4 เกิดอะไรขึ้นกับชิซึโกะซังกันแน่และจุดเริ่มต้นของชีวิตอันหอมหวาน
พวกเราสองคนไปที่รัานขายเสื้อผ้ามือสองและซื้อมาส่วนหนึ่ง
ผมไม่รู้ว่าเธออยากได้เสื้อผ้าแนวไหน ดังนั้นผมเลยบอกให้ชิซึโกะซังเลือกด้วยตัวเองเลย
หลังจากนั้นพวกเราก็ได้ไปที่โรงเตี๊ยมกันเพื่อที่จะซื้ออาหารเสียบไม้และไวน์
เหตุผลที่ผมมาที่นี้เพราะว่าผมคิดว่าผมจะผ่อนคลายได้ดีกว่าการไปคุยกันที่บาร์
แน่นอนว่าผมจองห้องพักแบบสองเตียงนอน
หลังจากที่เทไวน์ลงไปในแก้ว ผมก็วางอาหารเสียบไม้ลงบนโต๊ะ
ในขณะเดียวกันชิซึโกะซังก็ได้นั้งลงที่พื้นและคำนับผมด้วย3นิ้วที่พื้น
“ขอบคุณมากเลยนะจ๊ะที่มาซื้อทาสที่โทรมเช่นนี้ ฉันขอสัญญาว่าจะภักดีดีกับเธอ…”
“ชิซึโกะซัง คุณไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนั้นเลยครับ”
“ฉันเป็นทาส ฉันควรจะทำแบบนี้จ๊ะ ฮึก…”
“ได้โปรดใจเย็นลงก่อนเถอะครับอย่างพึ่งร้องไห้เลย ผมจะรอจนคุณใจเย็นเอง… และหลังจากนั่นเล่าให้ผมฟังทีครับว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ
“ฮึก… ได้เลยจ๊ะ…”
หยาดน้ำตาของสาวใหญ่แสนสวยทำให้ผมกลัวมากเลยละ
เวลาที่เมลร้องไห้ผมจะเข้าไปลูบหัวและปลอบเธอราวกับเด็กน้อย
แต่ว่าแบบนั้นใช้ไม่ได้กับชิซึโกะซัง
มันแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับการปลอบโยนเด็ก
ชิซึโกะซังนะคือสาวใหญ่แสนสวยของแท้เลย
ถ้าจะให้พูดถึงเธอแบบให้เห็นภาพอาจเป็นแม่หม้ายสวมผ้ากันเปื้อนลายลูกเจี๊ยบที่ทำงานเป็นผู้ดูแลอาคารอพาร์ตเมนต์เก่า
นอกจากนั้น เธอมีรูปร่างที่สวยงามแบบสาวใหญ่ที่ญี่ปุ่น ซึ่งเป็นการจับคู่ที่ที่เพอร์เฟคมากสำหรับผม ที่เป็นคนญี่ปุ่นเมื่อชาติก่อน
บอกได้เลยว่าชิซึโกะซังไม่ใช่คนญี่ปุ่น แต่ว่าเธอเป็นลูกหลานของคนที่เคยย้ายมาจากประเทศอื่นเมื่อนานมาแล้ว… เธอชื่อว่าชิซูโกะซึ่งบรรพบุรุษของเธอก็ดูเหมือนคนญี่ปุ่นเช่นกัน… นั้นคือสิ่งที่ผมได้ยินมาจากแซ็คและเซ็คเตอร์ (พ่อของแซ็ค)
ยังไงก็ตามในอดีต ผมและตาสีดำนั้นคือสัญลักษณ์ความสวยงามของผู้หญิงเลยละ แต่ว่าที่ตอนนี้พวกเขาถูกเกลียดเป็นเพราะว่า’ความผิดของพวกลักลอบข้ามประเทศในสมัยก่อน’
ชิซึโกะซังนั้งร้องไห้พักหนึ่ง แต่เธอก็เริ่มที่จะใจเย็นลงและเล่าให้ผมฟัง
“สามีของฉันขายฉันมานะจ๊ะ”
“คุณลงเซ็คเตอร์ขายคุณ? แต่ไม่ใช่ว่าทางอณาจักรให้เงินเขาไปเยอะมากเลยนิครับ เพราะงั้นเขาดูไม่น่าจะขัดสนเรื่องเงินเลยนะครับ?”
