หน้าหลัก > เพื่อนสนิทผมคิดไม่ซื่อผมเลย ยม. มัน! (นิยาย) > ตอนที่ 11

ตอนที่ 11 - เรื่องสั้นคู่ชีวิตในอุดมคติ

เพื่อนสนิทผมคิดไม่ซื่อผมเลย ยม. มัน! (นิยาย)

11 เรื่องสั้นคู่ชีวิตในอุดมคติ


มุมมองของชิซุโกะ


 สุดยอดเลย~! ฉันสนุกในทุกวันสุดๆไปเลย


 "ชิซุโกะซัง ดูเหมือนคุณจะอารมณ์ดีนะครับมีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอครับ?"


 ไม่ ไม่ใช่ "เกิดอะไรขึ้น"


 แต่ว่าเป็นเพราะเซเรสคุงอยู่ที่นี่ต่างหาก


 "อุฟุฟุฟุ เธอก็น่าจะรู้นะจ๊ะ! เพราะว่าเซเรสคุงอยู่ที่นี่ยังไงละ"


 พวกเขาเรียกกันว่า "สระผมยามเช้า"


 เซเรสคุงสระผมให้ฉันด้วยน้ำยาสระผมสูตรพิเศษของเขา และหวีผมให้แห้งด้วยเวทมนตร์แห่งลม


 มันรู้สึกดีมากเลย


 คงไม่มีสามีคนไหนในโลกที่จะทำแบบนี้ได้อีกแล้วละ


 และฉันได้ยินมาว่าลูกชายของหัวหน้าหมู่บ้านกับภรรยาของเขาสนิทกันมาก แต่ก็ไม่มีอะไรที่จะมาเทียบกับเรื่องนี้ได้เลย


 ดังนั้นใครจะมาอารมณ์ไม่ดีตอนนี้กันบ้างละ?


 "ผมรู้สึกมีความสุขมากเลยพอได้ยินเช่นนั้น คุ้มค่ากับที่ทำไปมากเลยละครับ"


 จริง ๆ ลูกชายของฉันและเพื่อน ๆ ของเขาไม่มีมารยาทเลย


 ฉันไม่อยากพูดให้ร้ายลูกของคนอื่นหรอกนะ แต่พวกเขาไม่แม้แต่จะขอบคุณเซเรสคุงสำหรับความช่วยเหลือทั้งหมดที่เขาช่วยตัวเองเลยซักนิด


ถ้าฮารุกะซัง (แม่ของลิด้า) เห็นลูกสาวของเธอ เธอจะตบลูกสาวเธอชัวร์


 แน่นอนว่าฉันจะตบแซ็คด้วยเหมือนกัน


 “ขอบคุณมากเลยจ๊ะ มันรู้สึกดีมากเลยละ”


 “ยินดีครับ ถ้างั้นผมจะไปเตรียมอาหารให้ แล้วคุณก็ทาโลชั่นตามที่ผมสอนได้เลยนะครับ”


 “โอเคจ๊ะ”


 โลชั่นนี้น่าทึ่งมาก มันซึมเข้าผิวของฉันและมันรู้สึกดีมากเลย


 ทุกอย่างตั้งแต่สมุนไพรไปจนถึงยาเวชภัณฑ์ต่างๆถูกผสมโดยเซเรสคุงหมดเลย


ฉันเคยคิดว่าเขาเป็นเด็กดีมาก แต่เขาก็ดีขึ้นและดีขึ้นยิ่งขึ้นไปอีก


 หลังจากที่ฉันทาโลชั่นแล้ว เซเรสคุงก็เตรียมโคโลญจน์ทำมือไว้ให้


 กลิ่นมันเหมือนกับสมุนไพรและมันทำให้ฉันรู้สึกดีมากเลย


 "ชิซุโกะซัง อาหารเช้าเสร็จแล้วครับ"


 เราผลัดกันทำอาหาร แต่... ตลกดีที่


 ผู้ชายส่วนใหญ่ไม่ทำแบบนั้นทั้งเช็คเตอร์และแซ็คจะขอให้ฉันทำอาหารแม้ว่าฉันจะนอนเป็นไข้อยู่บนเตียงก็ตาม


 พวกเขาไม่เคยนึงถึงฉันเลย


 แต่เซเรสคุงนะ


 เขาพูดว่า "ผมอยากเห็นใบหน้าที่มีความสุขของชิซุโกะซัง เพรางั้นให้ผมทำอาหารเถอะนะครับ..."


