1 ไล่ออก
หัวหน้าปาร์ตี้แซ็ค(ゼクト) ผู้ที่มีอาชีพเป็นผู้กล้า(ยูชะ) ได้บอกกับผมว่า
“ฉันขอโทษนะแต่นายถูกไล่ออกแล้วละ”
“โอ้ งั้นหรออะเค”
แซ็คและผมรู้จักกันตั้งแต่สมัยเด็ก แต่ผมก็คิดไว้อยู่แล้วละว่าอาจจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นในซักวัน
“เพื่อนสนิท”ผมคิดว่างั้นนะ แต่ว่าแซ็คนะมีนิสัยเสียหนึ่งอย่างที่ควบคุมไม่ได้เลย
ลิด่า พาราดิน
(คนแปล:sword saintถ้าจำไม่ผิดน่าจะความหมายเดียวกันกับพาราดินนะคือนักดาญบวช…ประมาณนั้นแหละลองเสิชดู)
มาเรีย นักบุญ
เมล นักปราชญ์
พวกเราห้าคน รวมข้าด้วย ทุกคนรู้จักพวกเราในนามของปาร์ตี้แรงค์S ‘แส่งแห่งความหวัง’ (the light of hope,希望の送)
ถึงชื่อปาร์ตี้จะเบียวไปนิด แต่มันก็ไม่ได้เกินจริงไปมากหรอกนะเพราะว่า แซ็คคือผู้กล้า และพวกเรามีพาราดิน นักบุญ และนักปราชญ์อีกด้วย
แต่ยังไงก็ตามพวกเขาคือปัญหากับปาร์ตี้(ทีม)นี้
นั้นเพราะสมาชิคสามคนคือผู้หญิง
แซ็คก็ไม่ใช่คนชั่วอะไรมากหรอกนะ
แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมมองว่าเขามันน่าขยะแขยง
เขาจะโคตรนิสัยเสียเวลาที่มีเรื่องที่ข้องเกี่ยวกับผู้หญิง เขาแค่ไม่อาจต้านทานพวกเธอได้
ตอนที่ผมเป็นผู้ใหญ่ ผมไม่เห็นด้วยกับเจ้าแซ็คซักอย่าง
แน่นอนว่ามันคือ’มิตรภาพของพองเพื่อน’… แต่ว่าแซคนั้นเลือกเอาห… ‘ความรัก’มาก่อน’มิตรภาพของพองเพื่อน’
นั่นแหละคือเขา(แซ็ค)
และเมื่อไม่นานมานี้ผมได้ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง
มันคือความจริงที่ผมไม่สามารถติดตาม
พวกเธอทั้งสามคนได้อีกแล้ว พวกเธอที่โตมากับอาชีพต่างๆ และผมไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย
ซึ่งเพราะงั้นผมเลยคิดว่ามันถูกแล้วที่ผมจะถูกไล่ออกมา
แต่ว่านั้นมันไม่แย่ไปหน่อยหรอ? ยังไงก็ตาม มันไม่มีประโยชน์กับพวกเขาถ้าผมคือตัวถ่วงของพวกเขา และถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้อยู่ในปาร์ตี้ผู้กล้ากับพวกเขาอีกแล้ว แต่ยังไงผมก็ยังคือSคลาสอยู่ดี
มันยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างให้ผมทำในภายภาคหน้าอยู่อีก
ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้อยู่ในปาร์ตี้ผู้กล้าแล้วก็ตาม แต่ว่ามันก็ยังมีปาร์ตี้แรงค์S อีกมากมายที่ผมจะไปอยู่ด้วยได้ และถึงผมจะลดไปอยู่แรงค์A ผมก็คงจะยังอยู่ในจุดที่ดีอยู่ดี
ผมไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเรื่องนั่นเลยซักนิด(คนแปล:ที่ถูกแตะออกจากปาร์ตี้)
“เซเรส นายรู้ใช่ไหมว่านายไม่สามารถอยู่กับพวกเราได้แล้วใช่ไหม?”
