5 อ น า ค ต

เมื่อคืนนี่ผมนอนไม่หลับเลย

ผมก็ไม่ได้อยากทำตัวเหมือนพวกงี่เง่าหรอกนะ แต่ว่าเธอนะคือรักแรกของผมนะให้ผมทำไงได้ละ

ยิ่งกว่านั้น ตอนที่ชิซึโกะซังกำลังร้องให้ เพราะน่าจะช็อคที่ถูกขายมาเป็นทาส

ผมเลยได้กุมมือเธอไว้และเธอก็ผลอยหลับไป

“อรุณสวัสดิ์ครับ”

“อรุณสวัสดิ์จ๊ะ เซเรสคุง”

และพวกเราก็ได้สบตากัน

“โอ๊ะ ขอโทษนะฮะ”

ผมยังกุมมือเธอไว้อยู่เลย

“ฮิฮิฮิ ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ ขอบคุณมากเลยนะ… ที่เธอกุมมือของฉันไว้เพราะว่าตอนนั่นฉันกำลังร้องให้ใช้ไหมละจ๊ะ? เธอนะเป็นคนที่ใจดีมากเลยนะเซเรสคุง”

ผมก็เคยนอนกับเพื่อนสมัยเด็กในตอนที่ยังอยู่ในปาร์ตี้ของผู้กล้าอยู่หรอกนะ แต่…

ในสถานการณ์แบบนี้นะมันคนละมักโรนี

ตอนที่ฉันนอนกับพวกเขา(เพื่อนสมัยเด็ก) มันเหมือนฉันนอนกับลูกสาวหรือหลานสาวมากกว่านะ

นี้มันต่างออกไป…และถ้าพูดตามตรง เมื่อคืนผมแทบจะนอนไม่หลับเพราะประหม่ามากเลยนะ

ในตัวผมตอนนี้นะคือผู้ชายวัยกลางคนแต่ว่าร่างกลายก็เป็นแค่เด็กหนุ่ม…ทำใจค่อนข้างยากเลยแหะ

“งั้นพวกเราออกไปข้างนอกกันดีไหมครับ?”

“พวกเราจะไปที่ไหนกันละจ๊ะ เซเรสคุง?”

“พวกเราจะทานอาหารเช้าแล้วไปที่กิลด์กันต่อนะครับ”

“กินอาหารยามเช้า ฟังดูดีเลยนะ…”

มันมีที่เดียวที่จะไปกินอาหารได้ที่หมูบ้านนี้และมันก็ไม่เปิดตอนเช้าด้วย

“เราจะไปกินข้าวกันที่โรงเตี๊ยมที่พวกเรานอนก่อนหน้านี้และที่นั้นขึ้นชื่อเรื่องอาหารช้าวที่สุดในย่านนี้เลยละครับ”

“อืม ฉันแทบจะไม่ได้ออกไปกินข้าวนอกบ้านเลยตั้งแต่แต่งงานเพราะงั้นตอนนี้ฉันตื่นเต้นมากเลยละจ๊ะ”

“ผมก็เหมือนกันตั้งแต่ที่ผมเป็นสมาชิคของปาร์ตี้ผู้กล้าพวกเราก็ได้แต่ตั้งแคมป์แล้วก็ตั้งแคมป์อีกและแต่ก่อนอื่นไปกินข้าวกันเถอะครับผมเริ่มหิวแล้วละ”

“โอเคจ๊ะ”

****

ณ ร้านอาหาร ชิซึโกะซังกำลังมีปัญหากับเมนูอาหารอยู่

เพราะงั้นผมเลยสั้งเมนูอาหารเช้าไป2จาน

“สุดยอดไปเลยมีอาหารในจานเยอะมากเลย”

นี้แหละคือสาเหตุที่มันถูกเรียกว่า ‘อาหารจานเช้า

“ฉันแน่ใจว่าอาหารแบบนี้หากินที่หมู่บ้านไม่ได้แน่ๆ”

