัก > เพื่อนสนิทผมคิดไม่ซื่อผมเลย ยม. มัน! (นิยาย) > ตอนที่ 17

ตอนที่ 17 - การคลานตอนกลางคืนล้มเหลว

เพื่อนสนิทผมคิดไม่ซื่อผมเลย ยม. มัน! (นิยาย)

17 การคลานตอนกลางคืนล้มเหลว


ชิซุโกะสอนให้ฉันคลานตอนกลางคืน


 แน่นอนว่านี่จะไม่ทำให้เธอเจ็บ เพราะงั้นฉันเลยตัดสินใจที่จะคลานไปหาฮารุกะในตอนกลางคืน


 "ฟังนะ เซเรสคุง... เธอต้องทำตามกฎนะถ้าไม่ทำเธอนจะเจอปัญหาใหญ่แน่"


 ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่ามีกฎเกี่ยวกับการคลานตอนกลางคืนด้วย


แต่ด้านล่างนี้คือกฎที่จะต้องปฎิบัติ:


 1. ฝ่ายหญิงต้องมีอายุ 24 ปีหรือเป็นหม้าย


 2. คุณจะต้องนั่งด้านขวาของที่นอนและรอจนกว่าฝ่ายหญองจะตื่น


 3. เพื่อไม่ให้ฝ่ายหญิงตกใจ คุณจะต้องไม่พูดกับเธอจนกว่าเธอจะพูดกับคุณ


 4. ไม่ทำให้ฝ่ายหญิงที่คุณไปลำบากใจ


 5. ถ้าเธอไม่ยอมรับคุณ อย่าประจานเธอและให้ออกไปโดยทันที


 6. ยอมแพ้ทันท่ถ้าเธอปฏิเสธคุณ


 กฎพวกนี้มันดีใช้ได้เลย


 มันค่อนข้างแตกต่างจากที่เคยได้ยินมาในนิทานและอ่อนโยน


 ถึงอย่างนั้น ถ้าเกิดคนแปลกหน้ามายืนข้างเตียงมันจะก็ต้องน่ากลัวมากแน่แต่ที่นี่เป็นหมู่บ้านเล็กๆ... และมีคนแปลกหน้าไม่กี่คนเอง



 จากข้อมูลของชุซุโกะการคลานในตอนกลางคืนนี้มีโอกาสสำเร็จประมาณ 70% เมื่อเทียบกับเวลาอื่นๆ


 แต่แล้วกุญแจประตูล่ะ?


 บางทีใครๆก็น่าคิดอย่างนั้น แต่ประตูไม่เคยล็อคในหมู่บ้านที่มีคนแปลกหน้าไม่กี่คนหรอกนะ


 อย่างไรก็ตาม ถ้าใครฝ่าฝืนกฎและฝืนไปตามทางของเขา เขาจะถูกผู้ชายในหมู่บ้านทุบตีและเตะออกจากหมู่บ้าน


 หรือจะบอกก็ได้ว่าการคลานตอนกลางคืนเป็นการแสดงความรักตามกฎที่ถูกต้อง


 ※ กฎนี้มีพื้นฐานมาจากกฎเก่าของการตระเวนกลางคืนที่กล่าวกันว่ามีอยู่ในอดีต แต่ผู้ที่ซื่อสัตย์นำมาปรับใช้ในการแต่งงาน



 หลังจากที่ชิซุโกะสอนฉันแล้ว เธอก็ทักทายเพื่อนสนิททั้งสองของเธอ และเธอก็บอกว่าเดี๋ยวเธอจะไปดื่มกับพวกเขาเป็นครั้งแรก


 “ยังมีเวลาเหลือเฟืออยู่ผมควรไปเยี่ยมพวกเขาด้วยไหมครับ?”


 ฉันกับเธอไปแบบนั้น


 “ใจเย็นๆดีกว่านะจ๊ะ ไม่อย่างนั้นเธอจะทำพลาดนะ ฉันจะดูแลเรื่องการไปพบปะและทักทายเองและวันนี้ฉันจะไม่อยู่บ้านด้วย โชคดีนะจ๊ะเซเรสคุง”


 เพราะวั้นฉันเลยรอจนกว่าจะถึงตอนกลางคืน โดยรู้สึกอายเล็กน้อยที่ชิซุโกะคอยยุยงให้ฉันคลานขึ้นเตียงผู้หญิงอื่นในตอนกลางคืนไม่หยุดเลย


 * * *


กว่าจะรู้ตัวก็ค่ำแล้ว


 ในญี่ปุ่นจะเป็นเวลาประมาณ 23:00 น. และตั้งแต่เช้าตรู่ในหมู่บ้าน ทุกคนก็เข้านอนกันหมดแล้ว


 ที่ร้านอาหารของคาซุมะก็ปิดไฟเช่นกันและฉันสังเกตเห็นว่าทั้งคู่หลับไปแล้ว


 ฉันเดินอ้อมไปทางหลังบ้านและเข้าทางประตูหลังบ้าน


 ฉันรู้ว่าห้องนี้สร้างยังไงเพราะฉันเคยมาที่นี่หลายครั้งตอนที่ฉันยังเป็นเด็กอยู่


 อืม...? เดี๋ยวนะ


 ถ้าจำไม่ผิดพวกเขาไม่ได้นอนด้วยกันใช่ไหมนะ?


