หน้าหลัก > เพื่อนสนิทผมคิดไม่ซื่อผมเลย ยม. มัน! (นิยาย) > ตอนที่ 8

ตอนที่ 8 - รักจากเซเรสคุง

เพื่อนสนิทผมคิดไม่ซื่อผมเลย ยม. มัน! (นิยาย)

8 รักจากเซเรสคุง


เฮ่ออ... ตอนนี้จะหันหลังกลับก็ไม่ได้แล้ว


 มันควรจะเป็นแค่คนรักปลอมๆ จนกว่าเขาจะเจอคนที่เขาชอบจริงๆสิ


 สาวแก่แบบฉันไม่ควรโลภมากไปกว่านี้


 สักวันเซเรสคุงจะเสียใจแน่ๆ


 นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันรับปากแบบนั้น แต่ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะให้สร้อยคอกับฉัน


 ฉันไม่เคยได้รับการปฏิบัติแบบนี้มาก่อนเลย


 เซ็คเตอร์อดีตสามีของฉันนอกใจฉันตลอดเวลาและแทบไม่เคยซื้ออะไรให้ฉันเลย


 ฉันคิดว่าผู้หญิงในหมู่บ้านเป็นแบบนั้น


 แน่นอนว่า ตั้งแต่ตอนที่เซเรสคุงยังเป็นเด็ก เขาเคยบอกว่าเขารักฉันและอยากจะแต่งงานกับฉัน... แต่ไม่มีใครคิดว่าเขาจะจริงจังใช่ไหมละ?


 เพราะเซเรสคุงพูดแบบนั้นตั้งแต่เขายังอายุประมาณ 5 ขวบ อยู่เลย


 และฉันเป็นคนแก่อายุเกือบ 20 ปี


 ※ ในโลกนี้ อายุเฉลี่ยของมนุษย์จะอยู่ที่ 50 ปี และถือว่าแก่มากสำหรับเด็กวัยรุ่นตอนปลาย


 ฉันคิดว่าเซเรสคุงอาจจะแค่รู้สึกเหงาเพราะเขาสูญเสียแม่ไปตั้งแต่เขายังเด็ก


เขาพูดบางอย่างประมาณนี้กับมิซากิ (แม่ของมาเรีย) ด้วย


แต่พอมาคิดดูอีกที ก็เหมือนจะนึกอะไรบางอย่างได้


 เขาเคยเอาปลาจากแม่น้ำเสียบไม้ย่างมาให้ฉัน เขาเคยบอกฉันว่าเขาเจอหินที่สวยๆที่แม่น้ำด้วย และเขาก็เคยช่วยอะไรหลายๆอย่างให้ฉันด้วย


 นั่นทำให้ฉันคิดว่าเขาเป็นเด็กดีมาก...


 แต่...เขาจริงจังสินะ


พอมองย้อนกลับไป เขาช่างเป็นเด็กจริงๆ เขาใจดีกับฉันมากกว่าสามีหรือลูกชายของฉันอีก


 และสิ่งนี้ทำให้ฉันตัดสินใจที่จะตอบรับเขา


 แต่ฉันยังไม่ได้ทำความสะอาด 'มัน' เลยเพราะฉันไม่ได้ใช้ 'มัน' มานานแล้ว


 และครั้งสุดท้ายที่ฉันทำ ฉันเองก็จำไม่ได้แล้ว มันนานมากๆ


 ฉันว่าน่าจะไม่ได้ทำมาประมาณ 10 ปีแล้ว ถ้าจำไม่ผิดอะนะ


และแม้ว่าฉันจะตัดผมที่งอกออกแล้ว ฉันก็ยังรู้สึกว่าหุ่นตัวเองเสียรูปร่างไปเยอะเลย


 ฉันสงสัยจังเลยว่าวัยรุ่นหนุ่มฮอตจะยอมรับผู้หญิงแก่ๆที่มีร่างกายแบบนี้ไหมนะ?


 มันดีแล้วจริงๆเหรอ?


 แต่... เซเรสคุงก็เป็นคนที่ชอบฉันเอง


 นอกจากนี้ เซเรสคุงยังชอบฉันจากเมื่อ 10 ปีก่อน แม้ว่าตอนนั้นเขาจะอายุ 4-5 ขวบก็เถอะ


 โอเค ฉันตัดสินใจแล้วฉันจะไม่ให้เขารออีกต่อไปแล้ว


 ฉันแค่ต้องตัดสินใจ


 “เซเรสคุง ฉันอาบน้ำเสร็จแล้ว เซเรสคุงเข้าไปใช้ได้แล้วนะจ๊ะ”


 ในตอนนี้ไม่มีทางให้หันหลังกลับไปแล้ว


 * * *


ฉันเอาผ้าขนหนูพันรอบตัวฉันและไปห่มในผ้าห่ม


สิ่งที่ฉันต้องทำก็คือการพูดว่า "มานี่สิจ๊ะ" ตอนที่เซเรสคุงออกมา แล้วก็เรียบร้อย


บางทีนี่อาจเป็นครั้งแรกของเซเรสคุง... หวังว่ามันจะผ่านไปได้ด้วยดีนะ


  "ชิซุโกะซัง ขอโทษที่ให้รอนะครับ"


  ตอนนี้... ฉันแค่ต้องยอมรับ


  "เซเรสคุง... มานี่สิจ๊ะ"


  มิรูนะซัง (แม่ของเซเรส) ฉันขอโทษจริงๆ...


