11 เรื่องสั้นคู่ชีวิตในอุดมคติ
มุมมองของชิซุโกะ
สุดยอดเลย~! ฉันสนุกในทุกวันสุดๆไปเลย
"ชิซุโกะซัง ดูเหมือนคุณจะอารมณ์ดีนะครับมีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอครับ?"
ไม่ ไม่ใช่ "เกิดอะไรขึ้น"
แต่ว่าเป็นเพราะเซเรสคุงอยู่ที่นี่ต่างหาก
"อุฟุฟุฟุ เธอก็น่าจะรู้นะจ๊ะ! เพราะว่าเซเรสคุงอยู่ที่นี่ยังไงละ"
พวกเขาเรียกกันว่า "สระผมยามเช้า"
เซเรสคุงสระผมให้ฉันด้วยน้ำยาสระผมสูตรพิเศษของเขา และหวีผมให้แห้งด้วยเวทมนตร์แห่งลม
มันรู้สึกดีมากเลย
คงไม่มีสามีคนไหนในโลกที่จะทำแบบนี้ได้อีกแล้วละ
และฉันได้ยินมาว่าลูกชายของหัวหน้าหมู่บ้านกับภรรยาของเขาสนิทกันมาก แต่ก็ไม่มีอะไรที่จะมาเทียบกับเรื่องนี้ได้เลย
ดังนั้นใครจะมาอารมณ์ไม่ดีตอนนี้กันบ้างละ?
"ผมรู้สึกมีความสุขมากเลยพอได้ยินเช่นนั้น คุ้มค่ากับที่ทำไปมากเลยละครับ"
จริง ๆ ลูกชายของฉันและเพื่อน ๆ ของเขาไม่มีมารยาทเลย
ฉันไม่อยากพูดให้ร้ายลูกของคนอื่นหรอกนะ แต่พวกเขาไม่แม้แต่จะขอบคุณเซเรสคุงสำหรับความช่วยเหลือทั้งหมดที่เขาช่วยตัวเองเลยซักนิด
ถ้าฮารุกะซัง (แม่ของลิด้า) เห็นลูกสาวของเธอ เธอจะตบลูกสาวเธอชัวร์
แน่นอนว่าฉันจะตบแซ็คด้วยเหมือนกัน
“ขอบคุณมากเลยจ๊ะ มันรู้สึกดีมากเลยละ”
“ยินดีครับ ถ้างั้นผมจะไปเตรียมอาหารให้ แล้วคุณก็ทาโลชั่นตามที่ผมสอนได้เลยนะครับ”
“โอเคจ๊ะ”
โลชั่นนี้น่าทึ่งมาก มันซึมเข้าผิวของฉันและมันรู้สึกดีมากเลย
ทุกอย่างตั้งแต่สมุนไพรไปจนถึงยาเวชภัณฑ์ต่างๆถูกผสมโดยเซเรสคุงหมดเลย
ฉันเคยคิดว่าเขาเป็นเด็กดีมาก แต่เขาก็ดีขึ้นและดีขึ้นยิ่งขึ้นไปอีก
หลังจากที่ฉันทาโลชั่นแล้ว เซเรสคุงก็เตรียมโคโลญจน์ทำมือไว้ให้
กลิ่นมันเหมือนกับสมุนไพรและมันทำให้ฉันรู้สึกดีมากเลย
"ชิซุโกะซัง อาหารเช้าเสร็จแล้วครับ"
เราผลัดกันทำอาหาร แต่... ตลกดีที่
ผู้ชายส่วนใหญ่ไม่ทำแบบนั้นทั้งเช็คเตอร์และแซ็คจะขอให้ฉันทำอาหารแม้ว่าฉันจะนอนเป็นไข้อยู่บนเตียงก็ตาม
พวกเขาไม่เคยนึงถึงฉันเลย
แต่เซเรสคุงนะ
เขาพูดว่า "ผมอยากเห็นใบหน้าที่มีความสุขของชิซุโกะซัง เพรางั้นให้ผมทำอาหารเถอะนะครับ..."
ไม่มีใครในโลกที่จะทำแบบเขาอีกแล้วละ
และในเมื่อเขานั้นยังเด็กและหน้าตาดี ฉันจะไม่ยิ้มได้ยังไงละ
ชีวิตที่ไม่คาดคิดแบบนี้จะไม่มีความสุขยังไงกันละ
"ใช่เลย มันหวานอร่อยมาก...เหมือนกินที่ร้านอาหารหรูๆเลยละจ๊ะ"
“มันมีเศษขนมปังฝรั่งเศสอยู่เล็กน้อย ซุปมะเขือเทศกับไก่และผัก และปลาจากแม่น้ำมูนิเยร์ เหมือนกับที่โรงเตี๊ยมชิซุโกะซังนะชมผมมากเกินไปแล้วครับ"
"ไม่เลย เธอนะไม่เคยหยุดทำให้ฉันประหลาดใจเลยนะจ๊ะ เซเรสคุง"
"แต่ผมชอบอาหารที่ชิซุโกะซังทำให้ผมมากกว่าอีกนะครับ เพราะมันมีรสชาติที่ชวนคิดถึงอยู่นะครับ"
“งั้นเหรอจ๊ะฉันจะทำอาหารตามที่เธอต้องการให้ได้ตลอดเลยนะถ้ามันอร่อยขนาดนั้นนะจ๊ะ”
“ผมจะตั้งตารอตอนข้าวเที่ยงเลยละครับ”
"อุฟุฟุฟุ ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุดนะจ๊ะ"
ฉันมีรอยยิ้มบนใบหน้าเสมอ
แม้จะเจอเรื่องแย่ๆ ก็ยิ้มเข้าไว้ดีกว่า
นั่นคือสิ่งที่ซาโยะซัง (แม่ของเมล) สอนฉันมา
แต่... มันเป็นรอยยิ้มที่เสแสร้ง และฉันก็ไม่ค่อยยิ้มออกมาจากใจจริงเลย
แต่กับเซเรสคุงนั้นแตกต่าง
ทุกวันคือความสนุกจากก้นบึ้งของหัวใจฉันและฉันคิดว่าคงจะไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่ตกหลุมรักเขาหรอก เพราะเขาใจดีมากและต้องการฉันมากในเวลากลางคืน
มันทำให้ฉันยิ้มได้อย่างเต็มหัวใจ
ตอนนี้ฉันไม่สนใจเซ็คเตอร์หรือแซ็คอีกต่อไปแล้ว
ไม่สิ บางทีฉันอาจจะไม่ใช่แม่อีกต่อไปแล้ว
ถ้าแซ็คและเซเรสคุงกำลังจะตาย ฉันจะเลือกช่วยเซเรสคุงโดยไม่ลังเลเลย
เพราะฉันเป็นผู้หญิงของเซเรสคุง
"ผมจะตั้งหน้าตั้งตารอเลยละครับ"
"ไว้ใจฉันได้เลยจ๊ะ"
ไม่มีใครสำคัญไปกว่าเซเรสคุงที่ส่งยิ้มมาให้ฉันอีกแล้ว
* * *
'หนึ่งต่อสี่! สี่ต่อหนึ่ง!'
เราสาบานว่า...จะร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกัน
ถ้าเป็นเซเรสคุง...
พวกเขาชอบเขาดังนั้นก็ไม่เป็นไร
ถึงอย่างนั้นเขาจะต้องตกใจแน่