“ใช่ครับ อาหารพวกนี้หากินที่หมู่บ้าน…หรือที่อื่นๆไม่ได้แน่เพราะไม่มีร้านอาหารในหมู่บ้านซักร้านเลย”

“ก็จริงจ๊ะ”

“แต่ว่าผมอยากกินอาหารฝีมือของคุณชิซุโกะมากกว่าครับ”

“อุฟุฟุฟุ อย่างงั้นเหรอจ๊ะ? ถ้าอย่างงั้นเดี๋ยวฉันจะไปซื้อวัตถุดิบแล้วเดี๋ยวจะทำให้กินนะ”

“โอ้วผมจะตั้งตารอเลยครับ”

บางคนว่ากันว่าผู้กล้านะมันขี้โกง แต่ฉันว่าคุณชิซุโกะก็ขี้โกงเหมือนกัน

เธอทั้งทำอาหารเก่ง เป็นแม่บ้านที่ทำได้สารสิ่งอย่าง รวมถึงทำความสะอาด... และเธอเองก็อดทนเก่งมากด้วย

แน่นอนทั้งเมลและเพื่อนๆของเธอต่างก็เป็นสาวสวย แต่พวกเธอยังเด็กอยู่เพราะงั้นพวกเธอเลยไม่ค่อยมี 'ความอดทน'

แม้แต่มาเรียที่เป็นนักบุญก็ยังไม่ใกล้เคียงเลยซักนิด

อืม สิ่งที่ฉันมองหามากที่สุดในผู้หญิงก็คือความอดทนนี้แหละ

 เพื่อที่จะอยู่ด้วยกันแล้วสบายใจ... ใช่ แบบนั่นแหละดีที่สุดแล้ว

“เป็นอะไรไปเหรอเซเรสคุง ทำไมเธอถึงจ้องฉันแบบนั้นละจ๊ะ”

“ปล่าวครับ พอดีผมแค่มีความสุขนะ”

“ฉันดีใจที่เธอรู้สึกแบบนั่นนะ”

แค่ได้กินข้าวด้วยกัน...ก็มีความสุขแล้ว

****

ตอนนี้พวกเราอยู่ที่กิลด์นักผจญภัย

จุดประสงค์ก็เพื่อที่จะะลงทะเบียนให้ชิซึโกะในฐานะนักผจญภัยและหาห้องว่างที่เช่าได้

“ท่านเซเรสวันนี้มีอะไรให้ช่วยเหรอคะ?”

แรงค์Sนั่นมีประโยชน์อยู่คือฉันไม่ต้องรอนานเพื่อที่จะได้คำตอบ

"ฉันอยากจะลงทะเบียนเธอคนนี้เป็นนักผจญภัยและสมัครปาร์ตี้นะ"

"กับผู้หญิงคนนี้? ดเวยความเคารพนะคะแต่เธอไม่แก่ไปหน่อยเหรอคะ? โดยเฉพาะกับท่านเซเรสแล้ว"

ฉันรู้สึกว่าหน้าของชิซุโกะวังดูมืดมนขึ้นแหะ

“อุฟุฟุฟุ ฉันรู้ว่าตอนนี้ฉันแก่แล้ว... แต่ถ้าฉันจะทำงานกับเซเรสคุง ฉันก็อยากจะทำงานในแรงค์ 'เดิม' ของฉันมากกว่า ไม่ใช่การลงทะเบียนใหม่ แต่ด้วยการยื่นขอคืนแรงค์นะ"

“ชิซุโกะซังคุณเคยเป็นนักผจญภัยด้วยอย่างงั้นเหรอครับ?”

“ใช่แล้วจ๊ะ แต่สามีเก่าของฉันและลูกชายของฉันไม่รู้เรื่องนี้ เพราะฉันลาออกตอนที่แต่งงาน ลและพวกเขาทั้งคู่ก็หยิ่งเกินกว่าจะถามเรื่องนี้ด้วยนะจ๊ะ"

“งั้นเองเหรอ? ถ้าอย่างนั้นช่วยส่งเลือดให้ทางเราหน่อยได้ไหมคะ? และคุณคงจะไม่ใช่แรงค์Dหรือต่ำกว่าใช่ไหมะ?”