“ใช่มันคือเรื่องจริงที่ผมไม่สามารถอยู่กับทุกคนได้ทั้งๆที่เป็นนักดาบเวทอยู่… มันยากเกินไป”
นี้คือความจริงทั้หมด
ผมรู้ว่าไอ่แซ็คอยากได้อะไร มันอยากได้ฮาเร็มยังไงละ
“เพื่อที่จะก้าวกระโดดอย่างยิ่งใหญ่ในฐานะของผู้กล้าแล้วละก็ ฉันต้องการภารกิจที่ยอดเยี่ยม ฉันเกรงว่าฉันจะทำแบบนั่นไม่ได้ถ้ามีนายอยู่ ดังนั้นโปรดเข้าใจด้วย ว่าถึงแม้นายจะโดนไล่ออกจากปาร์ตี้ไปแต่ก็ยังคงเป็นเพื่อนสนิทของฉันเสมอนะ”
ผมว่าถ้าหัวหน้าพูดอย่างนั่นแล้วละก็…
คงช่วยอะไรไม่ได้แล้ว
ผมว่าคนอื่นๆก็คงคิดไม่ต่างกับเขาหรอก
ผมมองเข้าไปในตาของเมล ผู้หญิงที่ผมเคยรักมาก ผมรู้ว่าเธอไม่มีสายตาที่ใจดีคู่นั้นจับจ้องมาที่ผมอีกแล้ว นั่นแสดงให้เห็นว่าเธอคือผู้หญิงของแซ็คอย่างสมบูรณ์แล้ว
“ฉันเห็นด้วยกับแซ็ค! นายไม่สามารถอยู่กับปาร์ตี้นี้ได้อีกแล้ว นายจะตายหรือไม่ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสในอนาคตอันใกล้นี้แน่ นายออกไปน่าจะดีกว่า… นี้ก็เพื่อตัวของนายเองนะ”
“เมล… ฉันรู้แล้วละ… ขอบคุณนะ!”
อืม เธอพูดอย่างนั้นโดยที่ไม่แม้แต่จะสบตากับผมซักนิดเลย
ยังไงก็ตาม ผมไม่สนหรอกนะถ้าเ๔อจะไปนอนกับแซ็ค(คนแปล:seggs) เพราะถึงยังไงผมก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี
แต่แล้วสายตาของผมก็จับจ้องไปที่คอของเมล
มันมีสร้อยขอปริศนาสวมอยู่ที่คอของเธอ ซึ่งน่าจะเป็นแซ็คนั้นแหละที่ซื้อมาให้เธอเธอไม่ได้ใส่สร้อยคอที่ผมให้ไปอีกแล้ว… นั้นมันทำให้ผมเศร้านิดหน่อยแหะ
เอาละ ผมคือนักดาบเวท ผมว่ามันถึงเวลาที่ผมควรจะวางมือได้แล้วละ
พวกเธออีกสองคน(พาราดิน,นักบุญ) ก็ใส่สร้อยคอแบบเดียวกันกับเมลอยู่
ซึ่งพวกเขาไม่ต้องการผมในฮาเร็ม
ยังไงก็ตามผมควรลองดูก่อนดีไหมนะ?
“เมล… เธอไม่ต้องการผมแล้วใช่ไหม?”
“…”
“ฉันอยากได้ยินจากปากของเธอเองนะ”
“ใช่ฉันไม่ต้องการนายอีกแล้ว”
นั้นแหละ… อย่างที่ผมคิดเอาไว้เลย
“เอาละงั้นแซคขอให้มีความสุขนะ!”
“เฮ้.. นายก็รู้อยู่แล้วนิ ใช่ไหมล่า?”
“ใช่ แต่ว่าแซ็คนะเป็นคนดี… ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นผมอาจจะยังพอสู้กลับบ้าง แต่ว่ากับแซ็คแล้วผมขอยอมแพ้ดีกว่า”
“ฉันขอโทษด้วยจริงๆ”
“ไม่ต้องคิดมากหรอกน่า”
เขาดูเสียใจนะ ถึงเขาจะไม่ก็เถอะ
คิดงั้นแล้วทำให้ผมเศร้านิดหน่อยแหะ
“นายควรจะกลับไปที่หมู่บ้านนะแล้วก็ไปเป็นนักผจญภัยท้องถิ่น(คนแปล:local adventurer ไม่รู้เรียกไงแบบพวกนักผจญภัยที่ลงหลักปักฐานทำเควสเฉพาะที่มั้ง)… หรือไม่ก็ไปหาปาร์ตี้ที่อ่อนแอกว่านี้ดู…”
“โอ้วแน่นอน ฉันจะได้อยู่อย่างสบายๆซักทีไว้ฉันจะเก็บไปคิดดูละกัน…”
* * *
ผู้ชายคนนี้ แซ็คคิดว่าเมลและผมกำลังเดทกันอยู่และเขาก็สวมเขาให้ผม (เมียมีชู้)
ยังไงก็ตามความจริงแล้ว ผมไม่ได้มีความรู้สึกที่พิเศษอะไรให้เมลเลย นั่นค่อนข้างจะเป็นปัญหาเลยแหบะ…
ยังไงเขาก็คือเพื่อนสนิทของผม แต่ว่าเขามีนิสัยเจ้าชู้… เขาไม่สามารถระงับมันได้ซักนิดเลยงั้นหรอ?