มันเป็นเรื่องที่ตลกร้ายมากที่ชิซูโกะซังโดนขายมาเป็นทาส
ตอนที่แซ็คได้รับการยอมรับให้เป็นผู้กล้า เขาก็ได้รับเงินก้อนโตมาด้วย
ถ้าไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น มันไม่มีทางเลยที่เธอจะมาเป็นทาสได้
“ฉันคิดคิดว่าเลินนั้นคงจะหมดไปแล้วละ”
เห็นได้ชัดว่าเงินนั้นเซ็อคเตอร์เอาไปใช้เล่นพนัน เข้าพวกเจ้าสมุทรและดืมเหล้า
ในขณะที่ครอบครัวอีกสามคน(ในตี้ผู้กล้าอะ)เลือกที่จะไปทางมั่นคงคือการซื้อฟาร์มและประหยัดเงินไว้ แต่ว่าเงินของเซ็คเตอร์นั้นละลายหายวับไปกับตา
อ่า ผมไม่ได้ว่าเรื่องเจ้าสมุทรของเขาหรอกนะเพราะว่าเขาก็ตกลงกับผู้หญิงพวกนั้นแล้ว แต่ผมโกรธเขาเพราะว่าเขาใช้เงินมากไปต่างหาก…
“อ่ามันก็นานมากสินะที่ฉันใช้เวลากับเธอนะ ขอโทษจริงๆนะ ฉันว่าเราไแเข้าเมืองอีกครั้งและฉันกํจะหยุดไปแล้ว ไปใช้เวลาหรูๆกับเธอและหยุดใช้เงินฟุ่มเฟือย”
เพราะงั้นพวกเขาเลยไปที่เมืองด้วยกัน แต่ว่ามันคือกับดักและชิซึโกะซังก็ถูกขายให้พวกพ่อค้าทาส
“นั่นเป็นเรื่องราวที่น่าเศร้ามากเลยครับ แต่ถ้าเป็นงั้นแล้วทำไมคุณถึงไม่ส่งจดหมายไปหาแซ็คหรอครับ?”
“ไม่ดีหรอก๊ะ เขานะชอบอยู่กับพ่อของเขาและเขาก็เกลียดฉันด้วย”
มาคิดดูอีกที ไอ่นั่นก็เกลียดคุณชิซึโกะซังจริงๆด้วยแหะ
แซ็คแค่เป็นพวกชอบห…(เจ้าชู้) ส่วนเซ็คเตอร์นะคือพวกขี้ขลาดตาขาว
“ผมคิดว่าลุงเซ็คเตอร์จะเป็นแบบคนที่จริงจังซะอีก…”
“เงินเปลี่ยนเขาไปนะ… แต่ถึงจะไม่มีเงินเขาก็เ็นคนแบบนั้นอยู่แล้วนะจ๊ะ”
***
ผมนึกถึงความทรงจำในวัยเด็ก
“ผมอยากแต่งงานกับคุณป้าชิซึโกะครับ”
ผมพูกแบบนั้นกับเธอและเธอก็ตอบกลับผมมาว่า…
“ฮืมม เซเรสคุงจ๊ะ แต่ว่าตอนที่เธออายุได้15ปีแล้ว ฉันก็คงจะเป็นหญิงแก่แล้วละจ๊ะ… อ่าใช่ เธอสามารถเอาเหรียญทองนี้ไปแทนได้นะจ๊ะ” (คนแปล:ส..สายเปย์ละ!)
ฉันนึกขึ้นมาได้ว่าว่า
มันก็เป็นเรื่องจริงที่ในโลกใบนี้ ผู้หญิงที่อายุเกิน20แล้วจะไม่เป็นที่นิยม… แต่ว่ายังมีอีกหลายคู่ที่นังคงอยู่ด้วยกันเพราะว่ามีความทรงจำดีๆด้วยกัน (คนแปล:ถ้าจำไม่ผิดจากเวลาแล้วในเวลาปัจจุบันชิซึโกะซังจะอยุประมาณ 30+-)
พอคิดย้อนกลับไปแล้ว นั้นอาจจะเป็นสิ่งที่ฉันต้องการจริงๆก็ได้ (คนแปล:มันหมายถึงชิซึโกะซังตอน30)
***
“บางทีเขาอาจจะมีนิสัยแบบนั้นมาตั้งแต่แล้วแล้วก็ได้สินะครับ”
“ฮืมมม…”
“แต่ว่าคุณไม่โกรธคุณลุงเซ็คเตอร์เลยหรอครับ?”