“อุฟุฟุฟุ เดี๋ยวเธอก็จะรู้ตอนตรวจสอบเอง”

“เฮ่อ~”

ฉันถอนหายใจให้กับท่าทางของเธอ

ยังไงก็ตามชิซุโกะก็คือชิซุโกะจริงๆ… เธอยังยิ้มได้แม้ในสถานการณ์แบบนี้

ผ่านไปได้ไม่นานก็ได้มีชายที่มีหนวดเคราวิ่งมาจากด้านหลังอย่างรีบร้อน

เขาคือเบลดาร์เป็นกิลด์มาสเตอร์

“อย่าบอกนะว่าคุณจะกลับมารันวงการนะครับ?”

“อุฟุฟุฟ ใช่แล้วละถึงฉันจะอายุปูนนี้แล้วก็เถอะแต่ว่าฉันเจอคู่ที่ดี เลยลองคิดที่จะกลับมารันวงการดูนะจ๊ะ…มันไม่ดีงั้นเหรอหนุ่มน้อยเบลดาร์?”

“ชิซึโกะซังได้โปรดอย่าทำเหมือนผมยังเป็นเด็กอยู่เถอะครับ ถึงจะเห็นอย่างงี้แต่ผมเองก็เป็นถึงกิลด์มาสเตอร์แล้วนะครับ…”

“งั้นเหรอ ถ้างั้นต้องขอโทษด้วยนะเบลดาร์ซังแต่ว่าฉันอยากจะขอยื่นเรื่องกลับมาจะได้ไหม?”

ชักเริ่มน่าสนใจแล้วสิ

แม้แต่ฉันคนที่เป็นถึงแรงค์S

“ครับได้แน่นอนครับ… ‘ฮีลเลอร์ผมสีนิล’ ได้กลับมาแล้ว!”

เอะ? คืออะไรกันนะ?

“ชิซุโกะซัง ‘ฮีลเลอร์ผมสีนิล’ คืออะไรงั้นเหรอครับ?”

รู้สึกเหมือนเคยได้ยินที่ไหนซักที่เลยแหะ

“โอ้ ท่านเซเรสครับ ชิซุโกะซังเคยเป็นถึงอดีตนักผจญภัยแรงค์ S ซึ่งเป็นคนรุ่นเดียวกับผมและไม่มีใครเก่งไปกว่าเธอในฐานะฮีลเลอร์เลยครับ! แต่ว่าคุณไม่สามารถกลับไปเป็นนักผจญภัยแรงค์ S เหมือนแต่ก่อนได้ในตอนนี้ เพราะงั้นเราเลยอยากให้คุณเริ่มที่อรงค์ A นะครับ... คุณติดอะไรไหมครับ...?"

“อุฟุฟุฟุ ฉันไม่ติดอะไรหรอก”

“ผมดีใจที่คุณว่างั้นนะครับ… ตอนนี้ผมต้องขอตัวก่อน… เพราะงั้นฉันฝากเธอจัดการที่เหลือด้วยละ…”

“ได้เลยค่ะ… ต้องขอโทษด้วยค่ะ ต้องขอโทษด้วยค่ะ”

ตอนนี้เราคือปาร์ตี้ของแรงค์ S และ แรงค์ A แต่ชิซุโกะน่ะเป็นทาสและทุกสิ่งที่เธอได้รับก็จะเป็นของฉัน

ยังไงก็ตาม เนื่องจากเราใช้กระเป๋าเงินใบเดียวกันและชิซุโกะสามารถถอนเงินของเธอได้ฟรี นั่นเลยไม่ค่อยสำคัญเท่าไหร่

แต่ถ้าเธอเป็นถึงนักผจญภัยที่เก่ง ฉันก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงกลายไปเป็นทาสง่ายจัง

ไว้เดี๋ยวจะถามเธอในคืนนี้ดูละกัน