 ถ้าไม่เป็นอย่างนั้น... ฉันคงคลานตอนกลางคืนไม่ได้ตั้งแต่แรกเลย


 ฉันไม่สามารถอยู่ใกล้ฮารุกะเมื่อเธอนอนกับคาซึมะได้


 แต่เพราะว่าฉันมาขนาดนี้แล้ว อย่างน้อยฉันก็น่าจะเช็คพวกเขาดีกว่า


 ฉันเดินไปตามทางเดินและมองเข้าไปในห้องที่พวกเขานอนด้วยกัน


 มีคาซุมะนอนอยู่คนเดียว


 ฉันคิดว่าพวกเขาเคยนอนด้วยกันในห้องนี้ แต่ทำไมฮารุกะถึงไม่อยู่ตรงนั่นละ?


 บังเอิญว่าฮารุกะกำลังนอนอยู่ในห้องถัดไปถัดจากเขา


 "ฟี้..."


 ดูเหมือนว่าเธอจะหลับสนิทฉันเลยนั่งลงทางด้านขวาของเตียง


 การไม่ปลุกเธอคือความจริงใจของฝ่ายชาย


 ถึงขาของฉันจะชาแต่ฉันจะต้องรอโดยไม่ทำให้เธอตื่น


 ถ้าเธอไม่ตื่นฉันก็จะต้องนั่งบนพื้นอีกหลายชั่วโมงซึ่งมันค่อนข้างจะเป็นงานหนักเลยละ


 แต่เพราะว่าฉันฝืนเข้าไปในพท้นที่ของผู้หญิง ฉันเดาว่านี่คือการแสดงความจริงใจของฉันอะนะ


 ในหมู่บ้าน มักจะมีความไม่สมดุลของจำนวนชายและหญิง


 ถ้าแซ็คไม่ได้กลายเป็นผู้กล้าผู้ชายสองคนและผู้หญิงสามคนจะอยู่ในหมู่บ้าน แล้วถ้าชายสองคนและหญิงสองคนกลายเป็นคู่รักกันสองคู่ก็จะเหลือผู้หญิงอยู่คนหนึ่ง


 ในกรณีนี้ เรื่องราวจะจบลงหากคนที่เหลือแต่งงานกับผู้ชายจากหมู่บ้านอื่น


 ยังไงก็ตามเรื่องราวจะยังไม่จบถ้ามีผู้ชายมากกว่าผู้หญิง


 ฉันเป็นเด็กกำพร้า เพราะงั้นฉันไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่โดยพื้นฐานแล้วผู้ชายจะไม่ออกจากหมู่บ้าน


 ถ้าเขาเป็นชาวนา เขาจะใช้ชีวิตด้วยการทำไร่นา ซึ่งหมายความว่าเขาเป็นเจ้าของที่ดิน ดังนั้นเขาจึงต้องการทายาทและภรรยา


 ถ้าเขาเป็นพ่อค้า เขาต้องการทายาทหากเขาทำธุรกิจในหมู่บ้าน และเนื่องจากหมู่บ้านนี้ร่ำรวย แม้แต่ลูกชายคนที่สองและสามก็สามารถแบ่งปันที่นาได้ และมีที่ดินมากมายให้เพาะปลูก


 เลยมีคำถามว่าถ้าผู้ชายเหลือเยอะจะทำยังไง?


 เพราะคำถามนี้ มีคนคิดที่จะให้ผู้ชายไปแต่งงานกับหญิงหม้ายที่สูญเสียสามี


 ภายหลังหญิงหม้ายในที่นี้ไม่ได้หมายถึงแค่หู้หญิงที่เสียสามีไปแล้วแต่รวมถึงผู้หญิงที่มีลูกให้สามีและหมดหน้าที่แล้ว


 อาจจะเป็นเพราะโลกนี้คล้ายกับญี่ปุ่นสมัยก่อนพอ อายุ 20 ปี ก็จะถือว่าแก่เกินกว่าจะเป็นผู้ใหญ่แล้ว