“ฉันก็โกรธเขาจ๊ะ แต่ว่ามันก็ช่วยไม่ได้… และผู้ชาย… ยังไงเขาก็ตกนรกแน่นอนจ๊ะ”
ถ้าเขายังใช้เงินแบบนี้ต่อไป ยังไงเงินของเขาก็จะต้องหมดแน่
นอกจากนี้เขายังไม่มีแม้แต่เงินจะมาจ่ายภาษีได้เลย เพราะว่าเขาไม่ได้ใช้เงินพวกนั้นไปปลูกพืชเลยซักนิด… งั้นชิซึโกะซังอาจจะปลอดภัยกว่าก็ได้ที่กลายมาเป็นทาส
“ผมขอโทษที่ถามคำถามแบบนั้นไปนะครับ…”
“ฮิๆ ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ ที่เธอมาซื้อผู้หญิงแก่ๆแบบฉันนั้นก็ทำให้ฉันดีใจพอแล้วละจ๊ะ”
จริงดิ เธอยังดูสวยเช้งอยู่เลย
ในโลกนี้ คนอื่นๆอาจจะเรียกผมว่าผมเป็นพวกสายมิฟ
แต่ว่าสำหรับผม คนที่มีความทรงจำของชาติที่แล้ว แล้วละก็ผมคิดว่านี้แหละคืออายุที่มนุษย์เราจะพร้อมและกลายเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว
เสียของชะมัดเลยที่จะเมินเสนร่ห์แบบนี้
“ชิซึโกะซังไม่ใช่ผู้หญิงแก่หรอกนะครับ”
“งั้นหรอจ๊ะ? ฮิๆๆ เซเรสคุงคงจะเป็นคนเดียวที่พูดแบบนั้นเลยนะ”
ชิซึโกะซังจะคอยยิ้มตลอด
เธอคอยปลอบผมตอนที่พ่อแม่ของผมเสียไป
ที่ผมอยากจะช่วยแซ็คและเพื่อนสมัยเด็กคนอื่นๆเป็นเพราะว่าทุกๆคนในหมู่บ้านนั้นใจดีกับผม…
แต่ว่าท่ามกลางพวกเขา ชิซึโกะซังนั่นพิเศษ…
เธอคอยใจดีที่สุดกับฉันเสมอแะเป็นสุดยอดคุณแม่ด้วย
“นั่นไม่จริงหรอกครับ ชิซึโกะซังนะเป็นผู้หญิงที่วิเศษมากเลยนะครับ”
ผมคิดงั้นจริงๆนะ
“ฮิๆๆ อืมถ้าอย่างงั้น ฉันจะทำตามที่เธอขอทุกๆอย่างเลย โอ๊ะ ถึงยังไงฉันก็เป็นทาสของเซเรสคุงอยู่เลยนี่ ใชาไหมละจ๊ะ เธอมีอะไรที่อยากให้ฉันทำไหมจ๊ะ?”
“ถ้าให้ดี ผมอยากให้คุณปฎิบัติกับผมแยบคนรักหรือคู่รักนะครับ
“โอ้ เธอนี้ตลกดีนะจ๊ะ เธออยากได้อะไรจากผู้หญิงแก่ๆ…”
ชิซึโกะซังเรียกตัวเองว่าผู้หญิงแก่ แต่ว่าตาของผมมันมองว่าเธอนั่นเหมือนกับนางเอกสาวหม้ายจากมังงะไม่ก็นิยาย… เธอนะสวยกว่าดาราสาวในวัยยี่สิบปลายๆแน่นอน
“ผมจริงจังนะครับ… คุณก็รู้นิว่าผมเคยสารภาพความรู้สึกของผมกับคุณตอนที่ผมยังเด็กนะครับ”
“ใช่จ๊ะ แต่ว่าฉันนะอายุเยอะกว่าเซเรสคุงสองเท่าเลยนะ ฉันหมายถึงเซเรสคุงนะเป็นหนุ่มหล่อ สาวๆน่ารักไม่มีใครปล่อยเธอไปหรอก ใช่ไหมละจ๊ะ? แม้แต่เพื่อนสมัยเด็กของเธอเองก็…”
“ฮ่าๆๆ แต่ว่าแซ็คนะเก็บเรียบไปแล้วละครับ”
“อาร่า ไม่มีทางน่า เซเรสคุงนะดีกว่าแซ็คอยู่แล้วแต่ว่าสาวๆพวกนั้นคงตาไม่ถึง… โอเคถ้างั้นฉันจะเป็นคนรักของเซเรสคุงให้เองจนกว่าเธอจะเจอผู้หญิงที่เธอรักจริงๆนะจ๊ะ”
“ขอบคุณครับ”
“ไม่ต้องกังวลไปหรอกจ๊ะ เธอนะคือผู้ชายที่ดีที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยและฉันต่างหากที่เป็นคนขอบคุณเธอนะ”
“ถึงจะเป็นอย่างนั่น ผมก็ยังจะขอบคุณอยู่ดีครับ
นั่นแหละคือตอนที่ชีวิตแสนหวานของผมกับชิซึโกะซังได้เริ่มต้นขึ้น
———
ดำไปนิดตอนนี้พอดีคิดคำสวยๆแบบภาษาไทยไม่ออกเหมือนเขาแปลมาไม่สุดประโยคเลย