 เซเรสคุงก็กอดฉันอย่างอ่อนโยน


  "เซเรสคุง ครั้งล่าสุดของฉันมันก็นานมากแล้ว... เพราะงั้นได้โปรดช่วยอ่อนโยนหน่อยนะจ๊ะ แล้วเธอรู้วิธีที่จะทำอย่างนั้นไหมจ๊ะ?"


  เซเรสคุงพยักหน้าและจูบฉัน


  "ครับ อืมม..."


 ทันใดนั้นเขาก็สอดลิ้นเข้ามา... ดูเหมือนว่าเขาจะเชี่ยวชาญในเรื่องนี้มากเลย


  "ฟูฮา เซเรสคุง... เธอไม่เคยทำมันมาก่อนแน่นะ?"


  "ฟูฮา ใช่ครับผมไม่เคย ผมแค่ทำตามที่คิดว่าควรทำเพื่อชิสุโกะซังที่รักของผมนะครับ"


  "อ่า อืม อย่างนั้นเหรอจ๊ะ...? แต่ดูเหมือนเธอโกหกอยู่เลยนะจ๊ะ... เดี๋ยวก่อน ตรงนั้นมัน… ตรงนั้นมันสกปรกนะ ไม่ต้องทำอย่างนั้นก็ได้ เดี๋ยวสิ มันน่าอายนะ อ่า~"


  ฉันไม่เคยถูกสัมผัสแบบนั้นมาก่อน... และฉันไม่ชินกับการถูกจูบและเลียในตรงจุดที่ ‘สกปรก’ ด้วย


  "แฮ่ก แฮ่ก... ทำไมเธอถึงทำลงไปได้ละ...ที่สกปรกแบบนี้... ไม่ปกติเลย"


  "ผมน่ะรักชิซุโกะซัง ไม่มีอะไรที่สกปรกถ้าเป็นตัวคุณหรอกนะครับ..."


  ถึงจะน่าอาย...แต่มันก็รู้สึกดีมากเลย


  ฉันหมายถึง... เซเรสคุงดูรู้สึกดีมาก... และถ้านี่คือการเกี้ยวพาราสีจริง มันก็แตกต่างจากที่ฉันเคยทำมากเลยละ


  เขาต้องการฉันมาก


  และฉันก็รู้ว่าเขารักฉัน


  มันทำให้ร่างกายของฉันรู้สึกร้อนแรในฐานะผู้หญิงอีกครั้งฉันต้องการเซเรสคุงมากจนหยุดไม่อยู่แล้ว


  รู้ตัวอีกทีฉันก็ตอบรับเซเรสคุงไปซะแล้ว


  ไม่เคยมีใครคลั่งไคล้ฉันขนาดนี้มาก่อนในชีวิตเลย


  ที่จริงแล้วเขาตกหลุมรักผู้หญิงแก่ๆแบบฉันไปได้ยังไงกันนะ... มันไม่ยุติธรรมเลยที่เซเรสคุงจะคิดแบบนั้น


  ถึงอย่างงั้นเซเรสคุงก็น่าทึ่งมาก... ที่เขาชอบฉันมาเป็น 10 ปี


  ถ้าเขาพยายามขนาดนี้ฉันก็ควรจะตอบแทนเขาเหมือนกัน


  “เซเรสคุง เดี๋ยวฉันจัดการเอง”


  ฉันรับ ‘ของ’ เซเรสคุงเข้ามาในร่างกายและโยกสะโพกไปมา


  ฉันคิดว่าฉันเป็นภรรยาที่บริสุทธิ์


  ตอนที่เซ็คเตอร์มีฉัน เขาเคยเรียกฉันว่า 'ยัยผู้หญิงที่น่าเบื่อ'


  แต่เขาคิดผิด... ฉันลามกขนาดนี้พออยู่กับเซเรสคุง


  ฉันแน่ใจว่าฉันเป็นแค่ 'ยัยผู้หญิงที่น่าเบื่อ' เพราะว่าเซ็คเตอร์น่ะเป็นผู้ชายที่น่าเบื่อ


และตอนนี้ฉันก็รู้สึกดีมากจนเริ่มจะหน้ามืดแล้วสิ


  ดีใจจนกลัวเลยละ...


  * * *


“นี่ เซเรสคุง ฉันรู้สึก...”


 เซเรสคุงกำลังยื่นแขนมาที่ฉัน


 “ฉันรู้สึกจะเป็นลม”


 “ก็จริงจะครับ… บางทีคุณน่าจะพักแล้วกลับไปนอนนะครับ”


 “แล้วเซเรสคุงละ?”


 “ชิซึโกะซังนะน่ารักมากนเลยครับเพราะงั้นผมจะหน้าคุณระหว่างที่คุณกำลังหลับนะครับ”


 “เธอจะมองฉันโดยไม่หลับงั้นเหรอ? นั่นมันน่าอายมากเลยนะจ๊ะ”


ฉันมองไปที่แสงจที่ลอดมาจากทางหน้าต่างและตอนนี้เที่ยงแล้ว


 ยังไม่ทันเห็นตอนเช้าก็เที่ยงซะแล้ว


 ขณะที่ฉันกำลังจะลุกขึ้น เซเรสคุงก็คว้ามือของฉันไว้


 "ยังอยากต่ออยู่เหรอจ๊ะ"


 เซเรสคุงยิ้มในขณะที่ดึงฉันไปหาเขาอย่างเงียบๆ และฉันก็พยักหน้ารับท่าทางนั่น


 ฉันดีใจมากที่รู้ว่าเขาต้องการฉันในฐานะของผู้หญิง


 ฉันแน่ใจว่าฉันคงจะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเซเรสคุงอีกต่อไปแล้ว


 เซเรสคุงสอนให้ฉันรู้จักความสุขที่แท้จริงของการเป็นผู้หญิง