 หมู่บ้านส่วนใหญ่มีระบบแบบนี้แต่อาจจะจะมีความแตกต่างกันบ้างเล็กน้อย


 อย่างไรก็ตาม มีเพียงไม่กี่คนที่ทำตามระบบนี้


 สำหรับฉันมันน่าเสียดาย แต่ในโลกนี้ อายุ 24 ปีก็เป็นหญิงแก่แล้ว


 ถึงจะมีระบบแบบนี้แต่คนหนุ่มสาวส่วนใหญ่ก็ไม่ใช้มัน


 ดังนั้นจึงไม่มีเด็กผู้ชายคนไหนที่อยู่ในช่วงวัยรุ่นตอนกลางที่ชอบเลือกผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าเลยสักคน


 ※ อายุขัยของมนุษย์ในโลกนี้จะอยู่ที่ประมาณ 50 ปี เหมือนกับเด็กอายุ 18 คบกับผู้หญิงอายุ 40-50 ปี ยกเว้นรูปร่างหน้าตานั้นแหละ


 บางทีบางคนก็ทำร้ายผู้หญิงพอถึงเวลานั้นด้วย


 ดังนั้นอาจมีกฎเกี่ยวกับการไม่ล่วงละเมิดผู้หญิง ฯลฯ ปรากฏขึ้นมา


 แต่ปัจจุบัน พ่อแม่หลายคนเลือกที่จะละทิ้งที่นาบางส่วนและซื้อทาสที่อายุน้อย เมื่อลูกๆของพวกเขางอแงมาขอ


 แม้ว่าจะมีเป็นระบบแบบนั้นอยู่แต่ปัจจุบันก็ไม่ค่อยมีใครทำแล้ว


 นี่คือสิ่งที่ชิซุโกะบอกฉัน


 * * *


ตอนนี้ฉันนั่งชันเข่าจนฮารุกะตื่น


 มันยากที่จะทนไหว


 ส่วนฮารุกะก็หลับและกรนไปตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว


 เธอสวมเสื้อเชิ้ตใกล้กับเสื้อกล้ามและกางเกงใกล้กับกางเกงรัดรูปจากโลกที่แล้วของฉัน


 อาจเป็นเพราะเธอมีปัญหาในการนอนหลับ เธอเลยดึงผ้าห่มออกด้วยเท้าของเธอ


 และเพราะว่าไม่มีเสื้อยกทรงแบบนี้ในหมู่บ้าน ฉันจึงสามารถมองเห็นหน้าอกที่มีรูปร่างดีของเธอผ่านเสื้อเชิ้ตได้ และยังมองเห็นขายาวที่สวยงามของเธอด้วย ซึ่งน่าดึงดูดใจมาก


 'แฮ่ก แฮ่ก...แฮ่ก'


 ไม่ใช่ว่าฉันตื่นเต้นหรอกนะ


 แต่ขาของฉันชาและฉันไม่สามารถชันได้อีกต่อไป


 'อ่า ฮึบ ขาของฉันชาและเจ็บชะมัด...'


 ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น ฉันก็สบตากับฮารุกะ


 "เซเรส... เธอกำลังทำอะไรนะ?"


 "พี่ครับนี่คือ..."


 "เธอนั่งอยู่ด้านขวาหนิ!? นี้เธอรู้ไหมว่าหมายความว่าอะไรนะ! เซเรส เจ้าเด็กงี่เง่า—!"


 *เพี๊ยะ!


 เธอเพิ่งตบฉัน


 “รอเดี๋ยวครับพี่สาว”


 “ฉันไม่รอแล้วเซเรสคิดว่าฉันโง่เหรอไม่เอาน่า! อย่ามาบ้อเล่นนะ—!”


 *ตุ๊บ!


 โอ๊ย หัวแทบแตก...


 ไม่คิดว่าจะโดนเตะด้วย


 "ดะ-เดี๋ยวก่อน ฟังผมทีครับ... ได้โปรดใจเย็นก่อน"


 "เซเรส ฉันใจเย็นพอแล้ว... และฉันถามเฌอว่าทำไมเธอถึงทำแบบนี้!"


 "พี่ครับผมน่ะชอบพี่นะครับ... เหวอ"


 "เซเรส พวกเราควรจะเป็นพี่เป็นน้องกันไม่ใช่รึไง? อย่ามาเล่นมุกตลกแบบนี้สิ! เธอกำลังทำร้ายผู้หญิงคนอื่น...และฉันด้วย"


 การตบอีกดอก... ฉันอดไม่ได้ที่จะหลับตาลง


 ฮารุกะเป็นคนน่ากลัวมากเวลาที่เธอโกรธแต่ฉันลืมไปหมดแล้ว


 “ฮารุกะเกิดอะไรขึ้นนะ! เซเรสนายโอเคไหม!”


 คาซุมะตื่นขึ้นและห้ามไม่ให้ฮารุกะตบฉัน


 ฮ่าฮ่าฮ่า… มันจบแล้ว


 ความสัมพันธ์ฉันพี่น้องของเรามันจบลงแล้ว