 ไม่มีใครในโลกที่จะทำแบบเขาอีกแล้วละ


 และในเมื่อเขานั้นยังเด็กและหน้าตาดี ฉันจะไม่ยิ้มได้ยังไงละ


 ชีวิตที่ไม่คาดคิดแบบนี้จะไม่มีความสุขยังไงกันละ


 "ใช่เลย มันหวานอร่อยมาก...เหมือนกินที่ร้านอาหารหรูๆเลยละจ๊ะ"


“มันมีเศษขนมปังฝรั่งเศสอยู่เล็กน้อย ซุปมะเขือเทศกับไก่และผัก และปลาจากแม่น้ำมูนิเยร์ เหมือนกับที่โรงเตี๊ยมชิซุโกะซังนะชมผมมากเกินไปแล้วครับ"


 "ไม่เลย เธอนะไม่เคยหยุดทำให้ฉันประหลาดใจเลยนะจ๊ะ เซเรสคุง"


 "แต่ผมชอบอาหารที่ชิซุโกะซังทำให้ผมมากกว่าอีกนะครับ เพราะมันมีรสชาติที่ชวนคิดถึงอยู่นะครับ"


 “งั้นเหรอจ๊ะฉันจะทำอาหารตามที่เธอต้องการให้ได้ตลอดเลยนะถ้ามันอร่อยขนาดนั้นนะจ๊ะ”


 “ผมจะตั้งตารอตอนข้าวเที่ยงเลยละครับ”


 "อุฟุฟุฟุ ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุดนะจ๊ะ"


 ฉันมีรอยยิ้มบนใบหน้าเสมอ


 แม้จะเจอเรื่องแย่ๆ ก็ยิ้มเข้าไว้ดีกว่า


 นั่นคือสิ่งที่ซาโยะซัง (แม่ของเมล) สอนฉันมา


 แต่... มันเป็นรอยยิ้มที่เสแสร้ง และฉันก็ไม่ค่อยยิ้มออกมาจากใจจริงเลย


 แต่กับเซเรสคุงนั้นแตกต่าง


 ทุกวันคือความสนุกจากก้นบึ้งของหัวใจฉันและฉันคิดว่าคงจะไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่ตกหลุมรักเขาหรอก เพราะเขาใจดีมากและต้องการฉันมากในเวลากลางคืน


 มันทำให้ฉันยิ้มได้อย่างเต็มหัวใจ


 ตอนนี้ฉันไม่สนใจเซ็คเตอร์หรือแซ็คอีกต่อไปแล้ว


 ไม่สิ บางทีฉันอาจจะไม่ใช่แม่อีกต่อไปแล้ว


 ถ้าแซ็คและเซเรสคุงกำลังจะตาย ฉันจะเลือกช่วยเซเรสคุงโดยไม่ลังเลเลย


 เพราะฉันเป็นผู้หญิงของเซเรสคุง


 "ผมจะตั้งหน้าตั้งตารอเลยละครับ"


 "ไว้ใจฉันได้เลยจ๊ะ"


 ไม่มีใครสำคัญไปกว่าเซเรสคุงที่ส่งยิ้มมาให้ฉันอีกแล้ว


 * * *


 'หนึ่งต่อสี่! สี่ต่อหนึ่ง!'


 เราสาบานว่า...จะร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกัน


 ถ้าเป็นเซเรสคุง...


 พวกเขาชอบเขาดังนั้นก็ไม่เป็นไร


 ถึงอย่างนั้นเขาจะต้องตกใจแน่