แซ็คมองมาที่ผมด้วยใบหน้าที่ดูราวกับว่ากำลังได้รับชัยชนะอยู่
เขากำลังมองลงมาที่ผม
เอาตรงๆ… เขาก็ดีทุกอย่างเลยนะ เขาทั้งหน้าตาดี แข็งแรง ปละเขาได้ถูกนับเลือกให้ไปเป็นผู้กล้าด้วย
พวกเขาไม่จำเป็นที่จะต้องมองลงมาที่ผมขนาดนั้นเลย
ถ้าเขาแค่เพียงหุปปากซักนิด ทุกๆคนก็จะพูดว่า’นายสุดยอดไปเลยผ’
แต่ว่ามีอยู่สองสิ่งเกี่ยวกับเขาที่ทำให้ผมเป็นห่วงนิดหน่อย
เท่าที่จำได้ เมลนั่นไม่ใช่แฟนสาวของผม ผมแค่ดูแลเธออย่างเป็นธรรมชาติเพราะว่าแซ็คมักจะออกไปเที่ยวกับลิด่าและมาเรียเสมอ
ยังไงก็ตาม เขารู้สึกผิดกับพวกเธอบ้างไหมนะ?
ถ้าเขาอยากจะสร้างฮาเร็ม เขาควรจะรักทุกคนในฮาเร็มอย่างเท่าเทียมสิ
และส่วนของ’เพื่อนสนิท’ด้วย
เขาควรจะมาคุยกับผมตอนกลางคืนเช่น ‘พวกฉันอยากจะมีฮาเร็มว่ะ’นะ
มันจะได้ชัดเจนขึ้นซักนิด
“ลาก่อนเซเลส”
“ลาก่อน”
“ที่สำคัญกว่านั่น! ฉันขอโทษเกี่ยวกับแซ็คด้วย…”
เพื่อสมัยเด็กทั้งสี่คนได้กล่าวลาอีกคนหนึ่ง… นี้มันเจ็บปวดกว่าที่ผมคิดเอาไว้ซะอีก
ผมก็ไม่อยากจะพูดงี้หรอกนะ แต่ว่าผมก็ใช้เวลาในชีวิตไปกับพวกเขาเยอะพอสมควรดังนั้นผมจะต้องคิดถึงพวกเขามากแน่
“บาย!”
“อย่าใจร้ายนักเลยน่าเมล! เซเรสเองก็เป็นเพื่อนสนิทของฉันเหมือนกันนะ”
“ไม่ต้องกังวลไปหรอกแซ็ค! ครั้งหน้าที่พวกเราเจอกันอีก พวกเราจะยิ้มและคุย…ด้วยกันอีก ขอบคุณที่ช่วยดูแลจนถึงตอนนี้นะ ฉันหวังว่าชีวิตของพวกนายจะมีความสุขคงอยู่ตลอดไปนะ”
“งั้นนายกำลังจะออกจากปาร์ตี้แล้วสินะ”
“ใช่แล้วพวกนายสามารถไปช่วยโลกได้ ส่วนฉันก็จะใช้ชีวิตต่อไป”
ลาก่อน…
######
ผู้แปล:นี้คือการแปลนิยายครั้งแรกของผมถูดผิดยังไงชี้แนะ(แนวทางวิธีแปลนิยาย)ได้นะครับ บางประโยคผมจะปรับคำเพื่อที่จะได้เลือกใช้คำได้ง่ายขึ้นแต่ความหมายไม่หลุดนะและคำผิดนิดผิดหน่อยก็ปล่อยผมไปเถอะะะ